Η ιστορική συνάντηση δύο αμεσοδημοκρατικών μουσικών σχημάτων

Πρώτη φορά μαζί στη σκηνή. Social Waste και Χαΐνηδες, οι δύο κολεκτίβες έρχονται από την Κρήτη στην Αθήνα -και στη συνέχεια στη Θεσσαλονίκη- και μιλούν στην «Εφ.Συν.» για όσα τους ενώνουν και για το πώς ονειρεύονται το μέλλον τους. Λίγο πριν από τις εκλογές, απαντούν αν περίμεναν τη διαφορά των 20 μονάδων της Ν.Δ. από τον ΣΥΡΙΖΑ και σχολιάζουν την πολιτική κατάσταση στη χώρα. Σε ποια συναυλία θα ήθελαν να πάνε και ποιον ρόλο παίζει η Κρήτη στη μουσική τους;

● Ετοιμάζεστε για ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ανταμώματα του φετινού καλοκαιριού. Τι θα δούμε στην Τεχνόπολη στις 17 Ιουνίου;

Social Waste: Στην Τεχνόπολη, αλλά και στη Θεσσαλονίκη στις 2 Ιούλη, θα δείτε τη συνάντηση δύο γενεών, δυο σχημάτων που λειτουργούν αμεσοδημοκρατικά σε όλες τους τις εκφάνσεις, τα οποία γεννήθηκαν με περίπου μία δεκαετία διαφορά και εκφράζονται μέσα από διαφορετικά -ή όχι και τόσο διαφορετικά- μουσικά είδη. Θα δείτε δηλαδή τη συνάντηση δύο αμεσοδημοκρατικών συλλογικών «πειραμάτων» στον χώρο του τραγουδιού. Η συνάντηση λοιπόν είναι «ιστορική» κατ’ αυτή την έννοια καθώς είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει, και θα συμβεί μόλις δύο φορές: μία στην Αθήνα και μία στη Θεσσαλονίκη.

Χαΐνηδες: Ειλικρινά δεν ξέρω, ο καθένας βλέπει ό,τι αντέχει.

● Τι σας ενώνει, εκτός από το ότι και τα δύο γκρουπ προέρχεστε από την Κρήτη;

Social Waste: Oπως είπαμε, είμαστε και τα δύο «πειράματα» στην αμεσοδημοκρατική, οριζόντια, αυτόνομη λειτουργία μιας μουσικής μπάντας. Επίσης, και οι Social Waste και οι Χαΐνηδες, πέραν των κοινωνικοπολιτικών αναφορών στους στίχους τους, συμμετέχουν σταθερά εδώ και πολλά χρόνια σε συναυλίες στήριξης κοινωνικών και πολιτικών αγώνων με τους οποίους συντάσσονται, έχοντας και μια ακτιβιστική με αυτή την έννοια διάσταση. Ως Social Waste έχουμε κάνει και τους πρώτους πειραματισμούς μας με τους μεσογειακούς ήχους, όταν ακόμα χρησιμοποιούσαμε προηχογραφημένο ήχο (τώρα παίζουμε ζωντανά τη μουσική μας) παίρνοντας μουσικά δείγματα από τραγούδια των Χαΐνηδων, πριν από περίπου 20 χρόνια.

Χαΐνηδες: Πρώτον, ότι η ζωή μάς έσμιξε και κάνουμε χρόνια παρέα. Δεύτερον, το «αισθητικό» είναι ισοδύναμο του «ηθικού», που με τη σειρά του είναι ισοδύναμο με το «πολιτικό», δηλαδή το οραματικό. Τα παιδιά, όπως και οι Χαΐνηδες, είναι κολεκτίβα, έχουν ισότητα αμοιβών, αποφασίζουν αμεσοδημοκρατικά και αυτό είναι σε απόλυτη αντιστοιχία με την ποίηση στη δημιουργία τους και με την οραματική στόχευση που οφείλει να έχει ενδογενώς και ανεπιτήδευτα η τέχνη.

● Πόσο ρόλο παίζει το νησί, όχι μόνο στη μουσική αλλά και στην ιδιοσυγκρασία σας;

Social Waste: Εμείς ξεκινήσαμε από το νησί και φυσικά είχαμε πάντα μουσικές και στιχουργικές αναφορές από την πολιτισμική παράδοσή του: ήχους αλλά και μαντινάδες, ντοπιολαλιά κ.λπ. που βγαίνουν και στα τραγούδια μας. Πλέον, με την είσοδο νέων μελών στην μπάντα έχουμε «φύγει» από το νησί τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά οι περισσότεροι, διευρύνοντας και τους ορίζοντές μας και ως μπάντα και ως άτομα.

Χαΐνηδες: Οποιαδήποτε μορφή έκφρασης είναι συνδεδεμένη με τον χωροχρόνο στον οποίο ανθίζει, συνεπώς η Κρήτη έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Μόνο στην Κρήτη παραμένει ακόμα ζωντανό το ηρωικό αρχέτυπο (μέσα στους πολλούς λεβεντομαλάκες μπορεί κανείς να βρει λίγους αληθινούς λεβέντες, μερακλήδες, πολεμιστές). Αυτός είναι κι ο λόγος που κατακλύζεται η τηλεόραση από εξευτελιστικές κρητικές σαπουνόπερες. Ενα άλλο στοιχείο που μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι ότι η Κρήτη, ενώ είναι νησί, καθορίζεται από τις πολλές και πανύψηλες βουνοκορφές της. Αυτό σημαίνει έλλειψη μεγάλων πεδινών εκτάσεων, άρα ποτέ στην Κρήτη δεν αναπτύχθηκαν τεράστια φέουδα κι ως εκ τούτου δεν υπήρχε ποτέ ισχυρή ταξική διαστρωμάτωση. Συνεπώς η Κρήτη δεν πέρασε από την ταξική κοινωνία. Η κουλτούρα της Κρήτης είναι βαθιά αναρχική, βαθιά αντιεξουσιαστική. Από μικρά παιδιά μαθαίναμε ότι η υπέρτατη έννοια είναι η «επανάσταση». Το σημαντικό είναι ότι ονειρευόμασταν την επανάσταση όχι γιατί υπήρχε καταπίεση αλλά γιατί νιώθαμε ότι μόνο με τη διαρκή επανάσταση μπορεί κανείς να βιώσει τον έρωτα και να μυηθεί στην αληθινά ελεύθερη ζωή.

● Σε ποια συναυλία θα θέλατε να πάτε; Εκτός από τη δική σας φυσικά.

Social Waste: Θα προσπαθήσουμε να πάμε στον φίλο μας τον Αλκίνοο που παίζει στην Αθήνα λίγες μέρες πριν από εμάς!

Χαΐνηδες: Σε καμία, ούτε στους Χαΐνηδες θα πήγαινα αν δεν έπαιζα· με το ζόρι πάω! (χαχαχα)

● Σε 10 μέρες ξανά εκλογές. Την περιμένατε τη διαφορά των είκοσι μονάδων ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ.; Πώς βλέπετε να διαμορφώνεται η πολιτική κατάσταση στη χώρα;

Social Waste: Δεν την περιμέναμε, όχι, έρχεται σε αντίθεση με την ποιότητα ζωής των ανθρώπων αυτής της χώρας, με την ανικανότητα που έχει επιδείξει η κυβέρνηση αυτή σε όλους τους τομείς, από την Υγεία, την Παιδεία, μέχρι τα Τέμπη, και φαντάζει ως μια επιδοκιμασία της πολιτικής της που έρχεται σε αντίθεση με την κοινωνική πραγματικότητα που βλέπουμε εμείς. Από την άλλη, ο κόσμος δεν ξεχνάει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ψηφίσει νεοφιλελεύθερα οικονομικά μέτρα (μνημόνια) ενώ ως αντιπολίτευση μέρα με τη μέρα καταφέρνει να απομακρύνεται από τη Ριζοσπαστική Αριστερά.

Χαΐνηδες: Αυτό που θα περίμενε κάποιος λογικός είναι να κερδίσει η Νέα Δημοκρατία με ποσοστό γύρω στο 98%. Ολοι πρέπει να ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία για τα επόμενα 800 χρόνια. Μόνο ο Μητσοτάκης και όσοι έχουν το επώνυμο Μητσοτάκης πρέπει να κυβερνούν, κανείς άλλος. Ετσι αποφεύγουμε και τα έξοδα των αλλεπάλληλων εκλογών. Γιατί να διαφθείρει η εξουσία κι άλλες ελληνικές οικογένειες; Περιμένω στις επαναληπτικές εκλογές, που θα επιτραπεί μέσω τεχνητής νοημοσύνης να ψηφίζουν και οι πεθαμένοι, η διαφορά της Νέας Δημοκρατίας από τον ΣΥΡΙΖΑ να ανέλθει στο 1.400%.

● Μουσική και πολιτική. Από τους στίχους των τραγουδιών σας φαίνεται ότι για σας είναι αλληλένδετες έννοιες. Νιώθετε ότι ασκείτε πολιτική από τη σκοπιά σας;

Social Waste: Eμείς από αυτόν τον κόσμο προερχόμαστε, από τον κόσμο των κοινωνικών κινημάτων, των αγώνων για παγκόσμια κοινωνική και περιβαλλοντική δικαιοσύνη, και αυτές τις αναφορές έχουμε και στα τραγούδια μας. Δεν το κάνουμε τώρα, που είναι κάπως «της μοδός», το κάνουμε 23 χρόνια τώρα. Οπότε. ναι, μάλλον με έναν τρόπο συμμετέχουμε στη «μάχη» για την γκραμσιανή πολιτισμική ηγεμονία με τα λίγα «όπλα» που διαθέτουμε, που είναι τα τραγούδια μας. Πολεμάμε βέβαια με ντουντούκες απέναντι σε μεγαθήρια, αλλά έστω και λίγη φασαρία την κάνουμε!

