Ποιος πλένει τα πιάτα (31 Μαρτίου)

Μόνο οι γιατροί πλησιάζουν τους ασθενείς.

Μόνο οι ιερείς πλησιάζουν τους νεκρούς.

Δύο μορφές γενναιότητας.

«ο ηλεκτρισμός χτύπησε τα παραιτημένα πράγματα», ξανά ο στίχος του Ντρουμόντ.

Ένας γιατρός στην Ισπανία λέει: δεν το εύχομαι αυτό σε κανέναν.

Κι αρχίζει να κλαίει.

Στην Ισπανία, υπάρχουν ηλικιωμένοι που περιφέρονται χωρίς να ξέρουν πού να πάνε. Δεν έχουν συγγενείς.

Ασθενοφόρα και φέρετρα.

Πολύς ήχος κι ύστερα καθόλου ήχος.

Στην πίστα ταχείας παγοδρομίας της Μαδρίτης, σώματα που δεν κινούνται.

Και μερικές φορές ένας ιερέας.

Είναι ο μόνος που πλησιάζει.

Υπάρχει ένας μυστικός χώρος γύρω από τους νεκρούς που μοιάζει να εμποδίζει τα άλλα ανθρώπινα όντα να κάνουν ένα βήμα μέσα σ’ αυτόν τον κύκλο.

Αλλά υπάρχει επίσης ένας χώρος γύρω από τους ζωντανούς.

Θυμάμαι την ταινία του Μπουνιουέλ, Εξολοθρευτής Άγγελος.

Δεν υπάρχει κάποιος φυσικός φραγμός.

Ξαφνικά όμως μια ομάδα καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να βγει από ένα σαλόνι.

Και πως κανείς επίσης δεν καταφέρνει να μπει μέσα.

Χωρίς να ξέρουν γιατί.

Γίνονται όμηροι ενός χώρου.

Ο φόβος εμφανίζεται κάτω απ’ τα σακάκια και τα φορέματα.

Έτσι με όλους.

Ο εξολοθρευτής άγγελος είναι επίσης αυτό.

Τόσο άγγελος που δεν φαίνεται.

Να μπαίνει κανείς μέσα και να βγαίνει έξω έχει γίνει σχεδόν κρίσιμο.

Τα περάσματα.

Το γράψιμο.

Εμμονικά χρόνια γραφής γύρω από ένα τεράστιο βιβλίο.

Επρόκειτο να τελειώσει αυτές τις μέρες όταν ξαφνικά η ωμή πραγματικότητα.

Λέγεται «Η Πανούκλα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής».

Μια παράξενη αίσθηση.

Σε μερικές μέρες ή βδομάδες θα ξανακοιτάξω το βιβλίο.

Τώρα αδύνατον.

Η κορυφή του ηφαίστειου Τουπουνγκάτο στην Χιλή: 6750 μέτρα.

Σύνορο με την Αργεντινή.

Οι Ινδιάνοι έλεγαν πως από εκεί φαίνονταν καλύτερα οι πλανήτες.

Αλλά εκείνοι δεν ανέβαιναν ψηλά όταν ήταν απελπισμένοι με κάτι εδώ κάτω.

Ανέβαιναν μόνο όταν ήταν ήρεμοι εδώ κάτω.

Δεν πρέπει να κοιτά κανείς τα αστέρια όταν είναι ταραγμένος.

Η ταραχή είναι μια μορφή σύννεφου μπροστά στο κεφάλι.

Μια μορφή κακοκαιρίας.

Μου ζητούν να μιλήσω για την πίστη.

Δύσκολο όταν είναι κανείς ταραγμένος.

Δύσκολο όταν δεν είναι ταραγμένος.

Μια φίλη μού λέει ότι θα πάει στα βόρεια γιατί πέθανε ο πατέρας του καλύτερού της φίλου.

Πρέπει να πάω οπωσδήποτε, λέει.

Αν με σταματήσουν έχω μια δικαιολογία.

Θα μείνω μέσα στο σπίτι του φίλου μου, λέει.

Δεν θα γίνει κηδεία, λέει.

«Αζόρες. Οι γιορτές του Σάντο Κρίστο δεν πραγματοποιούνται για πρώτη φορά σε 320 χρόνια.»

Στις φυλακές ακόμη δεν έχουν χωρίσει τους γεροντότερους από τους νεότερους.

Οι μάσκες δεν φτάνουν για τα πρόσωπα που υπάρχουν.

Το χρηματιστήριο της Σαγκάης δεν κινείται σχεδόν καθόλου: 0.11%.

Διαβάζω: «ηλικιωμένοι Ισπανοί ζητούν να μην γίνονται διακρίσεις εις βάρος τους στις μονάδες εντατικής θεραπείας.»

Τα σωματεία ηλικιωμένων και ανάπηρων «ζητούν από την επιστημονική κοινότητα να αναθεωρήσει τα πρωτόκολλα και τα εγχειρίδια ώστε να καταργηθεί κάθε ίχνος ανισότητας και να εξασφαλιστεί ότι θα σέβονται απόλυτα τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Όταν ένα ανθρώπινο ον δεν είναι ίσο με άλλο ανθρώπινο ον.

