Εντυπωσιακή Λούλου και συγκλονιστική Σαλώμη της εποχής μας. Τραγουδίστρια που αγκαλιάζει με ευαισθησία, θεατρικότητα και μουσικότητα όποιον ρόλο ενσαρκώνει. Περιζήτητη σοπράνο που ταξιδεύει ανά τον πλανήτη για να τραγουδήσει στις σπουδαιότερες λυρικές σκηνές (από την Κρατική Οπερα της Βιέννης και την Οπερα του Παρισιού ώς τη Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης και το Φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ και της Εξ-αν-Προβάνς).
Αιώνια ερωτευμένη με τη χώρα μας και το σπίτι της-καταφύγιο στην Κορώνη. Το ρεπερτόριό της είναι ευρύ, η σκηνική της παρουσία σαγηνευτική, το ηχόχρωμά της ζεστό και το υποκριτικό της ταλέντο αξιοσημείωτο.
Η Μάρλις Πέτερσεν επιστρέφει στην Αθήνα για να τραγουδήσει αύριο Σάββατο σε ένα γκαλά όπερας αφιερωμένο στη μνήμη του ιδρυτή του Μεγάρου Μουσικής. Στην αίθουσα που φέρει το όνομα του η πολυβραβευμένη Γερμανίδα σοπράνο θα ερμηνεύσει αποσπάσματα από διάσημες όπερες του Χέντελ αλλά και τραγούδια για φωνή και πιάνο του Μότσαρτ και άλλων συνθετών.
«Είμαι ενθουσιασμένη που επιστρέφω στο Μέγαρο. Η πρώτη μου συνάντηση με το κοινό του ήταν ένας από τους σημαντικότερους λόγους που με έκαναν να ζήσω στην Ελλάδα. Στη βραδιά των εγκαινίων της Αίθουσας Τριάντη το 2005 ερμήνευσα τη Λούλου –τον αγαπημένο μου ρόλο– και θυμάμαι ακόμα πόσο έντονα οι Ελληνες χτυπούσαν παλαμάκια και επευφημούσαν στο τέλος της παράστασης. Και όχι για μια Τόσκα ή για την Μποέμ… Είναι πραγματικά μια αξέχαστη και ριζωμένη βαθιά στην καρδιά μου στιγμή», μας λέει η Μάρλις Πέτερσεν. «Τον Χρήστο Λαμπράκη θα τον θυμάμαι πάντα ως έναν πολύ σοβαρό και ευαίσθητο άνθρωπο που ήταν βαθιά ερωτευμένος με τη μουσική. Είναι ένα τεράστιο δώρο για τον κόσμο η δημιουργία του Μεγάρου Μουσικής αλλά και ο τρόπος που φρόντισε προσωπικά το έργο.
Είμαι ευγνώμων που τον γνώρισα και που μπορώ –με αυτή τη συναυλία– να ανταποδώσω την τιμή. Ξέρετε, στις μέρες μας στερούμαστε τέτοιων εμπνευσμένων προσωπικοτήτων. Δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή που η έμπνευση συνδέεται με τα χρήματα και όχι τόσο με προσωπικότητες που δίνουν όλο τους το είναι και την αγάπη τους σε ένα έργο. Ετσι εμείς –ως κοινωνία και ως άνθρωποι– καταλήγουμε να βρισκόμαστε στη μέση μιας μεγάλης αλλαγής που κανείς δεν ξέρει πού πραγματικά θα οδηγήσει. Το μόνο που ξέρω είναι ότι η μουσική προσφέρει την υψηλότερη συγκίνηση και τη χρειαζόμαστε απεγνωσμένα για την ψυχή μας».
Συνοδοιπόροι της σε αυτό το νέο ταξίδι στο Μέγαρο, ο διεθνώς αναγνωρισμένος πιανίστας Ματίας Λάντεμαν και οι Μουσικοί της Καμεράτας-Ορχήστρας Φίλων της Μουσικής (σύνολο που ιδρύθηκε το 1991, με πρωτοβουλία του Χρ. Λαμπράκη). Θα παρουσιάσουν ορχηστρικά από δημοφιλή προκλασικά έργα των Χέντελ, Πόρπορα και Βιβάλντι.
Στη μουσική διεύθυνση ο Μάρκελλος Χρυσικόπουλος. Σολίστ στο βιολί, στην άρια της Αμίντα «L’amerò» από τον Βασιλιά ποιμένα του Μότσαρτ, θα είναι ο Σέργκιου Ναστάζα.
«Με την παρουσία της Καμεράτα στη συναυλία ήταν ξεκάθαρο ότι θα βαδίζαμε σε ένα μπαρόκ/πρώιμο κλασικό πρόγραμμα και καθώς ο Χέντελ και ο Μότσαρτ έχουν γράψει πολύ όμορφες άριες, ήταν η πρώτη μας επιλογή», λέει η ίδια για τον τρόπο που επέλεξε το ρεπερτόριο για τη συναυλία του Μεγάρου. «Συγχρόνως μου αρέσει η ιδέα να ξεκινήσω τη βραδιά με τον “σπόρο” μιας σύνθεσης για φωνή και πιάνο και έπειτα να μεταβούμε σε ολόκληρη την ορχήστρα. Είναι σαν να πηγαίνεις από το ακατέργαστο διαμάντι στο κόσμημα».
Η σοπράνο, που τα τελευταία χρόνια μοιράζει τον χρόνο της μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας, παραδέχεται πως μεγάλο μέρος της καραντίνας το πέρασε στο σπίτι της στην Πελοπόννησο. «Εμεινα εκεί πέντε μήνες σερί. Εβλεπα τα φυτά να μεγαλώνουν, τα έντομα, τις αράχνες, τα φίδια και τις γάτες να γεννιούνται… Ενιωσα τόσο κοντά στη φύση όσο ποτέ άλλοτε! Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν είμαι άνθρωπος με πολλούς φόβους κι έτσι δεν ένιωσα τον κορονοϊό ως απειλή. Προφανώς και αναγνωρίζω τις πολλές δυσκολίες που φέρνει στη ζωή των περισσότερων γύρω μου, αλλά δεν υπέφερα από τις ακυρωμένες συναυλίες ή όπερες. Ξέρετε ποια διαπίστωση με ζόρισε περισσότερο; Το ότι οι άνθρωποι έγιναν πρόβατα: είτε ακολουθώντας τυφλά τους πολιτικούς κανονισμούς είτε φτιάχνοντας τους δικούς τους κανονισμούς, γεγονός που τους έκανε βάναυσους με τους άλλους. Μου έλειψαν η ενσυναίσθηση, η αμοιβαία κατανόηση, το κοινό όραμα, η διάθεση να διδαχτούμε κάτι για τον εαυτό μας έστω κι από την πανδημία. Παρ’ όλα αυτά ήταν σημαντική περίοδος καθώς είχα χρόνο να σκεφτώ και να αναθεωρήσω τις αξίες μου, να στοχαστώ και να χαράξω τα νέα μου μονοπάτια».
Σε αυτούς τους νέους δρόμους, η Μ. Πέτερσεν θα διασταυρωθεί σύντομα με νέες συναρπαστικές ηρωίδες καθώς περιμένουμε το πολυαναμενόμενο ντεμπούτο της ως Εμίλια Μάρτι στην «Υπόθεση Μακρόπουλου» του Γιάνατσεκ (Κρατική Οπερα Βερολίνου) και ως Μαρσαλίν στην αναβίωση του «Ιππότη με το ρόδο» του Στράους (Κρατική Οπερα Βαυαρίας). Ηρθε άραγε η ώρα να αγαπήσει μια ηρωίδα περισσότερο από τη Λούλου;
«Εκείνη ήταν ο ένας και μοναδικός χαρακτήρας μου που έφτασε τόσο βαθιά στην ουσία μου. Ωστόσο, όσο περνά ο καιρός και μεγαλώνω, βρίσκω εξαιρετικές ψυχολογικές πτυχές και απαιτητικές λεπτομέρειες και σε άλλους ρόλους, όπως η Σαλώμη. Ο Γιάνατσεκ είναι διπλά απαιτητικός λόγω της τσέχικης γλώσσας αλλά το... άμεσο μέλλον θα φέρει και μερικές ηρωίδες του Βάγκνερ. Είμαι πολύ περίεργη, λοιπόν, ποια θα επικρατήσει».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας