Οι Empty Frame, ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα της ελληνικής underground αγγλόφωνης σκηνής, αυτό το Σάββατο ανεβαίνουν για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη, στο «Υπόγειο», για ένα ακόμη από τα «εκρηκτικά» live τους.
Είναι ο ιδανικός τρόπος για να ολοκληρώσουν μία από τις πιο δημιουργικές φάσεις της δεκάχρονης πορείας τους, έναν κύκλο τριών ετών που είχε αποτέλεσμα την κυκλοφορία ενός άλμπουμ («The Blackbird Flies») και δύο soundtracks («Ηρωίδες», για το ομότιτλο σίριαλ του Mega, «Hands/Χέρια», για την -επίσης ομότιτλη- μουσικοχορευτική παράσταση στην οποία συνεργάστηκαν με την ομάδα σύγχρονου χορού «Still Pilgrim Paradox»).
Λίγο πριν μπουν στο βανάκι τους και γκαζώσουν για τη συμπρωτεύουσα, είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα μαζί τους.
- Είστε ένα πολυμελές γκρουπ. Αυτό πόσο διευκολύνει και πόσο δυσκολεύει τη συνεργασία σας; Οταν υπάρχει διαφωνία σε ζωτικής σημασίας θέματα, πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις;
Ποτέ δεν αισθανθήκαμε ότι ο αριθμός των μελών μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα. Είμαστε μια ομάδα που λαμβάνει συλλογικά και δημοκρατικά τις αποφάσεις και αυτή ήταν βασική μας αρχή από τις πρώτες ημέρες των Empty Frame, οπότε έτσι πορευτήκαμε και πορευόμαστε. Σίγουρα μπορεί σε στιγμές να υπάρξουν δυσκολίες, κυρίως σε ζητήματα οργανωτικά γιατί πρέπει έξι άνθρωποι να συγχρονίσουν το πρόγραμμά τους, αλλά δεν είναι κάτι που μπορεί να μας κρατήσει πίσω. Έπειτα από ένα… κατεβατό emails, τηλεφωνήματα και μηνύματα όλα είναι εύκολο να αποφασιστούν!
- Η δημιουργία των τραγουδιών είναι ομαδική υπόθεση;
Σε γενικές γραμμές ναι. Υπάρχουν τρεις από εμάς που θα φέρουν την κεντρική ιδέα, είτε πιο ολοκληρωμένη είτε τμηματικά, και θα μετά οι ιδέες παίρνουν μορφή μέσα στο στούντιο. Καθένας από εμάς βάζει το λιθαράκι του για το τελικό αποτέλεσμα, το οποίο προκύπτει μέσα από προτάσεις, συζήτηση και πειραματισμούς. Ο μοναδικός, άγραφος βέβαια, νόμος στους Empty Frame είναι πως εκείνος που θα φέρει την ιδέα θα γράψει και τους στίχους.
- Τι είναι πιο δύσκολο: να γράψετε ένα άλμπουμ ή να συνθέσετε ένα σάουντρακ; Και ποιο από τα δύο σας αρέσει περισσότερο;
Είναι δύο διαφορετικές στιγμές δημιουργίας που έχουν και μια περίεργη σύνδεση μεταξύ τους. Τα τελευταία τρία χρόνια έχουμε γράψει δύο soundtracks. Δεν θα μπορούσαμε να έχουμε την απαραίτητη πειθαρχία, αλλά και ευχέρεια στην υλοποίηση μιας σύνθεσης εάν δεν είχαμε μάθει να δουλεύουμε τόσα χρόνια μαζί εντός και εκτός στούντιο. Παράλληλα, αυτά τα δύο soundtracks μας έδωσαν τη δυνατότητα να εργαστούμε και πάνω σε διαφορετικές, πιο ελεύθερες, μουσικές φόρμες, κάτι που είχε επίδραση και στα καινούργια μας κομμάτια και σίγουρα φαίνεται στα live μας.
- Θα ήθελα να ρωτήσω κάτι τη μόνη γυναίκα του συγκροτήματος . Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες, οι δυσκολίες, αλλά και τα πλεονεκτήματα της συνύπαρξης με άλλους πέντε άνδρες;
Για εμένα δεν υπάρχει καμία δυσκολία. Είναι ό,τι ωραιότερο. Είναι εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους και όλοι υπέροχοι με τον δικό τους τρόπο. Νιώθω η πιο ασφαλής μουσικός.
- Εχετε «πειράξει» το «Πόσο λυπάμαι» με αποτέλεσμα να προκύψει μία από τις καλύτερες διασκευές που έχω ακούσει ποτέ. Γιατί δεν την έχετε συμπεριλάβει σε κάποιο άλμπουμ σας μέχρι τώρα; Σκοπεύετε να το κάνετε;
Προσπαθείς να μας παινέψεις για να βγάλεις λαβράκι; Εντάξει το «Πόσο Λυπάμαι» είχε συμπεριληφθεί σε μια πρωτότυπη συλλογή που είχε θέμα τα τραγούδια της παλιάς Αθήνας και για αρκετό διάστημα θεωρούσαμε ότι η θέση του ήταν σε εκείνο το compilation. Υπάρχει πάντα η σκέψη να ηχογραφηθεί ξανά, μιας και οφείλουμε στους εαυτούς μας και στο ίδιο το υπέροχο αυτό τραγούδι μια καλύτερη ηχογράφηση και αυτό μάλλον θα γίνει σύντομα. Τώρα το αν θα κυκλοφορήσει και πότε, αυτό το κρατάμε για έκπληξη!
- Τι πρόσημο θα βάζατε στον απολογισμό της 10ετούς παρουσίας σας στα μουσικά δρώμενα;
Θετικότατο! Σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο. Έχουμε κυκλοφορήσει δύο δίσκους και δύο soundtracks, έχουμε κάνει πολλές συναυλίες εντός και εκτός Αθήνας, γνωρίσαμε εξαιρετικούς ανθρώπους (μουσικούς, συνοδοιπόρους και συνεργάτες), είδαμε ωραία μέρη και, το κυριότερο, τα κάναμε όλα με τον δικό μας τρόπο και πήγαμε τη φιλία μας πολλά βήματα παραπέρα. Είναι πολύ όμορφο να πίνεις μπίρα με τον David Eugene Edwards (16 Horsepower, Woven Hand), να συζητάς με τον Sivert Hoyem και την μπάντα του, αλλά και να μοιράζεσαι τα παρασκήνια και τη σκηνή με καμιά εικοσαριά μουσικούς στο πλαίσιο ενός φεστιβάλ, να ανταλλάζεις απόψεις και όνειρα. Είναι ακόμη πιο σημαντικό να παίζεις σε κάποια συναυλία αλληλεγγύης, να στηρίζεις έναν σκοπό! Δεν μετανιώνουμε για κάτι και δεν μας έχει λυγίσει η περιρρέουσα τοξική ατμόσφαιρα. Για τον λόγο αυτό συνεχίζουμε να υπάρχουμε και να παραμένουμε δημιουργικοί.
- Θα θέλατε να αναφερθείτε σε καλλιτέχνες και μπάντες που ξεχωρίζετε, τόσο στην ελληνική όσο και στην παγκόσμια σκηνή;
Κατ΄αρχάς να σημειώσουμε ότι η ελληνική σκηνή (με τα προβλήματά της) υπάρχει, αναπνέει καθημερινά και φωνάζει δυνατά. Υπάρχουν πολλοί εξαιρετικοί μουσικοί που παράγουν αξιοπρόσεκτες και πρωτότυπες δουλειές. Ας μην πούμε ονόματα γιατί κάποιους θα ξεχάσουμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλη αυτή η μουσική βρίσκεται κυριολεκτικά δίπλα μας και είναι εύκολο να την ανακαλύψουμε και, φυσικά, να στηρίξουμε τη δική μας σκηνή. Τώρα, αναφορικά με καλλιτέχνες από το εξωτερικό έχουμε κι εμείς τις προτιμήσεις και τις εμμονές μας, είμαστε πρώτα ακροατές και μετά μουσικοί, αλλά αν αρχίσουμε να γράφουμε, μάλλον ο κατάλογος δεν θα κλείσει ποτέ. Παρεμπιπτόντως οι Black Angels μόλις κυκλοφόρησαν δισκάρα!
- Τι θα παρουσιάσετε στη Θεσσαλονίκη; Να περιμένουμε κάποιες εκπλήξεις;
Η εμφάνισή του Σαββάτου αποκτά ιδιαίτερη σημασία για τους Empty Frame. Όχι μόνο επειδή είναι η πρώτη φορά που εμφανιζόμαστε στην Θεσσαλονίκη, αλλά και γιατί με αυτό το live κλείνει ένας σημαντικός κύκλος. Μετά μια τριετία κατά την οποία κυκλοφορήσαμε ένα album και δύο soundtracks, ετοιμαζόμαστε να προχωρήσουμε στην επόμενη μουσική μας περιπέτεια. Συνεπώς, στη συναυλία του Σαββάτου θα παίξουμε υλικό από όλες τις δουλειές μας και αρκετά καινούργια τραγούδια. Έχουμε και κάτι κατά νου αποκλειστικά για την εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη…
- Τελειώνοντας, θα ήθελα να μιλήσετε για τα προσεχή σχέδιά σας. Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο στο άμεσο μέλλον;
Υλικό υπάρχει μπόλικο και διάθεση ακόμα περισσότερη. Το καλοκαίρι ετοιμαζόμαστε να μπούμε στο στούντιο για να ηχογραφήσουμε το επόμενο album μας. Μέχρι τότε έχουμε αρκετή δουλειά εντός και εκτός στούντιο, δουλεύουμε πάνω στις νέες συνθέσεις, κάνουμε διορθώσεις, προτάσεις κ.λπ. Γενικά είμαστε σε μια δημιουργική περίοδο, κάτι που μας ανανεώνει όσο κι αν μας κουράζει. Ελπίζουμε στους επόμενους μήνες να υπάρξουν και άλλες ανακοινώσεις. Παράλληλα, δεν θα μείνουμε άπραγοι μιας και είμαστε σε συζητήσεις για να συμμετάσχουμε σε κάποια καλοκαιρινά φεστιβάλ.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας