Το Φεστιβάλ Κανών για το 2022 ήταν σαν να έχει μαζέψει, παρακαταθήκη, την ενέργεια που δεν εκτονώθηκε το 2020 (όταν ακυρώθηκε εντελώς) και το 2021 (όταν έγινε, αλλά με μικρή προσέλευση). Ο κόσμος πολύς, οι καλεσμένοι λαμπεροί, είτε επρόκειτο για μεγα-σταρ, σαν τον Τομ Κρουζ που παρουσίασε το «Top Gun: Maverick» αλλά έδωσε κι ένα εντυπωσιακό masterclass, είτε για δημιουργούς με τεράστιο καλλιτεχνικό εκτόπισμα, σαν τον Χιροκάζου Κόρε-έντα ή τον Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, είτε για εμβληματικές ηθοποιούς, σαν την Ιζαμπέλ Ατζανί και την Ιζαμπέλ Ιπέρ.
Το πρόγραμμα δεν... ανταποκρίθηκε στη λάμψη. Σε γενικές γραμμές, το διαγωνιστικό τμήμα ήταν μια επιλογή από εκπληκτικούς σκηνοθέτες σε μέτριες δουλειές τους, φυσικά με εξαιρέσεις. Περιπλανώμενοι από πρόγραμμα σε πρόγραμμα, από κόκκινο χαλί σε αμμουδερή παραλία σε πολυπληθές πεζοδρόμιο, αυτές είναι οι δέκα ταινίες, πρόσωπα και στιγμές που θα συνδέουμε πάντα με τις φετινές Κάνες.
● Ο Ρούμπεν Εστλουντ δεν είναι κυνικός όταν μιλά για την Ελλάδα. Το «Triangle of Sadness» του (βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα για το «Τετράγωνο») Σουηδού δημιουργού, η ιστορία ενός ζευγαριού μοντέλων που, από τη ζωή της πολυτέλειας μεταφέρονται απότομα σε μια εκτός χάρτη παραλία, είναι πασπαλισμένο από τον κυνισμό του Εστλουντ για την ανθρώπινη κατάσταση. Οχι, όμως, και για τη συνεργασία του με την ελληνική εταιρεία παραγωγής Heretic, με την οποία έμεινε ενθουσιασμένος, όπως και με το ελληνικό συνεργείο και, φυσικά, την παραλία της Χιλιαδούς στην Εύβοια, όπου έγινε μεγάλο μέρος των γυρισμάτων.
● Το encore του Γιώργου Τσούργιαννη. Δεύτερη συνεργασία του Ελληνα παραγωγού με τον θαυμαστό Τούρκο σκηνοθέτη, Εμίν Αλπέρ, είχε ως καρπό το «Burning Days», ένα –καμουφλαρισμένο ως αστυνομικό θρίλερ– εξαιρετικό αντικαθεστωτικό κατηγορώ, φωτισμένο, μάλιστα, από τον Χρήστο Καραμάνη.
● Ο θρόνος τής ανήκει. Η Εύη Καλογηροπούλου, με τη μικρού μήκους ταινία «Ο Θρόνος του Ξέρξη», με αφηγητή και πρωταγωνιστή τον Γιώργο Μαζωνάκη (εξαιρετικά κομψή παρουσία και στην Κρουαζέτ), σε παραγωγή του Onassis Culture, σε εκτέλεση της Neda Film της Αμάντας Λιβανού, κέρδισε το βραβείο του Canal+ στην Εβδομάδα Κριτικής, όπου διαγωνιζόταν. Σίγουρα, τώρα, όταν χτυπά το τηλέφωνο, η Εύη θα το σηκώνει.
● Eco-Μαριόν. «Ολοι είμαστε πολιτικά όντα, ο τρόπος που καταναλώνουμε είναι πολιτικός, η κηπουρική είναι πολιτική, η υποστήριξη τρομακτικών εταιρειών με το ν’ αγοράζουμε το προϊόν τους είναι μια επιλογή που αποκτά πολιτική σημασία. Τι τρως, τι φοράς, είναι πολιτικό σήμερα. Δεν καταλαβαίνω πώς μπορείς να πάρεις κάτι να φας και να μην ξέρεις τι περιέχει. Οταν αγοράζεις μια μπλούζα, εγώ δεν θέλω να συνδέομαι με τη δουλεία, θέλω να ξέρω πώς και πού κατασκευάστηκε. Και, γενικώς, ας καταναλώνουμε λιγότερο, ας καταναλώνουμε τοπικά, είναι ξεκάθαρα το καλύτερο πράγμα που έχουμε να κάνουμε». Μας το είπε, κοιτώντας μας στα μάτια, η Μαριόν Κοτιγιάρ (πρωταγωνίστρια του «Αδελφός και Αδελφή» του Αρνό Ντεπλεσάν), φορώντας, μεν, Chanel από την κορυφή ώς τα νύχια, αλλά με την καρδιά της στη σωστή πλευρά.
● Στοπ στο αίμα. Σ’ ένα φεστιβάλ που, έτσι κι αλλιώς, από την πρώτη μέρα του σημαδεύτηκε από τον μαινόμενο πόλεμο στην Ουκρανία, αυτή η εικόνα ήταν σοκαριστική, όπως κι έμελλε. Στο κέντρο του κόκκινου χαλιού, ανάμεσα στις τουαλέτες και τα σμόκιν, εμφανίστηκε μια γυμνή ακτιβίστρια, με body paint που σχημάτιζε την ουκρανική σημαία και ματωμένα αποτυπώματα χεριών. «Σταματήστε να μας βιάζετε...»
● Η έκπληξη της Βαλέρια. Σ’ ένα Διαγωνιστικό πρόγραμμα με χαμηλό ενθουσιασμό, μην έχοντας, ακόμα, δει τις νέες ταινίες του Χιροκάζου Κόρε-έντα του «Κλέφτες Καταστημάτων» και του Βέλγου Λουκάς Ντοντ του «Κοριτσιού», η ταινία που αγαπήσαμε ήταν το νέο φιλμ της Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι, «Les Amandiers», μια ρομαντική, παθιασμένη ματιά στα ορμητικά νιάτα, στους φοιτητές της δραματικής σχολής του Πατρίς Σερό, στη Γαλλία του ’80, της ερωτικής ελευθερίας και του AIDS. Πόσο αμήχανο, ταυτόχρονα, που στο φιλμ ένα (μικρό) ρόλο κρατά η Σουζάν Λεντόν, κόρη του Βενσάν Λεντόν, προέδρου της φετινής Κριτικής Επιτροπής!
● «Το σινεμά επιβίωσε, το σινεμά θα συνεχίσει, το σινεμά δεν θα πεθάνει». Αυτό δήλωσε ο Τιερί Φρεμό, καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Κανών, στον εορτασμό για τα 75α γενέθλια της διοργάνωσης. Γύρω του, αποδεικνύοντας διαρκώς το κύρος του φεστιβάλ, συγκεντρώθηκαν δεκάδες από τους σημαντικότερους ανθρώπους του σύγχρονου σινεμά, όπως ο Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, ο Πάολο Σορεντίνο, η Ιζαμπέλ Ιπέρ, ο Μαντς Μίκελσεν, ο Ιθαν Κοέν, ο Βίγκο Μόρτενσεν, ο Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, οι αδελφοί Νταρντέν, ο Κλοντ Λελούς, ο Τζέικ και η Μάγκι Τζίλενχαλ.
● Αναζητώντας την ταυτότητα του σινεμά σήμερα. Το φεστιβάλ διοργάνωσε ένα πάνελ με εξαιρετικούς σκηνοθέτες, οι οποίοι συζήτησαν για το «ποιο είναι το σινεμά σήμερα», για το κενό που προκάλεσε η πανδημία, για τις πλατφόρμες και τα νέα μέσα: Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, Κώστας Γαβράς, Πάολο Σορεντίνο, Μισέλ Χαζαναβίσιους, Γκασπάρ Νοέ, Ρομπίν Καμπιγιό, Ματιέ Κασοβίτς συζήτησαν εμπνευσμένα. Τι έλειψε από την έμπνευσή τους; Μία έστω, περισσότερες ακόμα καλύτερα, γυναίκα σκηνοθέτις στο απολύτως ανδροκρατούμενο πάνελ.
● Το Μπάγκειον ως χώρος χειρουργικών performances του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ. Το «Crimes of the Future» του σπουδαίου Καναδού σκηνοθέτη, με πρωταγωνιστές τους Βίγκο Μόρτενσεν, Λεά Σεντού και Κρίστεν Στιούαρτ, ένα μεταποκαλυπτικό θρίλερ (και μαζί συγκινητική ερωτική ιστορία) όπου ο άνθρωπος έχει αποκτήσει τη «νέα σάρκα» που δεν αναγνωρίζει τον πόνο, γυρίστηκε στην Αθήνα, με παραγωγό τους Αργοναύτες του Πάνου Παπαχατζή. Παρότι άχρονο και άτοπο, το ελληνικό μάτι αναγνώρισε τις αποθήκες του λιμανιού του Πειραιά και τις πανέμορφες, μισοδιαλυμένες αψίδες του Μπαγκείου στην Ομόνοια.
● Ας γίνει ο Πάνος Χ. Κούτρας προστατευόμενο είδος. Το «Dodo», η νέα του ταινία, δεύτερη επίσημη συμμετοχή μετά το «Xenia» του 2014, μια τραγικωμωδία δωματίου, φυσικά με το υπερβατικό στοιχείο που χαρακτηρίζει τη δουλειά του, γέμισε το Φεστιβάλ Κανών γέλιο, κλάμα κι ένταση. Μια δεκαπεντάδα συντελεστών (από τον σκηνοθέτη και την παραγωγό Ελένη Κοσσυφίδου ώς τους πρωταγωνιστές Σμαράγδα Καρύδη, Ακη Σακελλαρίου, Νατάσσα Εξηνταβελόνη, Τζεφ Μοντάνα, Νίκο Γκέλια κι άλλους πολλούς κι υπέροχους) θύμισε σε μια χρονιά μάλλον ζοφερών ταινιών ότι η αγάπη κι η τρυφερότητα υπάρχει και πρέπει να προστατευτεί σαν εύθραυστο αντικείμενο.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας