Οι περισσότεροι άντρες φωτογράφοι εστιάζουν με τον φακό τους στην ερωτική, αισθησιακή γυναίκα. Ο Γιώργος Γκιζάρης όμως δεν τη βλέπει σαν μοντέλο σε εξώφυλλο περιοδικού, αλλά ως «κυρίαρχο ον, υπόσταση, μητέρα, τροφή» και την αντιμετωπίζει «με σεβασμό και εκτίμηση».
Από σήμερα και μέχρι τις 2 Μαρτίου στο Κέντρο Τέχνης -ισμος στο Γκάζι (Τριπτολέμου 7) παρουσιάζονται οι φωτογραφίες του βραβευμένου καλλιτέχνη, με πρωταγωνίστριες γυναίκες που κινούνται γύρω μας.
Η έκθεση «Signore» χωρίζεται στις ενότητες: πορτρέτα, φωτογραφία δρόμου και γυναικεία παρουσία. «Η γυναίκα στην τέχνη έχει υποφέρει, αρχίζοντας από τα γλυπτά της κλασικής εποχής που την έγδυσαν.
Είναι θύμα μιας πατριαρχικής κοινωνίας αλλά και του μάρκετινγκ που τη θέλει γκλάμορ και αξεσουάρ», τονίζει. «Εμένα με ενοχλεί η σάρκα στη γυναίκα. Θέλω να είναι ασώματη, δεν με ενδιαφέρει η φόρμα αλλά η οντότητα».
Οι εικόνες του δεν είναι σκηνοθετημένες. Μπορεί να συναντήσει ένα πρόσωπο στον δρόμο και να του ζητήσει να το φωτογραφίσει. Δείχνει ένα εργαζόμενο κορίτσι, ένα άλλο που χορεύει τσιφτετέλι, αλλά και μια ηλικιωμένη στο γηροκομείο.
Υπάρχουν γυμνά σε σχέση με το άλλο φύλο, πώς δηλαδή μια γυναίκα πλησιάζει και πώς απομακρύνεται από τον άντρα. «Η γυναίκα απειλείται αλλά είναι ισχυρή γιατί φεύγει, έχει ελευθερία», συνεχίζει ο ίδιος που μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον γεμάτο γυναίκες.
Ανάμεσα στις «άγνωστες κυρίες» υπάρχουν και δύο διάσημες. Η Μόνικα Βίτι σε μια ιδιόμορφη σύνθεση (μισή προς τα πάνω, μισή προς τα κάτω) και η Αλεξάνδρα Λαδικού σε μια φευγαλέα λήψη από τηλεοπτική προβολή. «Βλέπω την ομορφιά στην υφή των κυττάρων και ως ένα σημείο στα χείλη και τα μάτια», τονίζει.
Ο Γιώργος Γκιζάρης σπούδασε Οπτικοακουστικά Μέσα στο Πανεπιστήμιο Paris VIII-Vincennes, πριν μάθει την καλλιτεχνική φωτογραφία και τις τεχνικές του σκοτεινού θαλάμου.
Παρακολούθησε επίσης μαθήματα υποκριτικής στο εργαστήρι του Βασίλη Διαμαντόπουλου, πιάνου και μονωδίας στο Ελληνικό Ωδείο. Εχει κάνει τις ενότητες «Στις χαμένες γειτονιές, στους άδειους δρόμους», «Στην αποβάθρα», «Ταξιδεύοντας», ενώ με τους άντρες ασχολήθηκε στη σειρά «Mes hommes».
Δηλώνει πως του ταιριάζουν οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες και πως του αρέσει η αναλογική μηχανή. «Είμαι από τους πρώτους που πήραν ψηφιακή μηχανή και τελικά αποφάσισα να κάνω φιλμ. Η ψηφιακή είναι πίξελ, σε πηγαίνει εύκολα στη γραφιστική, το φιλμ είναι κόκκος». Τυπώνει ο ίδιος στον σκοτεινό θάλαμο, όπου επεμβαίνει στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες και μετά διορθώνει κάποιες ατέλειες στο photoshop, με γνώμονα την εικόνα.
«Οταν ο φωτογράφος ξέρει τι θέλει, η σκέψη μετατρέπεται σε μια ενέργεια την οποία εκπέμπει και ταυτόχρονα την εισπράττει», λέει. «Η φωτογραφία είναι ο έρωτάς μου, ένας τρόπος να εκφράσω τον λόγο και τη μουσική, τον ρυθμό και την κίνηση μέσα από την εικόνα».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας