Μια σημαντική πνευματική φυσιογνωμία με τεράστιο έργο, ο θεατρολόγος Δημήτρης Σπάθης, πέθανε σε ηλικία 89 χρόνων. Γεννήθηκε στο Κάιρο το 1925. Πολέμησε στον Εμφύλιο στις γραμμές του ΔΣΕ και στη συνέχεια βρέθηκε στην Τασκένδη. Σπούδασε στη Σχολή Θεατρολογίας του Κρατικού Θεατρικού Ινστιτούτου. Συνεργάστηκε με το Θεατρικό Συγκρότημα των Πολιτικών Προσφύγων, στο πλευρό του Γιώργου Σεβαστίκογλου. Εκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Μόσχα, στο Ινστιτούτο Ιστορίας των Τεχνών, της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ. Θέμα της διατριβής του (1959), η διαμόρφωση του ρεαλισμού στο νεοελληνικό δράμα, στο τέλος του 19ου-αρχές του 20ού αιώνα.
Το 1965 επέστρεψε στην Ελλάδα και συνεργάστηκε με την «Επιθεώρηση Τέχνης» ως θεατρικός κριτικός και μέλος της συντακτικής επιτροπής. Απο τον Μάιο του 1967 ώς τον Αύγουστο του 1974 έζησε αυτοεξόριστος στο Παρίσι. Παρακολούθησε μαθήματα Κοινωνιολογίας της Τέχνης στην Ecole Pratique des Hautes Etudes, εργάστηκε σε έρευνες της UNESCO πάνω σε θέματα πολιτιστικής ανάπτυξης, ενώ συμμετέσχε στο σεμινάριο του Κ. Θ. Δημαρά στο Νεοελληνικό Ινστιτούτο της Σορβόνης.
Επιστρέφοντας στην Ελλαδα το 1974, δίδαξε Ιστορία Θεάτρου στις δραματικές σχολές του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου, του ΚΘΒΕ και του Θεάτρου Τέχνης. Το 1983 αρχίζει η θητεία του στο Πανεπιστήμιο. Υπήρξε αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Φιλολογίας του ΑΠΘ (1986-1991) και καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών (1991-1993).
Το επιστημονικό του έργο εκτείνεται σε ολόκληρη την ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου, από την Κρητική Αναγέννηση ώς το Θέατρο Τέχνης. Ξεχωριστό κομμάτι αποτελούν οι εργασίες του στη ρωσική γλώσσα για συγγραφείς και γεγονότα που σημαδεύουν τη στροφή προς τον ρεαλισμό στο μεταίχμιο του 19ου και 20ού αιώνα. Εξέδωσε έξι έργα του Ξενόπουλου στα ρωσικά (1962).
Στο Παρίσι αρχίζει η έρευνά του για τις πρώτες θεατρικές μεταφράσεις τις τελευταίες δεκαετίες του 18ου αι., τη θεατρική δραστηριότητα στις παραδουνάβιες ηγεμονίες και αργότερα στο ανεξάρτητο κράτος. Το 1986 κυκλοφόρησε ο τόμος «Ο Διαφωτισμός και το Νεοελληνικό θέατρο», ενώ στην ίδια σειρά ανήκουν οι μελέτες του για τον «Βασιλικό» του Αντ. Μάτεση και το έργο του Δημ. Βερναρδάκη.
Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι μελέτες του για τη νεοελληνική κωμωδιογραφία (Μ. Χουρμούζης, Ραγκαβής, Καπετανάκης), τη θεατρική δραστηριότητα τον 19ο αιώνα σε Αθήνα, Ερμούπολη και Επτάνησα, για το μελόδραμα στο ρεπερτόριο των θιάσων, την παρουσία Γκολντόνι και Τσέχοφ (1989) στη νεοελληνική σκηνή, το Κρητικό και Επτανησιακό Θέατρο. Ιδιαίτερα τον ενδιέφερε η καθιέρωσης της σκηνοθεσίας με μελέτες για τους Θωμά Οικονόμου, Κωνσταντίνο Χρηστομάνο, Δημ. Ροντήρη, Κάρολο Κουν, Γ. Σεβαστίκογλου.
Υπήρξε σύντροφος στη ζωή της Χρύσας Προκοπάκη. Η κηδεία του θα γίνει την Παρασκευή το απόγευμα στο Νεκροταφείο του Παλαιού Φαλήρου.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας