Ο ήλιος υποχώρησε ώστε τα φυτά και οι άνθρωποι να χάσουν την αίσθηση του ημερολογίου (7 Μαΐου)

Ο ήλιος υποχώρησε ώστε τα φυτά και οι άνθρωποι να χάσουν την αίσθηση του ημερολογίου.

Οι μέρες γίνονται ολόιδιες μεταξύ τους και μοιάζουν να αλλάζουν στάση – σαν παίκτες μπουχτισμένοι που βρίσκονται συνέχεια στην ίδια θέση.

Μια Πέμπτη που έχει ακριβώς την ίδια γεύση με ένα Σάββατο∙ η ίδια μυρωδιά και γεύση, οι ίδιοι ήχοι.

Αλλά δεν είναι Σάββατο, είναι Πέμπτη.

Νικόλ Σιροτέκ, νοσηλεύτρια από τη Νεβάδα.

Πήγε να δουλέψει στη Νέα Υόρκη στη διάρκεια της κρίσης του κορονοϊού.

Είπε: «Οι ζωές των μαύρων δεν έχουν σημασία εδώ».

Μίλησε για «σοβαρή αμέλεια» στην ιατρική διαχείριση.

Κάποιος έγραψε μια μέρα πως δύο πλοία εμπόρων σκλάβων ονομάζονταν Βολτέρος και Ρουσό.

Δίνουμε το όνομα ελεύθερων ανθρώπων σε δουλεμπορικά πλοία.

Δίνουμε όνομα στα ζωντανά, στα τρένα, στα αεροπλάνα, στα πλοία.

Δίνουμε ένα όνομα πάνω σε άλλο όνομα ώστε να εξαφανιστεί το πρώτο όνομα.

Μια πολιτική στρατηγική.

«ΗΠΑ. 60% των εισαγόμενων μασκών από την Κίνα ελαττωματικές».

Η πολιτική είναι αυτό που κάνει ένας άνθρωπος όταν οι άλλοι τον κοιτάζουν.

Όταν το ανθρώπινο ον δεν είναι περιστοιχισμένο από μάτια κάνει απολίτικα πράγματα –πολύ απολίτικα.

Ξαφνικά, χωρίς μάτια τριγύρω, ο άνθρωπος επιστρέφει στο δάσος.

Ακόμη κι αν είναι στο σπίτι.

Δύο ονόματα έχουν τα πράγματα, ένα όνομα που προέρχεται από την φυσική τους πρακτική κι ένα όνομα που προέρχεται από οποιαδήποτε συμπτωματική βάπτιση.

Αν αποκαλέσεις αεροπλάνο ένα πλοίο αυτό δεν θα πετάξει.

Ταχέα μαθήματα γλώσσας και υποκρισίας.

Πλοία που μεταφέρουν σκλάβους με το όνομα Βολτέρος και Ρουσό κάνουν το ίδιο πράγμα με πλοία με μαύρη σημαία.

Η Ρώμη ακόμη με την προστασία γύρω από το κεφάλι ενώ η Ζέρι έχει ήδη προσαρμοστεί με το δεύτερο αυτό κεφάλι της συντρόφισσάς της.

Στις παραλίες μιλούν για drone που επιτηρούν, σημαίες ένδειξης μέγιστης χωρητικότητας. Τριγύρω, σύρματα.

Ο δημόσιος χώρος σηματοδοτείται ολόκληρος, με αυστηρή είσοδο.

Ο Τραμπ λέει πως η κρίση του νέου κορονοϊού είναι «χειρότερη από το Περλ Χάρμπορ» και από την 11η Σεπτεμβρίου.

Τα ανθρώπινα όντα θέλουν πολύ παραπάνω από το ελάχιστο, αλλά οι μέρες δεν είναι καν για μέτριες επιθυμίες.

«Οι μισές αεροπορικές εταιρίες μπορεί να εξαφανιστούν», δηλώνει αξιωματούχος της ΙΑΤΑ.

Αριθμός νεκρών στο Ιράν μετά το άνοιγμα των τζαμιών.

Τελετουργίες εισόδου και εξόδου.

Μαθαίνοντας τελετουργίες εξόδου του πρώτου μέρους ενός αιώνα.

Το κομμάτι ενός αιώνα που είναι ολόκληρο κομμάτι γιατί είναι σφραγισμένο.

Δραπετεύεις από τον αέρα και τα πράγματα έξω και κλείνεσαι στο σπίτι.

Μερικές φορές: ο κίνδυνος βρίσκεται μέσα, άλλες φορές έξω.

Εκατοντάδες αναφορές για ψυχικές διαταραχές.

Μιλώ στα σκυλιά μου κι εκείνα είναι τόσο προσηλωμένα που προσποιούνται πως μου δίνουν σημασία.

Βγαίνοντας από το σπίτι με προσοχή. Τσέλαν.

«Βάλε τον σύρτη: υπάρχουν τριαντάφυλλα στο σπίτι».

Ημερολόγιο της Πανούκλας

Η κομψή κίνηση του αλόγου (8 Μαΐου)

«Σας μιλώ την ίδια ώρα που μίλησε ο πατέρας μου, πριν από 75 χρόνια», ομιλία της βασίλισσας Ελισσάβετ Β’. Σήμερα.

75 χρόνια από τη συνθηκολόγηση των ναζί.

Θυμάται ότι παρακολούθησε τη γιορτή της νίκης, από το μπαλκόνι, με τους γονείς της και τον Ουίνστον Τσόρτσιλ.

Η πανδημία μπορεί να διαρκέσει ως το τέλος του επόμενου χρόνου. Νέα έρευνα μιλά για 18 με 24 μήνες.

Στο  σπίτι, παράθυρο και πόρτα.

Στον δρόμο, παρτίδα σκακιού. Κάθε άτομο σταματά ή προχωρά καταλαμβάνοντας ένα ιδεατό τετράγωνο.

«Ο καθένας στο τετράγωνό του» -κιτς βραζιλιάνικο τραγούδι.

Ο καθένας στο τετράγωνό του απολύτως ελεύθερος να είναι στο τετράγωνό του απολύτως ελεύθερος να είναι στο τετράγωνό του.

Ο καλλιτέχνης Μπρους Νάουμαν να κυκλώνει την περίμετρο ενός τετραγώνου με το αργό και ελαφρώς διεστραμμένο βήμα του.

Σαν ένα ζώο που μαρκάρει την περιοχή με τα πόδια του.

Ο γιατρός και συγγραφέας, Μμπάτε Πέδρο, είπε πως στη Μοζαμβίκη, λόγω έλλειψης νερού, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν στάχτη για την υγιεινή των χεριών.

Χέρια, στάχτη και νερό.

Στον δρόμο, παρτίδα σκακιού.

Να πάρουμε μαζί στον δρόμο ένα ιδεατό τετράγωνο όπως παίρνει κανείς μαζί μια έμμονη ιδέα.

Στο ιδεατό του τετράγωνο ο καθένας κάνει ό,τι θέλει.

Βουβοί κάποιοι - άλλοι φωνάζουν - μερικοί τραγουδούν.

Πολλοί Άγγλοι, για παράδειγμα, βγαίνουν έξω για να τραγουδήσουν τον ύμνο του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, "We'll Meet Again".

Είναι κάτι που ζήτησε η βασίλισσα Ελισσάβετ Β’.

«Δεν παραιτούμαστε ποτέ, δεν απελπιζόμαστε ποτέ», ένα παλιό έμβλημα.

Κάποιοι, πύργος: προχωρούν πάντα μπροστά.

Άλλοι διέρχονται διαγωνίους.

Η βασίλισσα στο σκάκι μπορεί τα πάντα, κι ο βασιλιάς προστατεύεται απ’ όλους.

Μια αφίσα μπροστά σ’ ένα νοσοκομείο: Αν περιμένεις ένα σημάδι, αυτό είναι το σημάδι.

Μια γυναίκα περνά και στηλώνει τα μάτια στη φράση.

Χωρίς να σταματήσει, συνεχίζει την πορεία.

Ίσως ο ρυθμός του βήματος να άλλαξε για μερικά μέτρα. Αλλά λίγο γιατί είναι μεγάλη η βιασύνη.

«Θα με βρει η ευτυχία;», λέει κάποιος.

Μέσα στο πλήθος χρειάζεται να σηκώσει κανείς το χέρι του.

Γιατί να διαλέξει εσένα η ευτυχία, αν όλοι σηκώνουν το χέρι τους;

Στην πόλη πάρα πολλά άτομα που επαναλαμβάνουν: θα με βρει η ευτυχία;

Ένα σηκωμένο χέρι είναι πιο ορατό στον κάμπο ή στην έρημο. Αλλά υπάρχει λιγότερος κόσμος για να το δει.

Κι ένα δημογραφικό ζήτημα: ο Θεός πρέπει να είναι πιο προσηλωμένος στις πόλεις.

Αν περιμένεις ένα σημάδι, αυτό είναι το σημάδι.

Ποτέ μην τα παρατάς, ποτέ μην απελπίζεσαι.

Στον δρόμο, με βήμα αργό ή γρήγορο. Να προχωράς και να αποφεύγεις αυτό που εμφανίζεται πριν το σοκ: την απλή εγγύτητα.

Να είναι κανείς σε εγγύτητα αντικαθιστά στις μέρες μας το χειροπιαστό άγγιγμα ή τη μετωπική σύγκρουση.

Σαν να μεγάλωσε το ανθρώπινο σώμα σε ευαισθησία και μέγεθος.

Στον δρόμο, οι άνθρωποι σαν εχθρικά πιόνια, σταματημένα ή σε κίνηση επίθεσης ή άμυνας.

‘Οντεν: «Γιατί αυτοί που έχουν τρόμο μήπως πνιγούν, μπορεί να πεθάνουν από δίψα.»

Ούτε ναυάγιο πριν την ώρα του, ούτε αχρείαστη δίψα.

Μια σκέψη: στον δρόμο, το σκάκι εκ νέου.

Θυμάμαι την κομψή κίνηση του αλόγου που περνά πάνω από τα εμπόδια χωρίς να πεθάνει και χωρίς να σκοτώσει.

Αντί για την τέχνη της πτήσης, η τέχνη του αλόγου – ιδού το αίτημα στον Κύριο Ημών των Ημερών αυτών.

*Ο Γκονσάλο Μ. Ταβάρες είναι Πορτογάλος συγγραφέας και γράφει το Ημερολόγιο της Πανούκλας καθημερινά από τις 23 Μαρτίου για την εφημερίδα Expresso. 

**Η Αθηνά Ψυλλιά που έκανε τη μετάφραση είναι ψυχολόγος και μεταφράστρια λογοτεχνίας από τα πορτογαλικά και συνεργάζεται με τον Γκονσάλο Μ. Ταβάρες από το 2011. 

Σημείωση efsyn.gr: Τα κείμενα του Γκονσάλο Μ.Ταβάρες από την εφημερίδα Expresso θα αναδημοσιεύονται σε καθημερινή βάση από την ιστοσελίδα μας, κατόπιν συμφωνίας μαζί του