Λοιπόν, θα συμφωνήσω με την (απ)αίτηση του Πάνου Καμμένου να παρέμβει η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ώστε να διευκρινιστούν τα όσα καταγγέλλει ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης για «φωτογραφικές» νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης.
Περί ασυλίας «επωνύμων» ο λόγος. Ιδού το παράπονο του κ. Ρακιντζή: «Στην προσπάθειά μου να παραπέμψω κάποιους επώνυμους βρίσκω ένα τείχος. Και στη συνέχεια βγαίνουν απαλλακτικά βουλεύματα για τα οποία δεν μπορώ να κάνω τίποτα». Και δεν μπορεί να κάνει τίποτε διότι η κυβέρνηση, με εξωφρενικές χαριστικές ρυθμίσεις, φροντίζει να απαλλάξει από ποινικές ευθύνες στελέχη Δημοσίου και τραπεζών, δίνει ασυλία σε όσους εμπλέκονται σε ξεπούλημα δημόσιων περιουσιακών στοιχείων και νομιμοποιεί «δωράκια», σαν έκφραση ευγνωμοσύνης.
Η διαπλοκή στα φόρτε της, όπως και η κυβερνητική αυθαιρεσία. Γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια την οργή που προκαλούν οι αστρονομικοί μισθοί των golden boys, οι τεράστιες υπερβάσεις στα μισθολόγια γενικότερα, η διαγραφή χρεών δημοτικών επιχειρήσεων, οι κατηγορίες για κακουργήματα και γενικά ό,τι συνιστά εγκληματική συμπεριφορά.
Ενα τείχος προστατεύει τους κυβερνώντες και τους ευνοουμένους τους, μια απόκοσμη, αντικοινωνική απάθεια παρεισφρέει στην πολιτική ζωή του τόπου. Κάθε έννοια κράτους δικαίου πάει στον αγύριστο. Και όλα μέλι-γάλα, και ας καταλύεται το δημοκρατικό πολίτευμα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά η ατιμωρησία των εγκληματούντων γεννά μια νοοτροπία κυνισμού και αμοραλισμού, η οποία σκοτεινιάζει πολλών το μυαλό και γίνεται είδος παιδαγωγικής. Ετσι μεγαλώσαμε οι πλείστοι, μ’ αυτήν τη συνειδησιακή τερατογένεση, μ’ αυτό το διανοητικό είναι, μ’ αυτήν την ξετσίπωτη ικανότητα να τρώμε από τον ιδρώτα των φτωχών, ξεχνώντας καταγωγές και τον οδυρμό των γονιών.
Αυτό το γελοίο σύστημα υποστηρίζουμε με την ψήφο μας, δεκαετίες τώρα και νιώθουμε και υπερήφανοι από πάνω που ζούμε μέσα σε μια τέτοια δημοκρατία. Εύγε σε όλους μας, ειδικά στην Εκτελεστική και τη Δικαστική Εξουσία. Και στη Νομοθετική, μην ξεχνιόμαστε, διότι αυτή επικαλύπτει όλες τις μπαγαμποντιές του κύκλου του κεφαλαίου. Εναν ιδιαίτερο έπαινο αξίζει ο ωχαδερφισμός που ανθεί στα σαλόνια των εμπιπραμένων οικιών μας.
Τα γνωρίζουμε όλα αυτά αλλά αδυνατούμε να αντιδράσουμε ή ασκηθήκαμε να μην αντιδρούμε, είτε σφυρίζοντας κλέφτικα, είτε υβρίζοντας τους κυβερνώντες, είτε μεταθέτοντας την ευθύνη στην υπνώττουσα αντιπολίτευση.
Κλείνουμε έτσι τα μάτια μπροστά στην τρομοκρατία της επιβολής της εξουσίας με αθέμιτα και αντιδημοκρατικά -μα εντελώς αντιδημοκρατικά- μέσα, λες κι αυτό είναι που μας χαρακτηρίζει ως πολίτες, μάλλον ως μάζα. Κι έτσι να είναι -που δεν είναι- κάποια καλύτερη σχέση οφείλαμε να έχουμε με τη διαύγεια, τον έλεγχο, την αναπομπή στη Δικαιοσύνη όλων των εγκληματικών ενεργειών, που συνεχώς αποχαρακτηρίζονται με διαστροφικά ωμό τρόπο, με χαριστικές ρυθμίσεις.
Εκλεψε κάποιος του συστήματος; Καλά έκανε, αφού δεν είναι κίνδυνος, αλλά υπηρέτης του συστήματος.
Αρνήθηκε κάποιος φτωχοδιάβολος -λόγω αδυναμίας- να πληρώσει τους φόρους του; Στο μπουντρούμι.
Ναι, αλλά έτσι δεν γίνεται δουλειά.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας