«Ο Τεμπέλης Δράκος» έρχεται και δεν είναι καθόλου παιδιάστικος

● Τι αλλαγές αναγκαστικά φέρνει το ανέβασμα του «Τεμπέλη Δράκου» σε μια θεατρική σκηνή;

Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ο Τεμπέλης Δράκος» είναι μια συλλογή τραγουδιών που έχει μεγαλώσει πολλά παιδιά. Θυμάμαι στην πρεμιέρα μας στο Μέγαρο Θεσσαλονίκης είχα πάρει ένα ταξί για να πάω στο θέατρο και επειδή ήταν μεσημέρι με ρώτησε ο οδηγός τι πάω να κάνω. Του είπα τον «Τεμπέλη Δράκο», μια συναυλία για παιδιά και όσους αισθάνονται ακόμα παιδιά. Τότε εκείνος άνοιξε το πορτάκι του συνοδηγού και μου έδειξε τα σχεδόν διαλυμένα από το συνεχόμενο παίξιμο cd της σειράς «Τεμπέλης Δράκος». Τόσο μεγάλη επίδραση έχει η μουσική και οι στίχοι αυτού του μουσικού έργου στο κοινό.

Ουσιαστικά μιλάμε για μια ποιητική συναυλία γεμάτη αγαπημένους ήχους και εικόνες. Μην ξεχνάμε ότι τα animation που συνοδεύουν τα τραγούδια στο YouTube δεν είναι απλώς συνοδευτικές εικόνες, αλλά εικαστικά έργα, πολλά από τα οποία έχουν βραβευτεί σε όλο τον κόσμο. Σε αυτόν τον κόσμο πρόσθεσα δύο χορευτές, που συνοδεύουν, σχολιάζουν διασκεδάζουν στη σκηνή μαζί με τους τραγουδιστές, θέλοντας να κάνω και μια εισαγωγή στον σύγχρονο χορό.

● Είναι πιο απαιτητική η σκηνοθεσία μιας παιδικής παράστασης;

Κ.Ρ.: Κάθε παράσταση έχει διαφορετικές απαιτήσεις, σε κάθε παράσταση ψάχνεις το κλειδί της επικοινωνίας με το κοινό. Στην προκειμένη το κλειδί είναι τα τραγούδια που και μόνο να τα ακούς γεμίζεις συναισθήματα, άρα η δουλειά μου είναι να φτιάξω το περιβάλλον μέσα στο οποίο αυτά τα τραγούδια θα ακουστούν με τον καλύτερο τρόπο.

Για τα τραγούδια υπεύθυνος να μιλήσει είναι ο συνθέτης τους Γιώργος Χατζηπιερής. Τον ρωτάω καταρχάς αν περίμενε αυτή την τεράστια επιτυχία του «Τεμπέλη Δράκου». «Αυτό που πραγματικά δεν περίμενα ήταν η διαχρονικότητα και το βαθύ αποτύπωμα που έχουν αφήσει».

● Είναι πιο εύκολα ή πιο δύσκολα τα παιδικά τραγούδια; Είναι τραγουδάκια;

Γιώργος Χατζηπιερής: Μπορεί να είναι από «τραγουδάκια» μέχρι σοβαρή κλασική μουσική. Για να δώσουμε ευκρίνεια στο τοπίο χρειάζεται να ξεχωρίσουμε το «παιδικό» από το «παιδιάστικο».

● Τι είναι παιδιάστικο;

Γ.Χ.: Το να γράψεις μια απλή, χαρούμενη και εύπεπτη μελωδία, στίχους απλοϊκούς με θέματα κοινότοπα και μουσική από συνθεσάιζερ και χαρούμενες έως τσιριχτές παιδικές φωνές.

● Και το παιδικό;

Γ.Χ.: Ο,τι μεταφέρει την αλήθεια του δημιουργού, μια αλήθεια που εκπορεύεται από την αθώα πλευρά του. Ο κάθε άνθρωπος ξεκινά ως αθώο πλάσμα και στην πορεία έρχονται τα «πρέπει», τα «μη», ο κοινωνικός καθωσπρεπισμός, η ανάγκη για επιβίωση, ο ανταγωνισμός, η μισαλλοδοξία, ο φθόνος. Η αθώα όμως πλευρά εξακολουθεί να υπάρχει σε καταστολή και αν ο δημιουργός καταφέρει να τη ζωντανέψει μέσα του, τότε μπορεί να γράψει τραγούδια που θα διεισδύσουν στις παιδικές ψυχές.

● Μεγάλη πρόκληση...

Γ.Χ.: Οντως είναι η πιο μεγάλη πρόκληση για να μπορέσεις να δημιουργήσεις παιδικά τραγούδια. Η δεύτερη πρόκληση, πιο τεχνική, είναι να καταφέρεις να διαποτίσεις το έργο με ποιότητα και θετικότητα. Χρειάζεται επίμονη προσπάθεια και προσοχή στην επιλογή των συνεργατών έτσι ώστε να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα που να σέβεται το κοινό του. Τέλος, η όλη διαδικασία παραγωγής να διεκπεραιώνεται σε μια γιορτινή ατμόσφαιρα με πολλή αγάπη, ενθουσιασμό, φιλία και θετικότητα γιατί όλα αυτά αποτυπώνονται με κάποιο μαγικό τρόπο στο τελικό αποτέλεσμα.

● Ποιοι περιορισμοί μπαίνουν στη θεματολογία του παιδικού τραγουδιού;

Γ.Χ.: Αν αφαιρεθούν τα ενήλικα πάθη όπως ποτό, τσιγάρα, παθιασμένοι έρωτες, τα δάκρυα, ο πόνος, οι εγωκεντρισμοί, η ψευτομαγκιά και η αυτολύπηση, τότε πιστεύω πως δεν υπάρχουν περιορισμοί. Τα παιδιά έχουν την ικανότητα αλλά και το δικαίωμα να μετέχουν σε όλες τις νοητικές και ψυχικές λειτουργίες που οι μεγάλοι επιφύλαξαν μόνο για τον εαυτό τους και μάλιστα με καθαρότητα και ένταση. Φτάνει να μην τα υποτιμούμε και να τους φερόμαστε ως ίσος προς ίσο.

● Το γέλιο είναι το ζητούμενο στα τραγούδια αυτά;

Γ.Χ.: Οχι κατ' ανάγκην. Η συναισθηματική πληρότητα και το να νιώσουν ότι κάτι τους αφορά είναι πιο σημαντικό. Αν έρθει και το γέλιο, αυτό θα είναι μπόνους.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη». Σαββατοκύριακο 2 και 3 Δεκεμβρίου. Παραστάσεις στις 17.00 και στις 19.30. Εισιτήρια από 12 έως 45 ευρώ. Προπώληση: megaron.gr