Όταν 1 δεν είναι ίσο με 1.

Τοποθετώντας για μια στιγμή το κεφάλι σε άλλο σημείο. Ένα, δύο.

Νικανόρ Πάρα.

Χαλαρώνω∙ έξω έχει ήλιο – μπουκαμβίλια, μία, κισσός, ένας.

Μία είναι σχεδόν ίση με έναν. Ένας είναι σχεδόν ίσος με μία.

Νικανόρ Πάρα.

«Το αληθινό πρόβλημα της φιλοσοφίας

Είναι ποιος πλένει τα πιάτα

Όχι κάτι εξωκοσμικό

Ο Θεός

            η αλήθεια

                                    το πέρασμα του χρόνου

ναι βέβαια

πρώτα όμως ποιος πλένει τα πιάτα».

Αυτό ακριβώς.      

*Ο Γκονσάλο Μ. Ταβάρες είναι Πορτογάλος συγγραφέας και γράφει το Ημερολόγιο της Πανούκλας καθημερινά από τις 23 Μαρτίου για την εφημερίδα Expresso.

**Η Αθηνά Ψυλλιά που έκανε τη μετάφραση είναι ψυχολόγος και μεταφράστρια λογοτεχνίας από τα πορτογαλικά και συνεργάζεται με τον Γκονσάλο Μ. Ταβάρες από το 2011. 

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ:

• Goncalo M. Tavares (Γκονσάλο Μ. Ταβάρες): φανταστείτε έναν νεαρό ποδοσφαιριστή να γράφει καθημερινά και εντατικά από τα 20 χρόνια του αλλά μέχρι τα 30 κρατά τα γραπτά του στο συρτάρι. Από εκεί και πέρα διορθώνει τα τετράδιά του και αρχίζει να εκδίδει από το 2001 (συνεχίζοντας να γράφει καθημερινά) με αποτέλεσμα ένα εκδοτικό θαύμα: διαφορετικά είδη βιβλίων εκδίδονται ταυτόχρονα και πολλές φορές σε διαφορετικούς εκδότες,. Βραβεύεται με όλες τις διακρίσεις πορτογαλικές και λουζόφωνες, ξανά και ξανά. Ταυτόχρονα, έχει οικογένεια, τρία παιδιά και διδάσκει επιστημολογία σε Πανεπιστήμιο της Λισαβόνας μαθήματα όπως: Σύγχρονες Θεωρίες για το σώμα.
• Στα ελληνικά έχει εκδοθεί το μυθιστόρημά του Ιερουσαλήμ από τις εκδόσεις Καστανιώτη σε μετάφραση Αθηνάς Ψυλλιά και η Γειτονιά,  επίσης από τις εκδόσεις Καστανιώτη σε μετάφραση Αθηνάς Ψυλλιά και Παναγιώτας Μαυρίδου.
• Ενδεικτικά μερικοί τίτλοι και είδη βιβλίων του:

«Το Βασίλειο», σειρά μυθιστορημάτων που πραγματεύεται τα σκοτάδια του 20ου αιώνα. Εκεί εντάσσεται η Ιερουσαλήμ και το έργο Μαθαίνοντας να προσευχόμαστε στην εποχή της Τεχνικής, μεταξύ άλλων.

«Η Γειτονιά», «ένα είδος ιστορίας της λογοτεχνίας σε μυθοπλασία», μια ουτοπία που βρίσκεται στον 10ο τόμο της και ενδεχομένως δεν θα τελειώσει ποτέ! Περιλαμβάνουν τον κύριο Ανρί, τον κύριο Μπρεχτ, τον κύριο Χουαρός, τους κυρίους Κράους, Μπρετόν, Βάλζερ και άλλους.

Την συλλογή Σύντομες Σημειώσεις που περιλαμβάνει τις Σύντομες Σημειώσεις για την Επιστήμη, τον Φόβο, τις Συνδέσεις, την Μουσική, την Λογοτεχνία. Μικρή ανθολογία έχει δημοσιεύσει το περιοδικό Φάρμακο ([φρμκ]#8 φθινόπωρο-χειμώνας 2016) σε μετάφραση Αθηνάς Ψυλλιά και Παναγιώτας Μαυρίδου.

Το «Ταξίδι στην Ινδία», ένας έπος σε ευθύ διάλογο με τους Λουσιάδες του Καμόες και άλλα πολλά μεταξύ των οποίων το «Και οι γέροι θέλουν να ζήσουν», μια μεταφορά της Άλκηστης του Ευριπίδη στην εμπόλεμη Βοσνία.

Σημείωση efsyn.gr: Τα κείμενα του Γκονσάλο Μ.Ταβάρες από την εφημερίδα Expresso θα αναδημοσιεύονται σε καθημερινή βάση από την ιστοσελίδα μας, κατόπιν συμφωνίας μαζί του