Στατιστικές κι ένα δέντρο, προφανής αναμέτρηση.
Στη σκιά του, οι αριθμοί μοιάζουν με επινόηση των ειδήσεων ενός παράλληλου κόσμου.
Πέμπτη, μέρα του σταχιού1 στην Πορτογαλία, μου υπενθύμισαν σήμερα.
Πολύ αργά.
Η παράδοση λέει: πρωινός περίπατος για να μαζέψουμε στάχια από διάφορα δημητριακά και λουλούδια και να φτιάξουμε μπουκέτο.
Από το χωριό μου λένε πως το πρωινό εντάξει, ήρθε, αλλά η πρωινή βόλτα δεν έγινε.
Μάσκες στο πρόσωπο, σκέφτομαι την καλλιτέχνιδα Ορλάν.
Διαδοχικές πλαστικές εγχειρήσεις που αλλάζουν το πρόσωπο.
Αναφορά της ήταν οι κλασικοί πίνακες.
Είχε ζητήσει ένα σαγόνι όμοιο με αυτό της Αφροδίτης του Μποτιτσέλι.
Κι ένα μέτωπο ίδιο με της Μόνα Λίζα.
Πλαστικές εγχειρήσεις περιστοιχισμένες από πίνακες.
Το πρόσωπό της, ένα φορητό μουσείο κλασικής ζωγραφικής και όχι μόνο.
Όμως όλα τα πρόσωπα είναι φορητά βιογραφικά μουσεία.
Χωρίς Αφροδίτη ή Μόνα Λίζα αλλά με χώρα, γεγονότα και μια ουλή.
Αρκεί να παρατηρήσεις σιωπηλά ένα πρόσωπο για μερικά λεπτά και θα έχεις μια ιστορία.
Σαράντα χρόνια του παιχνιδιού Πάκμαν.
Κάποιος πεινάει σε έναν λαβύρινθο. Και μόνο αν φάει αρκετά θα μπορέσει να βγει από τον λαβύρινθο.
Με πείνα δεν υπάρχει έξοδος.
Μια μεταφορά, Πάκμαν.
Πυκνή μυθολογία από ένα απλό ηλεκτρονικό παιχνίδι.
Μάσκα ναι, μάσκα όχι.
Σε κάποια σημεία των Ηνωμένων Πολιτειών, σε κάποια μαγαζιά: απαγορεύεται η είσοδος με μάσκα.
Η Πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας πρότεινε χθες τετραήμερη εβδομάδα εργασίας και οι ΗΠΑ θα αναρτήσουν τις σημαίες μεσίστιες για τρεις μέρες.
Όλα μεσίστια, κάπου στη μέση.
Μάρτιος, Απρίλιος και Μάιος μοιάζουν απλώς με μέρες στη μέση.
Τίποτα δεν αρχίζει, τίποτα δεν τελειώνει.
Όποια κι αν είναι η ηλικία. Όλοι στα μισά του δρόμου της ζωής τους, τον Μάιο του 2020.
«Πολλοί μαθητές έχουν μείνει πίσω», προειδοποίησε ο Αντρέας Σλάιχερ, Διευθυντής Εκπαίδευσης ενός ευρωπαϊκού ιδρύματος.
Ένας μαθητής μένει πίσω όπως μένει πίσω από το λεωφορείο κάποιος και πρέπει να κάνει τον υπόλοιπο δρόμο με τα πόδια.
Περιμένετε και μένα, φωνάζει – αλλά το λεωφορείο προχωρά.
Θυμάμαι μια ρώσικη ταινία. Κάποιος βγαίνει από ένα λεωφορείο στη μέση του πάγου για να αφοδεύσει. Την είδα στην ταινιοθήκη.
Το λεωφορείο βάζει μπρος κι εκείνος ντρέπεται να προχωρήσει με τα παντελόνια κατεβασμένα.
Νιώθει ντροπή και διστάζει για λίγες στιγμές.
Το λεωφορείο προχωρά κι εκείνος μένει στο κρύο χωρίς ανθρώπους τριγύρω.
Δεν ντρέπεται, αλλά παγώνει.
Και θα παγώσει ακόμη περισσότερο, μέχρι το τελευταίο οστό που αντιστέκεται.
Δεν θα αντισταθεί για πολύ.
Ποια είναι η ταινία; Δε θυμάμαι.
Μη ντρέπεστε, μαντάμ. Μη ντρέπεστε, μεσιέ.
Η Μερσέντες Σόσα τραγουδά Gracias a la Vida, τραγούδι που έγραψε η Βιολέτα Πάρα.
Η Βιολέτα Πάρα, αδερφή του Νικάνορ Πάρα, αυτοκτόνησε το 1967. Με ρεβόλβερ. Πυροβολήθηκε στο στήθος.
Λίγο παραπάνω από έναν χρόνο μετά το Gracias a la Vida.
Ο Νικάνορ Πάρα έχει αυτό το άξεστο χιούμορ: «να ρωτήσει τον ετοιμοθάνατο τι ώρα είναι/ να φτύσει στο κοίλο της παλάμης.»
Στον αγρό είναι ξεκάθαρο σήμερα όπως κι εχθές. Δεν φέρνει τύχη να βγεις έξω το πρωί στις μέρες που υπάρχει φόβος για τους άλλους και για τα πράγματα.
Η μέρα του σταχιού ή η «μέρα της ώρας»: «η αγιότερη μέρα του χρόνου».
Μια μέρα που δεν πρέπει να δουλεύουμε ούτε ν’ αντιμιλάμε.
Λέγεται και μέρα της ώρας «γιατί υπήρχε μια ώρα, το μεσημέρι, που σταματούσαν όλα».
Η σύνοψη: «τα νερά των ποταμών δεν κυλούν, το γάλα δεν πήζει, το ψωμί δεν φουσκώνει».
Αϋπνίες. Μερικές φορές είναι σαν σκοποβολή.
Ο ύπνος βρίσκεται εκεί στο βάθος και το χέρι που τρέμει και τα θαμπά μάτια προσπαθούν να πετύχουν αυτό το ελάχιστο αλλά κρίσιμο σημάδι.
Είσαι ο στόχος και αυτός που σημαδεύει ταυτόχρονα. Θέλεις να πετύχεις τον ύπνο και αποτυγχάνεις.
Αϋπνίες εχθές και σήμερα. Μάτια θαμπά, χέρι που τρέμει.
Όμορφες και τρομερές είναι όλες οι αναστολές, κι ακόμη περισσότερο αυτές του χρόνου.
Μάιος του 2020: «τα νερά των ποταμών δεν κυλούν, το γάλα δεν πήζει, το ψωμί δεν φουσκώνει».
*Ο Γκονσάλο Μ. Ταβάρες είναι Πορτογάλος συγγραφέας και γράφει το Ημερολόγιο της Πανούκλας καθημερινά από τις 23 Μαρτίου για την εφημερίδα Expresso.
**Η Αθηνά Ψυλλιά που έκανε τη μετάφραση είναι ψυχολόγος και μεταφράστρια λογοτεχνίας από τα πορτογαλικά και συνεργάζεται με τον Γκονσάλο Μ. Ταβάρες από το 2011.
Σημείωση efsyn.gr: Τα κείμενα του Γκονσάλο Μ.Ταβάρες από την εφημερίδα Expresso θα αναδημοσιεύονται σε καθημερινή βάση από την ιστοσελίδα μας, κατόπιν συμφωνίας μαζί του
1. Η γιορτή της Αναλήψεως που πέφτει πάντα Πέμπτη.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας