Με προβλημάτισε φίλος που είδα προχθές σε εκδήλωση για τα κοινωνικά κινήματα στο Κιάτο. «Σας διαβάζω κάθε μέρα -μου λέει με ειλικρίνεια- και πολλοί άλλοι εδώ, με φανατισμό θα έλεγα. Είστε η μόνη εφημερίδα που πληροφορεί και κάνει κριτική. Αλλά, ρε παιδί μου, σκέτη μαυρίλα. Μας πιάνεται η ψυχή, δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε μετά την ανάγνωση. Κυβερνητική αυθαιρεσία, σκάνδαλα, λαμογιές, ρεμούλες· στα διεθνή το ίδιο: αποκεφαλισμοί, φανατισμός, σκοταδισμός, πόλεμοι. Πουθενά μια νησίδα ανάσας, ελευθερίας, αισιοδοξίας. Εχει και ωραία πράγματα η ζωή· δεν έχει, διάολε, τελειώσει η ζωή μας. Υπάρχουμε, δημιουργούμε, τρέχουμε, εργαζόμαστε, αντιστεκόμαστε. Δώστε λίγη χαρά και στους αναγνώστες· τη χρειαζόμαστε. Δεν είναι όλα μαύρα». Μου μιλάει με αποφασιστικότητα. Τον ακούω αποσβολωμένος, αλλά με προσοχή.
«Ευχαριστούμε -καταφέρνω να ψελλίσω (με ημιθανή άρθρωση)- που μας διαβάζετε. Μπορούμε, όμως, να αποκρύψουμε την πραγματικότητα; Τι σόι δημοσιογράφοι θα ήμασταν;». «Δεν είπα κάτι τέτοιο αδερφέ», μου χαμογελάει. «Είπα να βάλετε λίγη χαρά στις σελίδες σας. Ξέρουμε όλοι ότι έτσι είναι η πραγματικότητα και ότι δεν μπορείς να την αλλάξεις, να τη διαστρεβλώσεις, να την αποκρύψεις. Αλλά, διάολε, τίποτε καλό δεν συμβαίνει σε τούτη την κωλοχώρα;».
Φουντώνει η αμηχανία μου, αλλά καταφέρνω να βρω ολοκληρωμένη άρθρωση. «Πώς -λέω-, συμβαίνουν ωραία πράγματα. Εμφανίζονται νέα κινήματα με εναλλακτική πρόταση οργάνωσης και πολιτικής, εθελοντές (και ας έχω τη γνώμη ότι όπου υπάρχει εθελοντισμός δεν υπάρχει δημοκρατία) με προσφορά υπέρ φτωχών και αδυνάτων, οι εργαζόμενοι στρέφουν την πλάτη στα αφεντικά και αυτοδιαχειρίζονται το κοινωνικό προϊόν που παράγουν. Σχήματα θεατρικά και μουσικά προβαίνουν σε εκπληκτικές παραστάσεις και συναυλίες, αμισθί, μόνο και μόνο για να δώσουν κουράγιο στους ανήμπορους, να μη χαθεί η ελπίδα, να ξαναεμφανιστεί το χαμόγελο. Η αλληλέγγυα οικονομία, ο αγώνας κατά των εμπόρων μεσολαβητών, όλα αυτά είναι νότες αισιοδοξίας και παρουσιάζονται στις σελίδες της εφημερίδας».
«Εντάξει -συγκατανεύει- αλλά είναι λίγα όλα αυτά, δεν αρκούν να ορθώσουν το ηθικό μας ή να διαλύσουν τη μαυρίλα. Πρέπει εσείς οι ίδιοι, ρεπόρτερ και σχολιογράφοι να βγάλετε από μέσα σας την απαισιοδοξία και να γράφετε με χαρά, με ελπίδα, ότι, ναι, βιώνουμε μια φριχτή πραγματικότητα, αλλά εξαρτάται και από μας τους ίδιους να εκδιώξουμε, να εξορίσουμε το φριχτό που έχει επιβληθεί, που μας έχει επιβληθεί».
«Εχουμε τρεις επιφανείς σκιτσογράφους -αντεπιτίθεμαι-, έχουμε σκωπτικές στήλες που αποδιαρθρώνουν τη σοβαροφάνεια, που ξέρουν το χιούμορ και την ανατρεπτικότητά του. Πιθανώς αυτή τους η αποδιαρθρωτική ικανότητα να κάνει το μαύρο της ζωής πιο μαύρο, τουλάχιστον, όμως, ξαναφέρνουν στην επιφάνεια το χαμόγελο, έστω πικρό, πικρόχολο... πάντως αισιόδοξο».
Δεν είμαι βέβαιος ότι τον έπεισα, ή ότι τον προέτρεψα να αναγιγνώσκει με μεγαλύτερη συμπάθεια και ευρύνοια την εφημερίδα. Κάπου εκεί σταματήσαμε. Είχε μια μοναδική φωτεινότητα ο τόπος όλος που μας οδήγησε, θέλαμε δεν θέλαμε, στην παραλία. Ωραίες, φτηνές και ποιοτικές ρακές ανέλαβαν τα υπόλοιπα. Το Σάββατο το βράδυ ο λόγος της Πέπης Ρηγοπούλου γέμισε με αγάπη την πόλη. Ο φίλος δεν ήταν εκεί· εάν ήταν, σίγουρα δεν θα μου έλεγε ό,τι μου είπε.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας