Τo mea culpa του Νισίνο

Η Ιαπωνία βρέθηκε πολλές φορές κοντά στην έξοδο από το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ηδη η παρουσία της στα προκριματικά ήταν προβληματική και τα κατάφερε πιο δύσκολα από άλλες φορές να πάρει το εισιτήριο για τη διοργάνωση. Στη φάση των ομίλων, την έσωσαν οι λιγότερες κίτρινες κάρτες της και πλασαρίστηκε πάνω από τη Σενεγάλη. Ολοι θεωρούσαν επιτυχία –και παράλληλα «ταβάνι» της ομάδας– την παρουσία στη φάση των «16».

Ομως οι «μπλε σαμουράι» δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Αποφάσισαν να τα δώσουν όλα για όλα προχθές στο Ροστόφ. Ηθελαν την πρόκριση και την κυνήγησαν λυσσαλέα.

Mε τις δύο ομάδες κολλημένες στο 0-0, οι Ιάπωνες βγήκαν τρέχοντας από το αποδυτήρια μετά την ανάπαυλα και πήραν προβάδισμα δύο τερμάτων: «Δεν είναι μόνο ότι παίξαμε καλά, θέλαμε να νικήσουμε. Ημασταν δυνατοί και καταφέραμε να κοιτάξουμε το Βέλγιο στα μάτια. Πίστεψα ότι μπορούσαμε να τους αποκλείσουμε», δήλωσε ο προπονητής της ιαπωνικής ομάδας Ακίρα Νισίνο, που είχε μόνο καλά λόγια για τους ποδοσφαιριστές του: «Παίξαμε στο μάξιμουμ, αποδώσαμε ωραίο ποδόσφαιρο στον αγωνιστικό χώρο. Ομως θέλαμε να προχωρήσουμε στον επόμενο γύρο, οπότε παρά την εμφάνισή μας δεν μπορώ να χαρακτηρίσω την παρουσία μας επιτυχημένη», τόνισε, έχοντας δει τους Φερτόνχεν και Φελαϊνί να ισοφαρίζουν την αναμέτρηση.

Στο 2-2, οι περισσότερες ομάδες-αουτσάιντερ θα επιδίωκαν την παράταση ή τα πέναλτι για να αυξήσουν τις πιθανότητές τους. Οχι όμως η Ιαπωνία. Στις καθυστερήσεις, αρχικά με το φάουλ του Χόντα και κατόπιν με το κόρνερ που αυτός προκάλεσε, βγήκαν όλοι μπροστά, όπως τους προέτρεψε ο Νισίνο για το νικητήριο γκολ.

Ομως... «Δεν φταίνε οι παίκτες. Εγώ φταίω. Εγώ έχασα τον έλεγχο του παιχνιδιού», παραδέχτηκε ο 63χρονος Ιάπωνας προπονητής μετά την υποδειγματική –και ανεμπόδιστη- αντεπίθεση των Βέλγων που έφερε το γκολ του Σαντλί και την πρόκριση των «κόκκινων διαβόλων» στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

«Οταν δεχτήκαμε το τρίτο γκολ, κατηγόρησα τον εαυτό μου, αμφισβήτησα τις τακτικές μου. Είμαι πολύ απογοητευμένος με το αποτέλεσμα. Νιώθω συντετριμμένος».

Το ίδιο ένιωθαν και οι παίκτες του, που δεν μπορούσαν να πιστέψουν πώς γύρισαν τα πράγματα μέσα σε μερικά δεύτερα και το γκολ μπήκε στη δική τους εστία... «Μπήκα στα αποδυτήρια μετά τον αγώνα και τους είδα να στέκονται εκεί, με το βλέμμα χαμένο, ανίκανους να κάνουν ή να πουν οτιδήποτε. Τους είπα να κάνουν ένα ντους και να φύγουμε. Δεν ήταν ώρα για λόγια»...

Ο Νισίνο, που ανέλαβε την ομάδα της Ιαπωνίας μόλις τον περασμένο Απρίλιο, θέλησε να αλλάξει τη νοοτροπία τους, να τους κάνει λιγότερο συντηρητικούς και περισσότερο επιθετικούς στο χορτάρι. Στόχος του ήταν να αλλάξει και τη μοίρα τους και να περάσουν για πρώτη φορά σε προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Δεν τα κατάφεραν. Ομως οι ουδέτεροι ποδοσφαιρόφιλοι σίγουρα θα μιλούν για καιρό για τα όσα είδαν από τον Ινούι και την παρέα του μια βραδιά στο Ροστόφ...

Τελικά έχει χαρακτήρα!

Ποτέ δεν αμφισβητήθηκαν οι ικανότητες της πολύ ταλαντούχας γενιάς παικτών που διαθέτει το Βέλγιο. Το πρόβλημα μέχρι πρότινος ήταν ότι τους έλειπε η πείρα και –κυρίως- η προσωπικότητα, ο χαρακτήρας. Προχθές το βράδυ στο Ροστόφ, παρά το αναιμικό ξεκίνημα στον αγώνα και το σοκ του 0-2 από τους Ιάπωνες στα πρώτα λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου, οι παίκτες του Ρομπέρτο Μαρτίνεθ έβγαλαν αντίδραση, έδειξαν ότι πλέον διαθέτουν χαρακτήρα.

«Χρειαζόμασταν τη δίψα και την ψυχική δύναμη των παικτών μας σήμερα. Και ανταποκρίθηκαν όλοι, αυτοί που έπαιξαν από την αρχή και αυτοί που ήρθαν από τον πάγκο», είπε «φωτογραφίζοντας» τους Φελαϊνί και Σαντλί που μπήκαν αλλαγή και έδωσαν τη νίκη στο Βέλγιο.

Ο αρχηγός των «κόκκινων διαβόλων» Εντέν Αζάρ θυμήθηκε την ήττα με 1-3 από την Ουαλία πριν από δύο χρόνια στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Γαλλίας: «Φοβηθήκαμε ότι θα συνέβαινε το ίδιο. Ομως διαθέτουμε παίκτες που αλλάζουν τη ροή του αγώνα από τον πάγκο. Η αντίδρασή μας ήταν εκπληκτική. Ισως αυτός είναι ο τύπος παιχνιδιών που χρειαζόμαστε για να γίνουμε ακόμα πιο δυνατοί στο μέλλον», τόνισε.

Και τι αντίδραση! Το Βέλγιο μπορεί να περηφανεύεται ότι έβγαλε την τέλεια αντεπίθεση στις καθυστερήσεις! Ξεκίνησε από κόρνερ στην περιοχή του Βελγίου.

Ο Κουρτουά μπλόκαρε την μπάλα από το χτύπημα του Χόντα, έδωσε με τα χέρια στον Ντε Μπρούιν που ξεχύθηκε στην κόντρα. Αυτός άνοιξε στον Μενιέ που έβγαλε σέντρα προς τον Λουκάκου, ο οποίος έξυπνα άφησε την μπάλα ουσιαστικά «στρώνοντάς» την στον Σαντλί που σκόραρε το 3-2.

Πέντε παίκτες, τρεις πάσες σε 9,35 δευτερόλεπτα! Η συγκεκριμένη φάση σφράγισε τη μεγαλύτερη ανατροπή που έχει συμβεί ποτέ σε μουντιαλικό αγώνα νοκ άουτ. Ποτέ στο παρελθόν δεν είχε καταφέρει ομάδα να καλύψει διαφορά δύο γκολ και να προηγηθεί με μόλις 22 δευτερόλεπτα να απομένουν έως το τελευταίο σφύριγμα!

Ξεχωριστή νοοτροπία

Η εικόνα των Ιαπώνων φιλάθλων πρώτα να απολαμβάνουν τα παιχνίδια της ομάδας τους και κατόπιν να καθαρίζουν τις εξέδρες και να μην αφήνουν ούτε ένα ποτήρι ή χαρτί πεσμένο κάτω, εντυπωσιάζει και ξενίζει ταυτόχρονα. Μια νοοτροπία ξεχωριστή, αλλά και τόσο μακρινή από τις συνήθεις πρακτικές των γηπέδων ανά τον κόσμο.

Εξίσου ξένισε, λοιπόν, αλλά και εντυπωσίασε η εικόνα των αποδυτηρίων της Εθνικής Ιαπωνίας μετά τον αγώνα της με το Βέλγιο στο γήπεδο του Ροστόφ. Ενώ συνήθως μετά το πέρασμα των ποδοσφαιριστών τα αποδυτήρια μοιάζουν με... βομβαρδισμένα τοπία, καθώς είναι γεμάτα χαρτιά και πεταμένα άδεια μπουκάλια, αυτά των Ιαπώνων «έτριζαν» από καθαριότητα.

Τα πάντα ήταν τακτοποιημένα λες και δεν είχε περάσει κανείς από εκεί. Το μόνο... παρείσακτο αντικείμενο ήταν μία κάρτα εν είδει αποχαιρετισμού, που ανέγραφε «ευχαριστώ» στα ρωσικά.

Οι Ιάπωνες μας εξέπληξαν με την παρουσία τους σε αυτή τη διοργάνωση, αλλά πάνω απ’ όλα δίδαξαν πολιτισμό.