Βλέπω τον Ζαν Λικ Γκοντάρ (7 Απριλίου)

Βλέπω τον Ζαν Λικ Γκοντάρ. Live Instagram.

Ένα πούρο ανάμεσα στα δάχτυλα μερικές φορές, και σχεδόν πάντα στο στόμα.

Τριγύρω, μάσκες σε μερικά πρόσωπα.

Μιλά καθαρά ή ημι-καθαρά, μερικές φορές μακρές παύσεις.

Φαντάζομαι την κάμερα του Γκοντάρ στραμμένη προς τις τηλεοπτικές ειδήσεις.

Ή προς τις σελίδες των εφημερίδων.

Στατική σαν να είναι υπνωτισμένη.

Το μάτι της κάμερας υποχωρεί και μένει ακίνητο για πάντα.

Σαν να υπακούει σε εντολές απ’ έξω.

Φτάνει, θα έλεγε εκείνος. Οι ειδήσεις.

Η καθημερινή προβολή του Μάνου Τσάο: ‘ακριβή γυναίκα’.

‘Χθες δεν εμπιστεύτηκες τον Θεό’.

‘Σήμερα ευτυχώς δεν είναι χθες’.

Καθαρή τύχη.

Μάικλ Γκόουβ, ο υπουργός παρά τω Πρωθυπουργό.

Συνέντευξη στο ραδιόφωνο του BBC, για την νοσηλεία του Άγγλου πρωθυπουργού.

Μιλά για ‘την αγάπη για τη ζωή’ που έχει ο Μπόρις Τζόνσον, είτε βρίσκεται σε ένα γήπεδο του τένις είτε ηγείται της κυβέρνησης’.

‘Είναι μια δύναμη της φύσης’, λέει.

Δεν είναι συνδεδεμένος σε αναπνευστήρα, δημοσιεύουν οι εφημερίδες.

Η φράση του Γκοντάρ: δεν είναι αίμα, είναι κόκκινο.

Αυτό που βλέπει κανείς στην οθόνη δεν είναι αίμα, είναι ένα χρώμα.

Ένα είδος ζωγραφικής. Δεν είναι αληθινό ούτε αλήθεια.

Μόνο έξω από την οθόνη το αίμα είναι αίμα.

Αλλά αυτή η πανούκλα δεν έχει αίμα.

Μία από τις σπάνιες τραγωδίες όπου δεν υπάρχει αίμα.

Δύσκολο να καταλάβει κανείς τραγωδία χωρίς αίμα.

Κακομαθημένοι απ’ τον Καραντίνο, Ταραντίνο:

αίμα πιο κόκκινο κι απ’ το μέγιστο δυνατό αληθινό κόκκινο.

Η σκέψη στα τέσσερα στοιχεία- γη, νερό, αέρας και φωτιά.

Αυτή είναι μάλλον μια τραγωδία συνδεδεμένη με το στοιχείο του αέρα.

Τους πνεύμονες και την έλλειψη αναπνοής.

Όταν μιλάνε για τσουνάμι στα νοσοκομεία, λέω.

Δεν είναι ένα τσουνάμι νερού, βέβαια, αλλά άρρωστων σωμάτων.

Ένα στερεό τσουνάμι.

Ένα τσουνάμι σωμάτων σε στερεή κατάσταση με απόλυτη έλλειψη αέρα.

Ένα τσουνάμι στερεών που θέλουν να αναπνεύσουν.

Μια τραγωδία του αέρα.

Κι επίσης, λίγο της φωτιάς, ναι.

Εικόνες σε μερικές πόλεις της Λατινικής Αμερικής: μπροστά στα σπίτια καίνε τους νεκρούς που δεν περισυλλέγει το Κράτος.

Για να μη μολυνθούν.

Τα σώματα φλέγονται σε πολλούς βαθμούς φαρενάιτ, πολύ πάνω απ’ ό,τι τα βιβλία.

Ή όχι.

Μια ιεραρχία αντίστασης των υλικών ανακατωμένη από τη βιολογία.

Το πιο σημαντικό κάποιες φορές είναι αυτό που πιο γρήγορα παραδίνεται.

Σε ποια θερμοκρασία φλέγονται τα σώματα; Κάνω αυτή την ερώτηση στο google.

Αλλά εκείνο δεν απαντά ευθέως.

Ξεφεύγει, παρεκκλίνει, μιλά για άλλο θέμα.

Για παράδειγμα: εμφανίζεται μια σελίδα με τον τίτλο: Επιδράσεις του χειμώνα στο σώμα μας.

Ακόμη κι οι μηχανές κι οι αλγόριθμοι έχουν όρια και αιδώ.

Δεν επαναλαμβάνω την ερώτηση στο google.

Δεν θέλω να επιμείνω.

Το κολάρο στον λαιμό της ποιμενικής μου Ρώμης μετατράπηκε σε ένα οικιακό τανκ με τρίχωμα.

Μιλάνε για το μέλος φάντασμα στα ανθρώπινα όντα: αυτό που χάθηκε κι ακόμη κανείς το νιώθει.

Με τα ζώα είναι το αντίστροφο: το χωνί γύρω από το κεφάλι ακόμη δεν μπήκε στο σώμα.

Η Ρώμη πέφτει πάνω στα πράγματα σαν να είναι τυφλή.

Οι ειδήσεις. Μια εικόνα ενός καθεδρικού στη Νέα Υόρκη.

Τα πάντα είναι ενδεχόμενα νοσοκομεία.

Τι συμβαίνει στους χώρους;

Πέθανε η υποδιευθύντρια του πορτογαλικού υπουργείου υγείας Καταρίνα Σένα, στα 47 της, ‘θύμα μακροχρόνιας ασθένειας’.

‘Πέρασε μια ζωή κακολογώντας τις γάτες και στο τέλος την υιοθέτησε μία, της οποίας έγινε συνεργός’.

‘Μου χάρισε μια ελιά, έκλαψε μαζί μου και για μένα, δούλεψε μαζί μου, με βοήθησε πολύ, πολύ όμως, μια τέλεια συντρόφισσα. Μου λείπεις ανυπολόγιστα. Ελπίζω να στάθηκα στο ύψος σου’, έγραψε η γενική διευθύντρια του υπουργείου υγείας.

Ποια στιγμή της ημέρας μπορούμε να συγκινηθούμε;

Μου λένε για έναν πατέρα που κάθε φορά που θέλει να κλάψει πάει στο μπαλκόνι του διαμερίσματός του για να μην τον δουν τα παιδιά του.

Τα παιδιά του νομίζουν ότι πάει να πάρει αέρα.

Διαβάζω την είδηση.

‘Απόψε έχετε έναν καλό λόγο για να βγείτε στο παράθυρο και να κοιτάξετε τον ουρανό. Θα δείτε εκεί μια ‘ροζ’ σελήνη.

‘Η πανσέληνος θα εμφανιστεί 14% μεγαλύτερη και 30% λαμπρότερη.’

Τα ποσοστά εισβάλλουν παντού, ακόμη και στη λάμψη.

Το Ηνωμένο Βασίλειο με ημερήσιο ρεκόρ θανάτων: 854 το τελευταίο 24ωρο.

‘Γαλλία. Νέος απολογισμός καταμετρά…’

Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη.

Ίσως ο πατέρας να μην ξέρει ότι και τα παιδιά του βγαίνουν στο μπαλκόνι να κλάψουν για να μην τα δει ο πατέρας.

Λένε πως πάνε να πάρουν αέρα.

Ο Τζορτζ Κούμπλερ έγραψε κάποτε: η επικαιρότητα ‘είναι η στιγμή όπου ο φάρος σκοτεινιάζει ανάμεσα στις λάμψεις’∙

‘είναι η στιγμή ανάμεσα στα τικ τακ ενός ρολογιού’.

Απόψε γονείς και παιδιά έχουν έναν καλό λόγο για να βγουν στο παράθυρο: να προσποιηθούν πως η σελήνη είναι ακόμη σημαντική.

Διαβάζω ξανά αυτόν τον αριθμό: περισσότεροι από δέκα εκατομμύρια νέοι άνεργοι στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Λίγοι καιροί είναι τόσο επίκαιροι όσο αυτός τώρα.

Η επικαιρότητα δεν είναι ένα φως, είναι το αντίθετο.

‘είναι η στιγμή όπου ο φάρος σκοτεινιάζει ανάμεσα στις λάμψεις’.

*Ο Γκονσάλο Μ. Ταβάρες είναι Πορτογάλος συγγραφέας και γράφει το Ημερολόγιο της Πανούκλας καθημερινά από τις 23 Μαρτίου για την εφημερίδα Expresso.

**Η Αθηνά Ψυλλιά που έκανε τη μετάφραση είναι ψυχολόγος και μεταφράστρια λογοτεχνίας από τα πορτογαλικά και συνεργάζεται με τον Γκονσάλο Μ. Ταβάρες από το 2011. 

Σημείωση efsyn.gr: Τα κείμενα του Γκονσάλο Μ.Ταβάρες από την εφημερίδα Expresso θα αναδημοσιεύονται σε καθημερινή βάση από την ιστοσελίδα μας, κατόπιν συμφωνίας μαζί του