Στο βιβλίο του «Πίσω απ’ τη μαρκίζα, 40 χρόνια ελληνικής μουσικής όπως την έζησα», ο Μάκης Μάτσας δίνει για πρώτη φορά στη δημοσιότητα τις επιστολές που είχε ανταλλάξει ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής με τη «Minos» την περίοδο (δεκαετία '70) της γνωστής τους διαμάχης.
«Αισθάνομαι ανακουφισμένος τώρα που διηγήθηκα την πραγματική ιστορία με τον Στέλιο όπως ακριβώς συνέβη», γράφει ο Μάκης Μάτσας της δισκογραφικής εταιρείας «Minos» στο βιβλίο του «Πίσω απ’ τη μαρκίζα, 40 χρόνια ελληνικής μουσικής όπως την έζησα» (εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ). Για πρώτη φορά δημοσίως δίνει τη δική του εκδοχή για την κόντρα του με τον Στέλιο Καζαντζίδη. «Αν ήθελα να κάνω γνωστή την αλληλογραφία μας», λέει, «θα το έκανα τότε, την εποχή που κάποιοι έφτασαν στο σημείο ακόμα και να απειλήσουν τη ζωή των παιδιών μου, αποκαλώντας με δήμιο (!) του εθνικού μας τραγουδιστή, που τον είχα φιμώσει και τον κρατούσα αιχμάλωτο με ένα συμβόλαιο από το οποίο δεν μπορούσε με τίποτε να απεμπλακεί. Θα εξέθετα όμως έναν θρύλο και κυρίως έναν άνθρωπο που ως καλλιτέχνη πάντα θαύμαζα και ακόμη εξακολουθώ να θαυμάζω».
Η οικογένεια Μάτσα συμπλήρωσε σχεδόν έναν αιώνα στη δισκογραφία. Ο Μίνως Μάτσας πρώτος, ο γιος του Μάκης μετά και η εγγονή του, η Μαργαρίτα, τώρα. Η περίφημη εταιρεία «Minos». Αυτή την ιστορία καταγράφει ο Μάκης Μάτσας σε 400 σελίδες (κι ένα dvd τριών ωρών, όπου περνάει όλο, σχεδόν, το ελληνικό τραγούδι). Και αναφέρεται εκτενώς στη διαμάχη με τον Καζαντζίδη.
Μέχρι τώρα γνωρίζαμε όσα υποστήριζε ο Στέλιος. «Oσο ζω θα πολεμάω την οικογένεια Μάτσα», είπε σε συνέντευξή του στον ΑΝΤ1, το 1988. «Με τυραννάν 35 χρόνια», πρόσθετε, ρίχνοντας το ανάθεμα στους... Εβραίους. Σύμφωνα λοιπόν με τον Μάκη Μάτσα, όλα ξεκίνησαν από μια... απεργία του ΚΤΕΛ Κορινθίας. Δεν πήγε στο δισκοπωλείο του Κιάτου ο καινούργιος δίσκος του Καζαντζίδη έγκαιρα, το έμαθαν οι φίλοι του, το μετέφεραν και, έτσι, ξεκίνησε ο πόλεμος.
«Φαίνεται απίστευτο», γράφει ο κ. Μάτσας, «αλλά με αυτή την ασήμαντη αφορμή ο Στέλιος σταμάτησε να τραγουδάει για δύο ολόκληρα χρόνια! Τον καλέσαμε με τον πατέρα μου πολλές φορές και τον παρακαλέσαμε να έρθει να τραγουδήσει. Οταν καταλάβαμε ότι δεν μπορούσαμε να τον μεταπείσουμε, δεν είχαμε άλλο δρόμο και αναγκαστήκαμε να αρχίσουμε δικαστικό αγώνα. Ξεκινήσαμε με μια αίτηση εγγραφής προσημείωσης σε ένα ακίνητο του Στέλιου. Πρόθεσή μας ήταν να τον φοβίσουμε, μήπως και συνετιστεί». Ο Καζαντζίδης πέρασε στην αντεπίθεση: «Θέλει να μου πάρει το μοναδικό κεραμίδι που έχω πάνω απ’ το κεφάλι μου», δήλωνε.
Συμβόλαιο με καινοτομίες
Δύο χρόνια μετά, 1972, ο Μάκης Μάτσας δέχεται ένα τηλεφώνημα στις 2 τα ξημερώματα από τον Πυθαγόρα. «Ο Στέλιος βρίσκεται σε καλό δρόμο. Αύριο το μεσημέρι μπορείς να έρθεις στην Κηφισιά στο καφενείο του Καλαμπόκα, να πιούμε καφέ οι τρεις μας;», του είπε. Τα βρήκαν, υπέγραψαν νέο συμβόλαιο (17 Αυγούστου 1972), «συμπεριέλαβα μια πρωτότυπη απαίτηση του Στέλιου, που έμελλε να είναι η αρχή του μεγάλου Γολγοθά μου, αλλά και να μετατρέψει τη νέα αυτή συμφωνία στο κύκνειο άσμα της συνεργασίας μας». Ο Καζαντζίδης δεν ήθελε «το συμβόλαιό του να έχει συγκεκριμένο χρόνο λήξης και συγκεκριμένες ετήσιες υποχρεώσεις. Αξίωνε να μην έχει την υποχρέωση να τραγουδάει κάθε χρόνο ή, για παράδειγμα, να παραδίδει εντός τριετίας συγκεκριμένο αριθμό τραγουδιών, όπως προβλεπόταν στα συμβόλαια όλων ανεξαιρέτως των καλλιτεχνών και στα προηγούμενα δικά του». Συμφώνησαν να ερμηνεύσει 108 τραγούδια, δηλαδή οχτώ δίσκους. Τον πρώτο χρόνο έβγαλε 24 τραγούδια. Γνώρισαν τεράστια επιτυχία. Τον δεύτερο 9, το 1975 άλλα 24. Είναι η περίοδος της συνεργασίας με τον Ακη Πάνου, τον Χρήστο Νικολόπουλο και τον Πυθαγόρα. Στις 28 Μαρτίου του 1975 κυκλοφορεί το «Υπάρχω» και, «όλη η χώρα μέσα σε μια νύχτα τραγουδούσε σαν μια πανελλαδική χορωδία το τραγούδι, αγοράζοντας ταυτόχρονα τον δίσκο».
Ο Στέλιος στην Αμερική
Ο Καζαντζίδης όμως «έδειχνε να αντιμετωπίζει τον θρίαμβό του σαν έναν αβάσταχτο βραχνά». Εμπλεξε και με το καζίνο, ένα βράδυ τα έχασε όλα. Αρχισε να τον ελέγχει η Εφορία για χρέη. «Στον Στέλιο αυτό λειτούργησε σαν χαριστική βολή. Είχε αποφασίσει να μη συγχωρέσει ποτέ την πολιτεία γι’ αυτή την άδικη, όπως τη θεωρούσε, συμπεριφορά της». Πουλάει το σπίτι του και μεταναστεύει στην Αμερική. Στέλνει την πρώτη του επιστολή στον Μάκη Μάτσα στις 8 Απριλίου 1977, ζητώντας του να βγάλουν έναν δίσκο στη Φλόριντα, όπου ζούσε και την εφάπαξ αμοιβή του να του την καταθέσει εκεί. Η εξαγωγή συναλλάγματος απαγορευόταν όμως. Ξεκίνησε το γαϊτανάκι ανταλλαγής επιστολών, που κράτησε τρεις μήνες. Την τελευταία την έστειλε ο Μάκης Μάτσας στις 15 Ιουλίου 1977 εξηγώντας στον τραγουδιστή πως όσα ζητούσε δεν ήταν νόμιμα και δεν μπορούσε να τον ικανοποιήσει.
Λίγους μήνες μετά ο Καζαντζίδης επέστρεψε στην Ελλάδα, με τη «Minos» να του κάνει νύξη αν θα ήθελε να τραγουδήσει καινούργια κομμάτια. «Πείτε στον Μάκη ότι εγώ δεν πρόκειται να ξανατραγουδήσω στην εταιρεία του», απάντησε ο Στέλιος. Ωστόσο έγιναν κάποιες συζητήσεις, η δισκογραφική πρότεινε αυξημένη αμοιβή, ο Καζαντζίδης (σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του κ. Μάτσα) συμφώνησε, αλλά τα ήθελε «μαύρα», η κατάσταση ξέφυγε. Ο Καζαντζίδης κήρυξε ανένδοτο, ο Μάκης Μάτσας άρχισε να δέχεται απειλές. «Εχω δύο μήνες ζωής», του είπε στο τηλέφωνο ένας καρκινοπαθής, «αλλά πριν πεθάνω, έχω ορκιστεί στον εαυτό μου ότι θα σκοτώσω εσένα και τα παιδιά σου».
Φωτογραφική διάταξη στη Βουλή
Με αυτά κι αυτά φτάνουμε στις αρχές του 1983. Τότε πιάνουν το θέμα οι «Ρεπόρτερς» των Γ. Λιάνη, Γ. Δημαρά και Κ. Χαρδαβέλλα σε δύο εκπομπές. Ο Μάκης Μάτσας δέχτηκε να μιλήσει στη δεύτερη με σκοπό να αποδεχθεί όποια πρόταση κι αν του έκαναν, «εκτός από την άνευ όρων αποδέσμευση του Καζαντζίδη. Να τραγουδούσε έστω έναν συμβολικό αριθμό τραγουδιών από αυτά που όφειλε και μετά θα ήταν ελεύθερος να επιλέξει όποια εταιρεία ήθελε». Στην πορεία όμως θεώρησε πως οι «Ρεπόρτερς» μετέτρεψαν την εκπομπή σε αρένα και δεν συμμετείχε. Μία δήλωσή του μόνο διάβασε ο δικηγόρος του: «Η “Minos” δεν θέλει ούτε δεκάρα από τα καθαρά έσοδα που θα προκύψουν από τους δίσκους που θα έβγαζαν, ας πάρει ο Καζαντζίδης όποια αμοιβή νομίζει και τα υπόλοιπα θα δοθούν σε ορφανοτροφεία». Σύμφωνα με τον κ. Μάτσα, ήταν τόσο μεροληπτική η στάση των δημοσιογράφων, ώστε ο υπουργός Προεδρίας Μένιος Κουτσόγιωργας του έστειλε γραπτή συγγνώμη. Τότε έπεσε και μια αναπάντεχη πρόταση από τον πρόεδρο του ΟΑΕΔ Θόδωρο Κατσανέβα. Να ιδρυθεί μια δημοτική επιχείρηση για να βγάλει τους δίσκους που όφειλε ο Καζαντζίδης στη «Minos». Δέχτηκε ο κ. Μάτσας, χάρηκε ο κ. Κατσανέβας, εξαφανίστηκε ο Στέλιος.
Λίγους μήνες μετά ο Αντώνης Τρίτσης και ο Γιώργος Παπανδρέου φέρνουν φωτογραφική διάταξη στη Βουλή για τις «συμβάσεις καλλιτεχνών που παρέμειναν ανενεργές επί μία τριετία» οι οποίες «λύνονται αυτομάτως». Ελεύθερος ο Καζαντζίδης. Τότε ακριβώς εμφανίζεται ο κουμπάρος του και τι προτείνει στον Μάκη Μάτσα; Να συνεργαστούν. «Τώρα που είναι ελεύθερος ο Στέλιος θέλει να τραγουδήσει στη “Minos”»! Ο δίσκος «Ο δρόμος της επιστροφής» κυκλοφόρησε το 1987 χωρίς επιτυχία.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας