Μπορεί η Αμερική να είναι ένα χωνευτήρι πολιτισμών - μυαλών - ψυχών, μπορεί να υπερηφανεύεται ότι είναι η κυρίαρχη πλανητική δύναμη, ταυτόχρονα, όμως, όπως δείχνουν οι φωτιές στο Φέργκιουσον αλλά και σε δεκάδες άλλες πόλεις, δεν παύει να είναι ένα καζάνι που βράζει. Είναι τόσο πολλοί οι περιθωριακοί της, τόσο φτωχοί που στο τέλος τρελαίνονται και ουδείς είναι σε θέση να καταλάβει, να μαντέψει πώς θα είναι το μέλλον της.
Η δολοφονία του νεαρού μαύρου από έναν συνεπή Αμερικανό αστυνομικό φαίνεται να αφύπνισε πολλούς και ήταν βέβαια μόνο η αφορμή. Τα αίτια βρίσκονται αλλού· στις τεράστιες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, στο χάσμα μεταξύ πλουσίων και εξαθλιωμένων φτωχών, στο κυνήγι των μεταναστών, στην εγκληματικότητα και άλλα «θαυμάσια» που συμβαίνουν στην αχανή αυτή χώρα, που δεν έχει πάψει να κοκορεύεται ότι μόνο σ’ αυτή κυριαρχεί το αμερικανικό όνειρο, το οποίο μπορεί να κατακτηθεί από τον οποιοδήποτε εάν είναι έξυπνος και καπάτσος· όλοι οι άλλοι είναι άθλιοι και υπεύθυνοι για τη φτώχεια τους. Το σύστημα είναι -κατ’ αυτούς- άσπιλο, ζηλευτό, ο πραγματισμός είναι η μόνη αποδεκτή «φιλοσοφία» ακόμη και από τον ίδιο τον λαό. Για κοιτάχτε -μας λένε- το όνειρο, ακόμη κι ένας μαύρος έγινε πρωθυπουργός. Ε, κοιτάμε κι εμείς και πολλοί πειθόμαστε, κι ας πληθαίνουν οι άστεγοι κι ας χτίζονται συνεχώς φυλακές και ψυχιατρεία. Ενας ρεαλισμός που σπάει κόκαλα, ένα πραγματισμός ανυπόφορος· ιδού ο αμερικανισμός, χωρίς καμιά ιδιαίτερη φροντίδα για τους εργαζόμενους, χωρίς επιείκεια για τους ανασφάλιστους και τους μετανάστες.
Αυτός ο αμερικανισμός πλήττει τώρα όλες τις χώρες του πλανήτη, ακόμη κι αυτές με βαριά κληρονομιά συνδικαλιστικών αγώνων, εξεγέρσεων, επαναστάσεων και με μια μεγάλη Παιδεία στον πολιτισμό τους. Τέλος η κοινωνική πρόνοια· μόνο οι έχοντες και οι ικανοί έχουν πρόσβαση στην ανώτερη Παιδεία και στις υπηρεσίες ιατρικής και φαρμακευτικής περίθαλψης.
Το χειρότερο βεβαίως είναι η εξαγωγή του αμερικανισμού, η εξάπλωση αυτού του σχεδόν ανίκητου ιού στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών χωρών αλλά και των περισσότερων χωρών του πλανήτη.
Εναντίον αυτής της «φιλοσοφίας» εξεγείρονται οι Αμερικανοί πολίτες, αλλά και Αγγλοι και Ιταλοί στις αμερικανικές πρεσβείες των χωρών τους.
Δεδομένου ότι οι πλείστοι Αμερικανοί πολίτες οπλοφορούν μπορούμε να φανταστούμε (δεν θέλουμε να φανταστούμε) πόση βία είναι πιθανή, πόση αιματοχυσία, πόσο θανατικό. Και στην Ευρώπη συμβαίνει το ίδιο, ιδιαίτερα στις χώρες του Νότου· κι εκεί βράζει το καζάνι της οργής και ανά πάσα στιγμή μπορεί να χυθεί· αλίμονο τότε σ’ αυτούς που θα βρεθούν στη ροή του. Οσο και να μασκαρεύονται οι δημοκρατίες μας, όσα Χόλιγουντ και να φτιάξουν, όσα κεκοσμημένα καταναλωτικά τίποτα κι αν εκχύουν στον «όμορφο» τηλεοπτικό χώρο, ξέρουν ότι η λαϊκή οργή αν ξεσπάσει θα τα ανατρέψει όλα. Είναι το μόνο που φοβούνται, παντού, όπου η αγορά έχει τον πρώτο λόγο ως υψίστη μορφή ελευθερίας της οικονομίας. Κι εδώ.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας