Εργάτριες του σεξ με αξιοπρέπεια

Δεν είχε κλείσει τα 30 της όταν ένας αστυνομικός την έσπασε στο ξύλο επειδή εκείνη αρνήθηκε να τον πληρώσει για να της προσφέρει «προστασία».

Τον μήνυσε, κι όταν της έλεγαν πως «οι πόρνες δεν μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο, μόνο οι αξιοσέβαστοι πολίτες μπορούν», εκείνη απαντούσε «είμαι μια αξιοσέβαστη πόρνη».

Η Ανχελα Βιγιόν πέτυχε την πρώτη καταδίκη αστυνομικού για κακοποίηση, εκβιασμό και απόπειρα εκμετάλλευσης πόρνης στην ιστορία του Περού, πείθοντας άλλες γυναίκες που δούλευαν σαν κι αυτήν πως «δεν πρέπει να αποδεχτούμε τη βία στην καθημερινή μας ζωή, δεν πρέπει να πιστέψουμε πως μας αξίζει».

Από τα ιδρυτικά μέλη της οργάνωσης «Miluska: Ζωή και Αξιοπρέπεια» (στη μνήμη μιας εργάτριας του σεξ που δολοφονήθηκε από πελάτη της το 1998), της πρώτης οργάνωσης του Περού που μάχεται για τα εργασιακά δικαιώματα και τον σεβασμό των εργαζόμενων στη βιομηχανία του σεξ, οργάνωσε καμπάνιες για τη νομική αναγνώριση των ενηλίκων που προσφέρουν σεξουαλικές υπηρεσίες, κατά του τράφικινγκ, αλλά και για την κοινωνική μέριμνα προς τους φορείς του AIDS.

Σήμερα, στα 51 της και μητέρα τεσσάρων παιδιών, έπειτα από μια εικοσαετία σε αυτές τις δύσκολες καθημερινές μάχες και «κουρασμένη πια λόγω του επαγγέλματός μου να μου κλείνουν την πόρτα οι βουλευτές όταν διεκδικούσαμε μέτρα ενάντια στη βία κατά των γυναικών ή του τράφικινγκ», είναι υποψήφια του Πλατιού Μετώπου, ενός συνασπισμού αριστερών κομμάτων που κατεβαίνει στις εκλογές του Απριλίου στο Περού, διεκδικώντας να γίνει η πρώτη εργάτρια του σεξ, όπως αποκαλεί τον εαυτό της, που θα καταλάβει ένα από τα 130 έδρανα στο συντηρητικό Κοινοβούλιο της χώρας.

Τα φυλλάδια

Κάθε πρωί κατεβαίνει στους δρόμους, μοιράζει φυλλάδια του κόμματός της και εξηγεί τους στόχους που θέλει να πετύχει εάν εκλεγεί βουλευτής: νόμους για προώθηση των γυναικείων δικαιωμάτων, αποποινικοποίηση της άμβλωσης σε περίπτωση κυοφορίας λόγω βιασμού, σύμφωνα συμβίωσης και γάμους ομοφύλων, μάχη κατά του τράφικινγκ και της σεξουαλικής εκμετάλλευσης των ανηλίκων.

«Πολλοί φαντάζονται ότι οι εργαζόμενες στο σεξ είναι αμαθείς και το μόνο που ξέρουν είναι να ανοίγουν τα πόδια τους... Λοιπόν, αυτή εδώ η πόρνη που βλέπετε ξέρει να εκφράζεται, έχει σαφείς απόψεις και θα βάλει τάξη στο μεγάλο μπορντέλο που είναι το Κοινοβούλιο» λέει σε ρεπορτάζ του «Guardian», απηχώντας μια κοινή γνώμη που σε ποσοστό 84% δεν εμπιστεύεται το Κοινοβούλιο.

Λέει πως της αρέσει η δουλειά της και αδιαφορεί που την αποκαλούν επιτιμητικά πόρνη. «Σε λένε πουτάνα αν πηγαίνεις με περισσότερους από έναν άντρα, αν φοράς στενά ρούχα, αν είσαι σέξι και αισθησιακή... Eίτε είμαι πόρνη είτε όχι, είτε πληρώνομαι για να κάνω σεξ είτε όχι, πάλι πουτάνα με αποκαλούν».

Οπως πολλές από τις συναδέλφους της, ξεκίνησε από ανάγκη. Στα 16 της έμεινε έγκυος και βγήκε στον δρόμο για να μπορέσει να αγοράσει φάρμακα για το άρρωστο μωρό της. Μετά κόλλησε εκεί, αφού έβγαζε περισσότερα από ό,τι ως υπαίθρια πωλήτρια, οικιακή βοηθός και όποια περιστασιακή δουλειά έβρισκε.

«Δεν είμαι θύμα»

«Πήρα την απόφαση σε μια στιγμή κρίσης. Η κρίση πέρασε και εγώ συνέχισα γιατί νιώθω άνετα κάνοντας αυτή τη δουλειά. Δεν είμαι θύμα» επιμένει η Ανχελα, ανοίγοντας ξανά την παλιά διαμάχη για το τι σημαίνει ελεύθερη επιλογή, για τη σχέση πορνείας και διακίνησης γυναικών και για το εάν η νομιμοποίηση της πρώτης ενισχύει ή αποδυναμώνει τη δεύτερη.

Ξέρει πόσο ιδιότυπη είναι αυτή της η υποψηφιότητα για την κατεστημένη πολιτική τάξη και τα μίντια. Αλλά δεν πτοείται από προσβολές και ταπεινώσεις: Εχω κερδίσει ένα μεταπτυχιακό στους δρόμους, ένα διδακτορικό σε εμπειρία. Κανείς δεν χρειάζεται να μου πει τι είναι πείνα, τι σημαίνει να είσαι φτωχός, τι είναι ένδεια. Κι είναι όλα αυτά που με φέρνουν κοντά στον κόσμο που ελπίζω να μπορέσω να εκπροσωπήσω».