Η οθόνη έχει γεμίσει φωτιά (30 Μαΐου)

Για την παράταιρη Ρώμη, πλαγιαστό κεφάλι σημαίνει περιέργεια και σάστισμα.

Τα σκυλιά ρωτούν με τον λαιμό αυτή την τόσο άναυδη και ανθρώπινη ερώτηση: τι συμβαίνει;

Μπροστά σε μια οθόνη παρακολουθώ την γυρτή κίνηση του λαιμού των σκυλιών μου.

Τρία ζωντανά όντα με τον λαιμό πλαγιαστό∙ κι άλλα τόσα στο σπίτι – και σε κάθε σπίτι.

Τι συμβαίνει;

Εσωτερικό σώμα, αρρώστια, ασφυξία: στομάχι, πνευμόνια.

Τζορτζ Φλόιντ: «Σας παρακαλώ, δεν μπορώ να αναπνεύσω! Πονάει το στομάχι μου! Πονάει ο λαιμός μου! Πονάω παντού! Θα με σκοτώσουν!»

Απαγόρευση κυκλοφορίας σε πολλές πόλεις.

«3, 2, 1… και, στη δεύτερη απόπειρα, ο πύραυλος της SpaceX απογειώθηκε. Δείτε πώς έγινε».

Θα δούμε πώς έγινε.

Να δούμε πώς έγινε. Να δούμε πως γίνεται. Να δούμε πώς θα γίνει.

Μια οθόνη που να μας επέτρεπε να δούμε πώς θα γίνει.

Να βλέπουμε απ’ ευθείας πώς θα γίνει.

Εσωτερικό σώμα, ασθένεια∙ εξωτερικό σώμα, επιθυμία.

Ο Γκοντάρ και η «Περιφρόνηση», 1963.

Γυμνή, η Μπριζίτ Μπαρντό. Μισέλ Πικολί, ο ηθοποιός.

Οι ήρωες: ο Πολ παρατηρεί το σώμα της Καμίλ.

«-Βλέπεις τα πόδια μου στον καθρέφτη; -ρωτά η Καμίλ.

-Βρίσκεις ότι είναι όμορφα;

-Ναι… πολύ.

-Και οι αστράγαλοί μου, σ’ αρέσουν;

-Και οι γοφοί μου;

-Θεωρείς ότι έχω ωραίο πισινό;

-Ναι… πολύ.

-Και τα στήθη μου, σου αρέσουν;

-Ναι, πολύ.»

Εσωτερικό σώμα: στομάχι, έντερο, πνευμόνια: αρρώστια.

Εξωτερικό σώμα, επιθυμία.

Μάσκες στο πρόσωπο, πικέτες και φωτιές.

Λος Άντζελες, Σικάγο, Ατλάντα, Μαϊάμι και Φιλαδέλφεια.

Πώς μπορεί ένα πλήθος να διαμαρτύρεται στο σπίτι;

Τζορτζ Φλόιντ: «Πονάει το στομάχι μου! Πονάει ο λαιμός μου! Πονάω παντού! Θα με σκοτώσουν!»

Ένα ψηφιακό πλήθος ποτέ δεν έσπασε ένα τζάμι.

Στο σπίτι μπορείς να σπάσεις την οθόνη. Δεν είναι το ίδιο πράγμα.

Σπας μια εικόνα στα δύο, αλλά δεν σπας στα δύο αυτό που η εικόνα αναπαριστά.

«Ένας μέτριος νους. Με μια ιδέα λιγότερη κάθε χρόνο», Έζρα Πάουντ.

Ένα πιθανό πρότζεκτ: κάθε χρόνο, οι θεατές να έχουν μια ιδέα λιγότερη.

Ιδού ίσως μια συνωμοσία που προχωρά σ’ αυτή την πλευρά του κόσμου.

Στην Ευρώπη: ανοίγματα, μισά με φόβο, μισά με εμπιστοσύνη.

Η Ευρώπη προχωρά αλλά κοιτάζει πάνω απ’ τον ώμο της.

Στην ελληνική μυθολογία ήταν πάντα κακό σημάδι να κοιτάξεις πίσω.

Αλλά βρισκόμαστε σε σταθερό έδαφος. Στο 2020.

Ίσως φέτος, οι κανόνες του Μαΐου και των μύθων να είναι διαφορετικοί.

Το μουσείο του Λούβρου, ο Πύργος του Άιφελ και το Παλάτι των Βερσαλλιών θα παραμείνουν κλειστά.

Ποτέ κανείς δεν μέτρησε τον χρόνο διάρκειας ενός μύθου.

Πότε τελειώνει η εγκυρότητα του, η αντοχή του;

Οκτώ λεπτά σε ασφυξία∙ οκτώ τρομερά λεπτά, αυτά μετρημένα.

Η πραγματικότητα γίνεται αντιληπτή με τα ρολόγια, οι μύθοι όχι.

«Πονάει ο λαιμός μου! Πονάω παντού! Θα με σκοτώσουν!»

Το ‘πώς έγινε’ σε ντοκιμαντέρ, το ‘πώς γίνεται’ απευθείας, το ‘πώς θα γίνει’ πουθενά.

Ο ιός πάει μια εδώ μια εκεί.

«Σας ρωτώ: πώς θέλετε να βγείτε απ’ αυτό; Καλύτεροι ή χειρότεροι;», Πάπας Φραγκίσκος.

NASA, αμερικανικό έδαφος, δύο αστροναύτες, πύραυλος – ακριβή μέθοδος.

Πώς θέλετε να βγείτε απ’ τη γη, πώς θέλετε να βγείτε απ’ την ιστορία και πώς θέλετε να βγείτε απ’ αυτό;

Κτίρια που φλέγονται∙

Μάσκες στο στόμα για να αποφύγουν τον ιό και για να σπάσουν μια βιτρίνα την ίδια στιγμή∙

οκτώ λεπτά χωρίς αναπνοή∙

ένα διαστημόπλοιο 3-2-1. Πώς να βγει κανείς απ’ αυτό;

Μπροστά στην οθόνη παρακολουθώ τη γυρτή κίνηση του λαιμού των σκυλιών μου.

Τα σκυλιά ρωτούν με τον λαιμό αυτή την τόσο άναυδη και ανθρώπινη ερώτηση: τι συμβαίνει;

Καθώς δεν ξέρω, συνεχίζω να βλέπω. Η οθόνη έχει γεμίσει φωτιά.

*Ο Γκονσάλο Μ. Ταβάρες είναι Πορτογάλος συγγραφέας και γράφει το Ημερολόγιο της Πανούκλας καθημερινά από τις 23 Μαρτίου για την εφημερίδα Expresso.

**Η Αθηνά Ψυλλιά που έκανε τη μετάφραση είναι ψυχολόγος και μεταφράστρια λογοτεχνίας από τα πορτογαλικά και συνεργάζεται με τον Γκονσάλο Μ. Ταβάρες από το 2011.

Σημείωση efsyn.gr: Τα κείμενα του Γκονσάλο Μ.Ταβάρες από την εφημερίδα Expresso θα αναδημοσιεύονται σε καθημερινή βάση από την ιστοσελίδα μας, κατόπιν συμφωνίας μαζί του