Χαΐνηδες: Σήμερα πολιτική δεν κάνουν τα κόμματα, πολιτική κάνουν όσες κοινότητες, όσες κολεκτίβες αντέχουν στον χρόνο. Η κοινωνία δεν έχει κανένα χαρακτηριστικό μαθηματικού συνόλου. Καμιά ευρυθμία. Κοινωνία για μένα σημαίνει «χειραγωγημένος ομοιόμορφος καταναλωτικός όχλος». Ο βασικός πόλεμος σ’ αυτόν τον πλανήτη είναι «κοινωνία εναντίον κοινοτήτων». Οι κοινότητες είναι τα χωριά του Οβελίξ και του Αστερίξ. Αυτές κάνουν πραγματικά αντάρτικο πόλεων. Σχήματα όπως οι Χαΐνηδες, οι Social Waste, οι Κι όμΩς κινείται γράφουν την ιστορία υπόγεια και μυστικιστικά, χωρίς φανφάρες και συνθήματα. Ολα τα αρχηγικά σχήματα είναι εξουσιαστικές αναπαραστάσεις. Το 90% των «καλλιτεχνών» αρχηγών, που προβάλλουν κατά κόρον τα περισσότερα αριστερά ΜΜΕ, είναι πολύ χειρότεροι εργοδότες από τον Σκλαβενίτη, τον Καρέλια και τον Παπαστράτο. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω καθόλου αυτούς που κάνουν επαναστατικό τουρισμό, γηπεδικό αλκοολισμό και εκτονωτική συνθηματολογία, ουρλιάζοντας κάτω από αρχηγικά σχήματα. Οταν αυτό γίνεται στους Social Waste, για παράδειγμα, μπορώ να το καταλάβω σαν μια εκστατική σπονδή στη συλλογικότητα, στην αμεσοδημοκρατία και στην ηρωική αντοχή στον χρόνο.

Δεν ονειρευόμαστε το μέλλον, ζούμε το παρόν

Τα αρχηγικά σχήματα έχουν νόημα και φέρουν όραμα (διαχρονικά και πλανητικά) όταν αυτά τα κεντρικά πρόσωπα συγκρούονται σφοδρά με τις εξουσίες (π.χ. Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Ξυλούρης), είναι παραβατικοί, αυτοκαταστροφικοί, «τρελοί», «άγιοι», αποκλίνοντες (π.χ. Τζίμι Χέντριξ, Μάρκος Βαμβακάρης, Σωτηρία Μπέλλου, Κατερίνα Γώγου, Παύλος Σιδηρόπουλος, Νικόλας Ασιμος, Μπομπ Μάρλεϊ, Ψαραντώνης, Τελόνιους Μονκ). Πάρτε για παράδειγμα την πολιτιστική ναυαρχίδα των περισσότερων αριστερών ΜΜΕ, που είναι αυτό που θα αποκαλούσαμε «έντεχνο-ποπ ελληνικό τραγούδι». Σε αντίθεση με τις άλλες παραδόσεις (την κρητική μουσική, την ηπειρώτικη, την ποντιακή, το σκυλάδικο, τη ροκ, την τζαζ, την πανκ), το έντεχνο δεν έχει ούτε έναν άνθρωπο συγκρουσιακό, ούτε έναν αυτόχειρα, ούτε έναν τζογαδόρο, ούτε έναν τοξικοεξαρτημένο, ούτε έναν τρελό, ούτε έναν άγιο. Δεν υπάρχει πιο γελοίο πράγμα από τον αλαλαγμό του πλήθους για επανάσταση, κάτω από έναν καθωσπρέπει μουσικό εργοδότη, που δεν έχει διαφωνήσει (έμπρακτα με τη ζωή του) με την ηθική και την κανονικότητα της εξουσιαστικής κοινωνίας. Θα εκτιμούσα περισσότερο αυτή την κοινωνία, αν επευφημούσε το πλήθος, έξω από τα σούπερ μάρκετ του, τον Σκλαβενίτη.

● Πώς ονειρεύεστε το μέλλον σας ως μουσικών συνόλων;

Social Waste: Eμείς πιστεύουμε ότι τα μουσικά σύνολα, όπως και οτιδήποτε άλλο σε αυτή τη ζωή, έχουν ημερομηνία λήξης. Και ότι καλό είναι να το αντιληφθούν και να αυτοδιαλυθούν πριν χάσουν τον λόγο ύπαρξής τους και πριν παρακμάσουν καλλιτεχνικά. Οπότε δεν ονειρευόμαστε το μέλλον, ζούμε το παρόν και ελπίζουμε όταν έρθει εκείνη η στιγμή να το πάρουμε χαμπάρι οι ίδιοι ή να μας το πουν οι φίλοι μας και να μην αυτοεξευτελιστούμε όπως τόσοι άλλοι...

Χαΐνηδες: Το μέλλον και το παρελθόν είναι οι δύο μεγαλύτεροι κλέφτες, που κλέβουν τη ζωή από τη μοναδική της αλήθεια που είναι το παρόν. Η ζωή είναι μια θυσία στον βωμό του Θεού του παρόντος. Το παρόν το ζουν μόνο τα παιδιά, οι ποιητές, οι ερωτευμένοι και οι επαναστάτες.