Οταν ψηφιζόταν το πρώτο Μνημόνιο, στα στέκια των τρέντι οικονομολόγων φοριόταν πολύ ο Ολιβιέ Μπλανσάρ – καθηγητής του Χάρβαρντ και του ΜΙΤ, κεντρικός εγκέφαλος του ΔΝΤ και θεωρητικός του «αντιπληθωρισμού» (deflation). Χάρη στις δραστικές περικοπές των μισθών, σου εξηγούσαν, οι τιμές θα πέσουν κι αυτές σταδιακά με αποτέλεσμα την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας κι έναν νέο γύρο «υγιέστερης» ανάπτυξης. Το όλο σχήμα περιείχε φυσικά ανομολόγητες πτυχές, ανιχνεύσιμες μόνο από τους παλιομοδίτες που αναζητούσαν πίσω από κάθε οικονομική πρόταση το ίχνος της ταξικής πάλης. Στοιχειώδη μαθηματικά αρκούσαν, ωστόσο, για να διαπιστώσει κανείς ότι άμεσα κερδισμένοι από έναν «αντιπληθωρισμό» στηριγμένο στον σφαγιασμό της μισθωτής εργασίας δεν θα ’βγαιναν παρά όσοι διέθεταν ήδη μπόλικα μετρητά· μετρητά που θα διατηρούνταν και θα πολλαπλασίαζαν την πραγματική αγοραστική αξία τους, ενώ το κομπόδεμα των μικροκαταθετών θα εξανεμιζόταν μοιραία στον βωμό της προσωρινής συντήρησης του χαμένου καταναλωτικού επιπέδου.
Μία πενταετία αργότερα ο κύριος Μπλανσάρ έχει σκίσει τα πτυχία του, παραδεχόμενος δημόσια ότι τα σκάτωσε στον υπολογισμό του διαβόητου «πολλαπλασιαστή» και προειδοποιώντας πως η ευρωζώνη κοντεύει να τιναχτεί στον αέρα από τις πολιτικές λιτότητας. Στην υπαρκτή, όμως, κοινωνία των ανθρώπων, ο «αντιπληθωρισμός» του εξακολουθεί να ροκανίζει σχεδόν αποκλειστικά τις ζωές των μεροκαματιάρηδων.
Μια φευγαλέα ματιά στα μικρά αυτοκόλλητα χαρτάκια που διαφημίζουν τις υπηρεσίες των αυτοαπασχολούμενων της γκρίζας οικονομίας πιστοποιεί του λόγου το αληθές, αποδεικνύοντας πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει η τιμή της ειδικευμένης εργασίας στη ζούγκλα της αγοράς (φωτογραφίες 1-4).
Οσο για τη βίαιη εκκαθάριση των μικροαστών που χάνουν τη μάχη του ανταγωνισμού, αυτή είναι από καιρό ορατή ακόμη και από τους λιγότερο παρατηρητικούς (φωτογραφίες 5-6). Η αυξημένη αυτή «αντιπληθωριστική» πίεση εξηγεί και τον πολλαπλασιασμό των «εξωοικονομικών» κινήτρων που επιστρατεύονται για την προσέλκυση ή διατήρηση της ζωτικής πελατείας, με πρώτη και καλύτερη την επίκληση της εθνικής αλληλεγγύης.
Είτε πρόκειται για τον «Ελληνα μάστορα» (φωτογραφία 7) και το «ελληνικό προσωπικό» (φωτογραφία 8)...
...είτε για το ελληνικό σουπερμάρκετ (φωτογραφία 9), το «100% ελληνικό» μαγαζί (φωτογραφία 10), τα ανέκαθεν ελληνικά μακαρόνια (φωτογραφία 11), τα ελληνικά ρούχα (φωτογραφία 12)...
...και το καθαρά ελληνικό αναψυκτικό τύπου Cola (φωτογραφία 13), η εθνική σημαία αναπετάσσεται σαν κράχτης αγοραστικών επιλογών κατά παρέκκλιση των «σιδερένιων νόμων της αγοράς».
Ειρωνεία της τύχης: προϊόντα που την προηγούμενη περίοδο προικίστηκαν με ξενόηχες ονομασίες, αντλώντας κάτι από το κύρος του ευρωπαϊκού ονείρου, κρίνεται πλέον απαραίτητο να μας υπενθυμίσουν την ελληνικότητά τους (φωτογραφία 14).
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας