Ενας τζογαδόρος συγγενής του «Ταξιτζή»

Μετρητής καρτών (The card counter, ΗΠΑ, Ην. Βασίλειο, Κίνα, Σουηδία, 2021, 111')

★★★½☆

● σκηνοθεσία: Πολ Σρέιντερ

● ηθοποιοί: Οσκαρ Αϊζακ, Τίφανι Χαντίς, Τάι Σέρινταν

Ο Γουίλιαμ Τελ, με το «εύστοχο» ονοματεπώνυμο, είναι τζογαδόρος: παίζει χωρίς ρίσκο, κυρίως για να νιώθει ότι έχει τον έλεγχο πάνω στην τύχη. Απομεινάρι από την προηγούμενη καριέρα του, του «ανακριτή» -βλέπε βασανιστή χειρουργικής ακρίβειας– σε αμερικανική φυλακή. Τον ίδιο έλεγχο θα εφαρμόσει πάνω στον νεαρό Κερκ, αποφασισμένος να πάρει για λογαριασμό του εκδίκηση, να τον φέρει στον ίσιο δρόμο και να τον κάνει πλούσιο.

Ο Πολ Σρέιντερ ανακηρύσσεται με τα χρόνια ως «auteur» σεναριογράφος: η νέα του ταινία αναπαράγει όλες τις θεματικές του «Ταξιτζή» του Μάρτιν Σκορσέζε, του οποίου υπέγραφε το σενάριο, όμως όχι επαναληπτικά, αλλά με μια απολύτως σύγχρονη προβληματική. Σκηνοθέτης της έντασης και των σκιών, ο Σρέιντερ αγκαλιάζει ασφυκτικά έναν αντι-ήρωα, κατεστραμμένο από την αμερικανική αλαζονεία και τον παρακολουθεί στον απελπισμένο, βίαιο αγώνα του να εξαγνιστεί. Γοητευτικό, πολιτικό, ψυχαναλυτικό, αυτό είναι ένα φιλμ βγαλμένο από το σινεμά της μοναξιάς του ’70, όμως καίριο και δυναμικό, μια αποδοχή της ανθρωπιστικής (και θρησκευτικής, πάντα) ενοχής σε μια ανθρωπότητα αμετανόητων.

Βαγόνι αριθμός 6 (Hytti nro 6, Φινλανδία, Ρωσία, Εσθονία, Γερμανία, 2021, 107')

★★★☆☆

● σκηνοθεσία: Γιούχο Κουοσμάνεν

● ηθοποιοί: Σέιντι Χάρλα, Γιούρι Μπορισόφ

Η Φινλανδή νεαρή αρχαιολόγος Λάουρα φεύγει από τη Μόσχα, αφήνοντας πίσω μια κρυφή κι αβέβαιη ερωτική σχέση, με κατεύθυνση το Μούρμανσκ στην Αρκτική. Στο βαγόνι του τρένου θα «συγκατοικήσει» με τον Ρώσο Λιόχα, δύστροπο, μέθυσο, αλλά παράξενα ευαίσθητο και γεμάτο εκπλήξεις. Η διαδρομή τους θα αναπτύξει τόση ζεστασιά, ικανή να λιώσει τον σκληρότερο πάγο.

Μια ταινία πολύ μικρή (που όμως κέρδισε το Μεγάλο Ειδικό Βραβείο στο περσινό Φεστιβάλ Κανών), με μια καρδιά πολύ μεγάλη σκηνοθετεί ο Κουοσμάνεν, εντελώς διαφορετική αλλά και τόσο ταιριαστή με το προηγούμενο μικρό του αριστούργημα, «Η πιο ευτυχισμένη μέρα στη ζωή του Ολι Μάκι». Δύο αταίριαστοι συνοδοιπόροι διαπιστώνουν ότι έχουν περισσότερα κοινά (και διστακτική όρεξη για ρομάντζο) απ’ όσο περίμεναν, ενώ η κάμερα σκιαγραφεί την κουλτούρα του μικρού ανθρώπου – και, φυσικά, τη σχέση εξουσίας της Ρωσίας με τη Φινλανδία. Σαν ο Ακι Καουρισμάκι να έκανε ριμέικ της «Σύντομης Συνάντησης», σαν ένα εισιτήριο τρένου με προορισμό την απρόσμενη τρυφερότητα.

Παρίσι, 13ο Διαμέρισμα (Les Olympiades, Paris 13e, Γαλλία, 2021, 105')

★★½☆☆

● σκηνοθεσία: Ζακ Οντιάρ

● ηθοποιοί: Λουσί Ζανγκ, Μακίτα Σάμπα, Νοεμί Μερλάν

Στο πολύχρωμο, πολύβουο 13ο διαμέρισμα του Παρισιού, σε ασπρόμαυρη εικόνα, στήνεται ένα ερωτικό γαϊτανάκι ρευστό σαν το νερό του Σηκουάνα. Η Εμιλί νοικιάζει ένα δωμάτιο του σπιτιού της στον Καμίγ, το σεξ μαζί του είναι καταπληκτικό, ώσπου ο Καμίγ γνωρίζει τη Νόρα κι ερωτεύεται την αποστασιοποίησή της – μόνο που η Νόρα δεν είναι καθόλου αποστασιοποιημένη όταν τσατάρει με την Αμπερ. Βασισμένη στο graphic novel του Εϊντριαν Τομάιν, σε σενάριο της Σελίν Σιαμά και της Λεά Μίσιους, μια ιστορία νεότητας, έρωτα και αυτογνωσίας που θα μπορούσε να είναι από επιτηδευμένη ως ασύνδετη, μια καταχρηστική σύνδεση ηρώων στο πιο «now» περιβάλλον, αν δεν μεταμόρφωνε την ταινία η σκηνοθετική ματιά του Ζακ Οντιάρ σ’ ένα γλυκόπικρο, αισθαντικό, γεμάτο ενέργεια κι ελαφρότητα ρομάντζο. 

Ο γάιδαρος, ο εραστής μου κι εγώ (Antoinette dans les Cévennes, Γαλλία, Βέλγιο, 2020, 97')

​​​​​​​★★½☆☆

● σκηνοθεσία: Καρολίν Βινιάλ

● ηθοποιοί: Λορ Καλαμί, Μπενζαμέν Λαβέρν, Ολιβιά Κοτ

Η Αντουανέτ, δασκάλα Δημοτικού κι εκρηκτική από τη φύση της, έχει δεσμό με τον παντρεμένο Βλαντιμίρ. Οταν εκείνος την αφήνει στα κρύα του λουτρού για να πάει καλοκαιρινές διακοπές με την οικογένειά του, εκείνη αποφασίζει να δράσει: ακολουθεί το πρόγραμμα διακοπών του εραστή της, που είναι πεζοπορία στη φύση, παρέα μ’ ένα γάιδαρο. Μόνο που ο γάιδαρος της Αντουανέτ, ο Πατρίκ, θα της διδάξει ποιες είναι, στ’ αλήθεια, οι σχέσεις ζωής και πόση υπομονή χρειάζεσαι για να γνωρίσεις τον εαυτό σου.

Κωμωδία χαριτωμένη που συχνά τείνει προς τη φάρσα, με μια ιδεολογία που παλεύει με τον φεμινισμό, πρωτότυπη στη σύλληψη αλλά προβλέψιμη στην εξέλιξή της, η οποία, ωστόσο, γίνεται τόσο πιο ενδιαφέρουσα και ορμητική, χάρη στην ερμηνεία (και παρουσία, απλώς) της Λορ Καλαμί («Dix pour cent») που εξελίσσεται σε νέα σταρ του γαλλικού entertainment και που τιμήθηκε με το Σεζάρ Γυναικείας Ερμηνείας γι’ αυτόν τον ρόλο της.

Jurassic World: Κυριαρχία (Jurassic World Dominion, ΗΠΑ, Μάλτα, 2022, 146')

​​​​​​​★★½☆☆

● σκηνοθεσία: Κόλιν Τρεβόροου

● ηθοποιοί: Κρις Πρατ, Μπράις Ντάλας Χάουαρντ, Λόρα Ντερν, Σαμ Νιλ

Εχουν περάσει τέσσερα χρόνια από την καταστροφή της Νήσου Νούμπλαρ – οι δεινόσαυροι, ωστόσο, έχουν διασωθεί, έχουν βγει από τον περιορισμό τους και ζουν ως θηρευτές σ’ ολόκληρο τον ανθρώπινο κόσμο. Θα δεχτούν οι άνθρωποι να μοιραστούν την κυριαρχία τους; Και τι έχουν να πουν οι δεινόσαυροι γι’ αυτό;

Τελευταίο μέρος ολόκληρου του franchise που έκανε τους δεινόσαυρους τους πιο τρομακτικούς φίλους του ανθρώπου, η ταινία, με τον Τρεβόροου πάλι στο τιμόνι, επαναφέρει (για τον αναμενόμενο «αποχαιρετισμό») κι ολόκληρο το καστ της αρχής της τριλογίας, συνδέοντας το τότε με το σήμερα και ξεδίνοντας μ’ ένα εξαιρετικό δεινοσαυρο-κυνηγητό στους δρόμους της Μάλτας. Κι αυτά είναι τα δυο μόνα στοιχεία που κάνουν το φιλμ να ξεχωρίζει από τις πέντε ταινίες που προηγήθηκαν, σ’ ένα κατά τα άλλα μάλλον διεκπεραιωτικό σενάριο generic δράσης.

Σήμερα φτιάχνουμε τον κόσμο (Hoy se arregla el mundo, Αργεντινή, 2022, 113')

​​​​​​​★★☆☆☆

● σκηνοθεσία: Αριέλ Βινογκράντ

● ηθοποιοί: Λεονάρντο Σμπαράλια, Μπεντζαμίν Οτέρο, Λούις Λούκε

Ο Νταβίντ «Γκριέγκο» Σαμαράς –Δαβίδ «ο Ελληνας»- είναι παραγωγός στη δημοφιλή τηλεοπτική εκπομπή «Σήμερα φτιάχνουμε τον κόσμο» που λύνει κάθε είδους προβλήματα και δράματα των τηλεθεατών. Ομοίως και του «Ελληνα», μια και του εξασφαλίζει μια πλούσια ζωή. Μοναδικός του σύνδεσμος αυτός με τον γιο του, καταχρηστικά, αφού έτσι έχει επιβάλει στο διαζύγιο το δικαστήριο. Οταν, ωστόσο, ο «Ελληνας» μαθαίνει ότι ο 9χρονος Μπενίτο δεν είναι βιολογικό παιδί του, ξεκινά μαζί με τον μικρό ένα ταξίδι ανεύρεσης του μπαμπά του.

Ο Αριέλ Βινογκράντ της επιτυχίας «Το κόλπο του αιώνα» μπερδεύεται ανάμεσα στην παραδοσιακή κωμωδία και το κοινωνικό δράμα, με αποτέλεσμα μια άνιση ταινία που προσπαθεί πολύ να γίνει «σύνθετη».

Χαμένες ψευδαισθήσεις  (Illusions perdues, Γαλλία, Βέλγιο, 2021, 149')

​​​​​​​​​​​​​​★★☆☆☆

● σκηνοθεσία: Ξαβιέ Τζιανολί

● ηθοποιοί: Μπενζαμέν Βουαζέν, Σεσίλ Ντε Φρανς, Βενσάν Λακόστ, Ξαβιέ Ντολάν, Ζαν Μπαλιμπάρ

Στη Γαλλία του 19ου αιώνα, ένας φέρελπις ποιητής από την επαρχία παίρνει την απόφαση να εγκατασταθεί στο Παρίσι για να γνωρίσει την «αληθινή ζωή», εκείνο όμως που συναντά είναι η υποκρισία της μεγαλοαστικής τάξης, των καλλιτεχνών, του έρωτα.

Ο σκηνοθέτης του «Marguerite» διασκευάζει το μυθιστόρημα του Μπαλζάκ, μ’ ένα all-star cast της γαλλικής οθόνης και σκηνής και βραβεύεται με επτά Σεζάρ. Ωστόσο, η ταινία του πάσχει, λες, κι αυτή από την υποκρισία των ηρώων της ιστορίας, βαριά και μεγαλόσχημη, ένα ποίημα διαβασμένο με στόμφο.