Κλείνουν σήμερα τρία χρόνια συνεχούς και αδιασάλευτης έκδοσης της εφημερίδας που κρατάτε(;) στα χέρια σας, συνεταιριστικής, ανεξάρτητης και λοιπά. Μακριά από ’δώ η λογοκριτική διάθεση (νουθεσίες, όμως, επιχειρούνται, ανοήτως).
Το συνεταιριστικό πνεύμα κάπου ταξιδεύει· ψάχνεται, ίσως, ακόμη αλλά γενικά έχει απλώσει ρίζες, όχι τόσο βαθιά εντούτοις. Λείπουν τα ξαφνιάσματα, οι λίβελοι, τα απρόσμενα κείμενα, η σκληρή κριτική, τείνουμε όμως προς την επανάκαμψη της παρουσίας τους, δειλά μεν, σταθερά δε.
Η επικοινωνία γενικά εξασθενεί και αυτό δεν οφείλεται μόνο στην επικράτηση των ηλεκτρονικών μέσων. Συρρικνώνεται, οσημέραι, η δημοσιογραφική αξιοπιστία, με κύριους υπαίτιους τους εκδότες-επιχειρηματίες και τη διαπλοκή τους με τους πολιτικούς της εκάστοτε κυβέρνησης. Σχέσεις μίσους και αγάπης μεταξύ πολιτικών και δημοσιογράφων πάντα υπήρχαν, τώρα κυριαρχεί η σκοπιμότητα αυτής της σχέσης.
Φταίμε και οι δημοσιογράφοι για την κατάντια μας. Ολα τα αλέθει η εξουσία με τον τρόπο της. Ποιος διαφωνεί; Εκτός εάν είμαστε ενσυνειδήτως τσιμπλιασμένοι.
Εδώ, όπως γνωρίζετε, δεν υπάρχουν εργοδότες πλην υμών των ιδίων. Οφείλουμε πολλά στην εμπιστοσύνη που δείχνετε και οφείλουμε επίσης να βρούμε χώρο και χρόνο για τη φιλοξενία των απόψεών σας. Αυτό είναι μια ασύγγνωστη αμέλεια (ή μήπως αφέλεια;).
Οψόμεθα, συντόμως. Επηρεασμένοι οι πλείστοι εξ ημών από τη φιλοαριστερή μας κοσμοεικόνα εξακολουθούμε να δίνουμε πίστωση στη μεταλλαχθείσα (από αντιμνημονιακή σε υποταγμένη στις επιθυμίες των δανειστών-εταίρων) συγκυβέρνηση.
Ξεχάσαμε κάπως ότι Αριστερά δεν είναι μόνον η κυβερνώσα τοιαύτη αλλά και αυτή που δρα εξωκοινοβουλευτικά, που απείχε από τις τελευταίες εκλογές, τα κινήματα που αναπτύσσονται έξω από κομματικές ντιρεκτίβες, οι παραμελημένοι αγρότες, οι άφωνοι των φυλακών και ψυχιατρείων. Η κοινωνική Αριστερά είναι παντού, ασχέτως εάν δεν το κουβαλά ως συνείδηση (όχι ότι είναι παντού αλλά ότι είναι Αριστερά).
Λέμε ότι κάνουμε καλά τη δουλειά μας διότι μας βρίζει (με την καλή έννοια...) και η κυβερνώσα Αριστερά και η άλλη που προαναφέραμε. Υπερβάλλουμε, νομίζω. Η κυβερνώσα Αριστερά έχει δυσαρεστηθεί ελάχιστες φορές, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, ενώ η άλλη εκδηλώνει συχνά τη δυσφορία της, για να μην πω τίποτε άλλο, με τα καμώματά μας. Θα επέλθει ισορροπία ελπίζω.
Ο κόσμος είναι απογοητευμένος· πολλοί κλείνουν τους δέκτες κι άλλοι πετάνε τις εφημερίδες. Αυτό όμως είναι παραίτηση, αυτό θέλουν οι άρχοντες της οικουμένης. Πέτυχαν αυτό που ήθελαν; Ετούτη η εφημερίδα εξακολουθεί να πιστεύει πως όχι, και ζωντανή απόδειξη είναι η καθημερινή έκδοσή της και η σταθερή ανοδική πορεία της. Κουτσά-στραβά αλλά ανοδικά (με τις μεταπτώσεις της). Εχουν κουραστεί και οι γενικές συνελεύσεις· όλα στραβά κι ανάποδα αλλά ελπιδοφόρα.
Εχει αποδειχτεί ότι το συνεταιριστικό πνεύμα, σε εποχές δύσκολες, είναι γερή άμυνα και απάντηση στην καπιταλιστική καταιγίδα, που σαρώνει περιουσίες και ψυχές. Αυτό, όμως, οφείλουμε να το καταλάβουμε καλά και όχι να επαναπαυθούμε στην καλή κυκλοφορία. Ο συνεταιρισμός, η δημοκρατία είναι καθημερινή άσκηση, δεν έχουν σχέση με τον εφησυχασμό, το τετριμμένο, την ιεραρχία, το κοινότοπο, το κουραστικό.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας