Σημείωνα χθες τις ενστάσεις φίλου ότι δεν διαβάζει αισιόδοξες ειδήσεις στην εφημερίδα και λοιπά. Να, λοιπόν: Χθες ανέγνωσα το εξαιρετικό σημείωμα της συναδέλφου Χριστίνας Πάντζου για τις πρωτοβουλίες τοπικών κοινωνιών στη Γερμανία να επανέλθει στη διαχείριση αυτών (των δήμων) η χρήση και εκμετάλλευση των κοινωνικών αγαθών, όπως ο ηλεκτρισμός, το φυσικό αέριο, το νερό και τα δίκτυα θέρμανσης.
Τι σημαίνει αυτό; Οτι σε μερικές πόλεις (Αμβούργο π.χ.) οι δημότες δεν κοιμούνται· επαγρυπνούν, βλέπουν το αδιέξοδο στο οποίο έχουν οδηγηθεί από τη χρήση των κοινωνικών αγαθών και την εκμετάλλευση εκ μέρους των ιδιωτών και παίρνουν λαϊκές πρωτοβουλίες, που οδηγούν σε τοπικά δημοψηφίσματα, τα οποία εκφράζουν, εν πολλοίς, τη λαϊκή βούληση. Αποδεικνύουν έτσι σε πολλούς ότι η άμεση δημοκρατία μπορεί να λειτουργήσει, ότι δεν είναι ρομαντικές πομφόλυγες, αρκεί οι πολίτες να είναι παρόντες ώστε να συναποφασίζουν για την τύχη τους. Διαβάζω στο ρεπορτάζ: «Το 50,9% των πολιτών τάχθηκε υπέρ της πρωτοβουλίας, υπενθυμίζοντας στους αιρετούς αξιωματούχους ότι δεν μπορούν να κυβερνούν αγνοώντας τη βούληση των ψηφοφόρων».
Δεν γίνεται διαφορετικά. Η λάμψη (που ήταν απάτη) της ελεύθερης αγοράς έσβησε μετά τόσα χρόνια επικυριαρχίας· το κόστος των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας εκτινάχθηκε στα ύψη από τους ιδιώτες, πολλοί αποκλείστηκαν εντελώς από την πρόσβαση στο νερό και στο ρεύμα, πόσω μάλλον στην Παιδεία και την Υγεία. Εφτασε ο κόμπος στο χτένι κι αναγκάστηκαν οι πολίτες να πάρουν τα ηνία της εξουσίας μόνοι τους, μακριά από τους προύχοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της κεντρικής εξουσίας. Δεν είναι αυτός ένας τρόπος «να αναδομηθούν οι κοινωνικές υπηρεσίες σε πιο δημοκρατικές βάσεις;».
Διαβάζω επίσης: «Στη Γερμανία, δεν περνά σχεδόν μήνας που μια πόλη να μην επαναποκτά τις υποδομές της ενέργειας». Τι πιο υγιές; Η κοινωνία ξαναβρίσκει την όντως πολιτική: τη συμμετοχή της -δημοκρατικά- στη λήψη αποφάσεων, «που αφορούν τις βασικές καθημερινές ανάγκες των πολιτών».
Ιδού, η επανεμφάνιση της κοινωνίας, στο κέντρο μάλιστα του καπιταλισμού. Αυτό, όμως, σημαίνει ότι υπάρχουν ενεργοί πολίτες· δεν γκρινιάζουν για την ανυπαρξία του γ... κράτους, δεν μεταθέτουν τις ευθύνες σε άλλους, δεν κοκορεύονται για την ευαισθησία τους, που είναι μόνη (και άρα αλυσιτελής) και λοιπά φληναφήματα. Στέκονται όρθιοι, συναθροίζονται, συναποφασίζουν, απαιτούν, παρεμβαίνουν πολιτικά. Σε ό,τι αφορά τη διεκδίκηση κοινωνικοποίησης αγαθών κοινής ωφέλειας, αυτή επιτυγχάνεται, δεν ξέρω σε ποιο βαθμό, αλλά οι ιδιώτες παίρνουν πόδι. Ολα αυτά που ευαγγελίζονταν [μείωση τιμών, ανταγωνιστικότητα μέσα από την «ελευθερία επιλογής» των καταναλωτών, έσοδα, θέσεις εργασίας (sic)] αποδείχτηκαν μπαρούφες, επικίνδυνες όμως, καταστροφικές μάλλον, για την υγεία και την οικονομία των τοπικών κοινωνιών.
Υπάρχουν λοιπόν κι ευχάριστες, αισιόδοξες ειδήσεις στην εφημερίδα, που περιμένουν τους καλούς αναγνώστες, και πολλά άλλα όμορφα· αρκεί να είμαστε σ’ επιφυλακή, έτοιμοι (από καιρό), αποφασισμένοι κι αποφασιστικοί.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας