«Ευτυχώς δεν είμαι γιος του Μητσοτάκη!»

Είναι γεννημένος 5 Μαρτίου 1994. Άρα οσονούπω γίνεται 30 ετών. Μεγάλωσε με τη γιαγιά του και η παιδική του ηλικία δεν ήταν και η πλέον εύκολη (όχι λόγω της γιαγιάς του, που λατρεύει, αλλά εξαιτίας των λόγων που αναγκάστηκε να μεγαλώσει με τη γιαγιά του). Κάποια στιγμή, αρκετά νέος, άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με το πόκερ ώστε να βγάλει χρήματα. Έβγαλε. Και μετά ανέβηκε στη σκηνή. Διατηρώντας, φαινομενικά έστω, ένα poker face: ο Μιχάλης Σεβαστέρης είναι ακίνητος πάνω στη σκηνή και σχεδόν ανέκφραστος.

Από τα 23 του ασχολείται επαγγελματικά με το stand up comedy και αυτή είναι η δουλειά του, καθώς όχι μόνο έχει φανατικό κοινό, αλλά και συνεχώς αυξανόμενο. Το Λοσάντζελε Comedy Club όπου παίζει τα τελευταία χρόνια είναι γεμάτο κάθε Παρασκευή. Τον είδαμε επί σκηνής: όχι ιδιαίτερα ψηλός, ιδιαίτερα ιδιαίτερος ωστόσο και ξεκάθαρα βίγκαν. Έτσι λέγεται και η παράστασή του: «Είμαι (ακόμα) vegan». Με απλά λόγια (όλα δικά του!) είναι αυτός που... «θα φέρει την πολυπόθητη σταθερότητα! Τ’ ορκίζεται σ’ όλα τα λαχανικά της πλάσης και στα πράσινα σμούθι που κοστίζουν μια περιουσία!».

● Και βίγκαν και stand up comedian... Άλλο κακό να μη σε έβρει, πουλάκι μου. Πώς κι έτσι;

Δεν το προγραμμάτισα πολύ για τον βιγκανισμό, πάντα ένιωθα πως έχω τέτοιες πεποιθήσεις. Για το stand up απλά μου καρφώθηκε στο μυαλό η ιδέα να δοκιμάσω. Επίσης, το ότι με είπες «πουλάκι μου» το παίρνω ως passive aggressiveness στη βίγκαν φύση μου.

● Μιλάς σε ομοϊδεάτισσα. Επιστρέφοντας στις παραστάσεις σου βάζεις πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Πώς λειτουργεί αυτό; Σε ενδυναμώνει;

Μου αρέσει να μιλάω για πιο προσωπικά θέματα και να γίνομαι ευάλωτος μπροστά στον κόσμο. Ισως γιατί πιστεύω ότι βοηθάει στο να νιώσει και το κοινό μια βαθύτερη σύνδεση και με τη δική του ευαλωτότητα και με τα όσα ακούει από εμένα. Σε διαφορετική περίπτωση, θα ένιωθα πως είμαι απλά ένας με μικρόφωνο που λέει ανέκδοτα.

● Έπαιζες και πόκερ και σου 'μεινε η φάτσα και η ακινησία επί σκηνής. Τι πήρες από όλο αυτό;

Και είναι το μόνο ακίνητο που μου έμεινε από το πόκερ. Είχα ξεκινήσει όταν έψαχνα έναν τρόπο να βγάζω χρήματα από το σπίτι επειδή είχα έναν τραυματισμό. Επαιζα επαγγελματικά για 6-7 χρόνια μέχρι που βρήκα το stand up. Πολλά από τα πράγματα που έμαθα στο πόκερ τα χρησιμοποιώ και στο stand up. Δεν μιλάω για την έλλειψη εκφραστικότητάς μου: αυτή την έχω εκ γενετής. Δεν είναι ότι πάλεψα γι’ αυτό... Αναφέρομαι στο ότι το πόκερ με έμαθε να βλέπω και το stand up πιο αναλυτικά, να προσέχω περισσότερες λεπτομέρειες. Ισως κάπως πιο μαθηματικά, θα έλεγε κάποιος. Στο πόκερ χρησιμοποιούσαμε διάφορα προγράμματα που ανέλυαν μια παρτίδα και προσπαθούσαν να βρουν το τέλειο μαθηματικό αποτέλεσμα και συχνά σκέφτομαι τι θα έδειχνε ένα τέτοιο πρόγραμμα για κάποιο αστείο που με προβληματίζει.

● Το να ζήσει μόνος του ένας σημερινός τριαντάρης και να είναι και καλά, αν δεν είναι γιος Μητσοτάκη, δύσκολο το κόβω. Εσύ ψηφίζεις; Ασχολείσαι με την πολιτική;

Είμαι τυχερός που μου έχει αφήσει το σπίτι η γιαγιά και μένω, αλλιώς θα ήταν πάρα πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα για μένα και δεν θα μπορούσα να αφοσιωθώ τόσο στην κωμωδία όσο κάνω τώρα. Ευτυχώς δεν είμαι γιος του Μητσοτάκη! Αλλιώς η κωμωδία μου θα είχε υποστεί τεράστιο πλήγμα! Ψηφίζω, ναι. Αν και δεν νιώθω ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή κάποιο κόμμα που να εκπροσωπεί τις απόψεις μου. Στις σχέσεις μου σταμάτησα να συμβιβάζομαι. Ελπίζω σύντομα να συμβεί το ίδιο και στα πολιτικά κόμματα.

● Πόσο σημαντικό (εν τέλει και επαναστατικό σχεδόν) είναι το να κάνεις τον κόσμο να γελάει; Και τι σημαίνει «γελάω»;

Για μένα είναι το πιο σημαντικό πράγμα και μου δίνει καθημερινά όρεξη να φτιάξω κάτι καινούργιο, σκεπτόμενος πως ίσως φέρει θετικά συναισθήματα σε ανθρώπους. Πιστεύω ότι σκοπός μιας stand up παράστασης δεν θα έπρεπε απλά να είναι το να γελάσει ο άλλος, αλλά να γελάσει τόσο που ακόμα και να είχε μια χάλια ημέρα, να φύγει μετά την παράσταση χαρούμενος! Δεν θέλω να σκέφτομαι πως απλά θα έρθει κάποιος και θα του λέω αστεία. Θέλω να σκέφτομαι πως θα έρθει κάποιος σε εμένα και θα σταματήσει να είναι λυπημένος.

● Το stand up comedy, εκτός από θεατρικό είδος, εμπεριέχει πολλές δυσκολίες. Θέλεις να μας πεις κάποιες; Ισως και επί προσωπικού;

Εχει πολλές δυσκολίες, πράγματι, αλλά άμα σου αρέσει πολύ κάτι, δεν σε νοιάζει. Τώρα, ας πούμε, έπρεπε να κάτσω και να σκεφτώ ποια μπορεί να είναι τα δύσκολα του stand up - αλλά δεν με νοιάζει...

Μια δύσκολη στιγμή ήταν όταν κατά λάθος έβαλα στο πλυντήριο το τετράδιο στο οποίο έγραφα πάνω από έξι μήνες κείμενα και βγήκε από κει μέσα σαν χαρτοπόλεμος. Εν τω μεταξύ εγώ δεν το είχα καταλάβει και έβαλα και στεγνωτήριο. Να τα αποτεφρώσω κιόλας! Δεν μου έφτανε που το σκότωσα... Ωστόσο έχει και όμορφες στιγμές το stand up. Αυτή που θα 'θελα τώρα να μοιραστώ είναι πόσο ωραία νιώθεις όταν σου στέλνει κάποιο μαγαζί που βρίσκεται πολύ μακριά να πας να παίξεις και έτσι γνωρίζεις και έναν όμορφο νέο τόπο και νέους ανθρώπους.

● Κάποια στιγμή είχα ρωτήσει έναν διάσημο Ελληνοαμερικανό φωτογράφο, φίλο τότε του Αντι Γουόρχολ, τι θεωρεί σήμερα πρωτοπορία. Και μου είχε απαντήσει: τα βιολογικά προϊόντα... (ασχολίαστο). Εσύ τι θα απαντούσες;

Αυτός ακούγεται πιο βίγκαν ακόμα κι από εμένα! Δεν θα απαντήσω, για να μη ρισκάρω να δώσω χειρότερη απάντηση από τον Ελληνοαμερικανό φωτογράφο-φίλο του Αντυ Γουόρχολ και μετά γίνω εγώ το νέο παράδειγμα στις ερωτήσεις των συνεντεύξεών σου...

♦ Πληροφορίες: Ο Μ. Σεβαστέρης ανεβάζει τη stand up κωμωδία του με τίτλο «Είμαι (ακόμα) vegan», κάθε Παρ. στις 21.00, στο Λοσάντζελε Comedy Club (Κορυζή 4, Αθήνα, τηλ.: 2109215740). Είσοδος: 10 ευρώ. Κράτηση θέσης στο τηλέφωνο του club και στο more.com. Opening Act: Τάσος Αντωνίου.