Αναγνώστης σχολιάζοντας τον σημερινό Ελληνα: «Πεντακόσια χρόνια (κανονικά είναι δύο χιλιάδες) ο ραγιάς με σκυμμένο κεφάλι. Τα δε τελευταία είκοσι πάνω από το κινητό (το οποίο είναι και το χειρότερο) δεν πρόκειται να σηκώσει κεφάλι... Δεν είναι αναστρέψιμη η κατάσταση». Τελικά πόσα χρόνια είμαστε υπό ζυγό; Είναι μόνο τα περίπου τετρακόσια χρόνια (1453-1821) υπό την οθωμανική αυτοκρατορία; Εως την άλωση της Πόλης ήμασταν ελεύθεροι; Και εάν ναι, πού διαπρέψαμε ως έθνος; Και γιατί αυτοαποκαλούμασταν Ρωμιοί;
Είναι από τα ζητήματα που ουδέποτε απασχόλησαν την κεντρική παιδεία, μια και το Βυζάντιο, ακόμη και στην αρχή του, το θεωρούμε ακόμα παράδοσή μας -του ελληνισμού παράδοση. Σε ό,τι αφορά τους Ρωμαίους, ε, αυτούς τους κατακτήσαμε με τον πολιτισμό μας παρότι γίναμε υπόδουλοί τους. Και πώς γίνεται τόσα χρόνια υπό ζυγό να υφίσταται ακόμη η ελληνική οντότητα, να παραμένουν ακέραια τα δημοτικά τραγούδια και να μιλιέται συνεχώς η ελληνική γλώσσα [με τις παραφθορές που επιφέρει ο χρόνος];
Είναι γεγονός ότι οφείλουμε πολλά στους αρχαίους, στους αρχηγέτες [αρχάγγελους, κυριολεκτικά] του δυτικού πολιτισμού. Και χώρα [χώρος] να μην υπήρχε θα έμενε το πνεύμα τους, οι πρώτες κρίσιμες φιλοσοφικές, πολιτικές και λογοτεχνικές έννοιες, οι οποίες κατάφεραν και έφτασαν στην Αναγέννηση και έκτοτε επεξεργάστηκαν καταλλήλως από τον νέο κόσμο.
Φαίνεται να έπαιξε [να παίζει, ακόμη] σημαντικότερο ρόλο στην ύπαρξή μας ο Ομηρος και οι Πλάτων-Αριστοτέλης π.χ., παρά ο Παρθενώνας ή η Ολυμπία, οι Μυκήνες κτλ.
Είναι μια ωραία ευκαιρία να ανοίξει μια τέτοια συζήτηση, μια και διανύουμε έτος εορταστικόν, τιμώντας τη μεγάλη εξέγερση και τους λαϊκούς ήρωες τους οποίους μερικοί ιστορικοί τους λένε κατσαπλιάδες. Μπορεί να συνέβησαν πολλά ανορθόδοξα τα χρόνια της εξέγερσης [σφαγές, εμφύλιοι, διασπάθιση «δημόσιου» χρήματος ας πούμε], μπορεί να ηττήθηκαν τα ελληνικά «στρατεύματα», μπορεί οι μεγάλες δυνάμεις να συντέλεσαν στην αποτίναξη του ζυγού στη ναυμαχία του Ναυαρίνου, τίποτα από αυτά όμως δεν μπορεί να αμαυρώσει τη μεγάλη αυτή εξέγερση, κόντρα σε κάθε είδους τότε προοπτική απελευθέρωσης.
Ανθρωποι αγράμματοι ήσαν οι εξεγερμένοι, που, όμως, έβαλαν τα γυαλιά σε όλους τους γραμματιζούμενους της Ευρώπης και του κόσμου όλου. Ισως και οι ίδιοι δεν το κατάλαβαν, από κάποια στιγμή όμως του αγώνα και ύστερα σήκωσαν στις πλάτες τους τη χώρα ολόκληρη, εμφάνισαν ένα δαιμόνιο στρατηγικό μυαλό και μια αποφασιστικότητα σπάνια στην Ιστορία.
Φριχτά εγκλήματα έγιναν, αυτό είναι αλήθεια, δεν είναι λόγος όμως αυτό να φρίττουν οι νέοι ιστορικοί και να κρίνουν με τα μάτια της ειρήνης και των δικαιωμάτων -σε μια τέτοιου διαμετρήματος εξέγερση δεν μπορεί να τιθασευτεί η οργή, ο θυμός, το μίσος και η εκδίκηση, ούτε να εξαλειφθεί διά μαγείας ο ραγιαδισμός και ο φόβος, που φούντωσαν σε τόσα χρόνια υποτέλειας. Και πρέπει επιτέλους οι ιστορικοί να κάνουν μια καθαρή αποτίμηση του ρόλου του κλήρου στον αγώνα του '21 καθώς και να μιλήσουν για τις συνεχείς μικρές εξεγέρσεις που έγιναν τους προηγούμενους αιώνες και οι οποίες καταπνίγηκαν βέβαια στο αίμα των απελπισμένων αυτών αλλά θαρραλέων ενεργειών του λαού.
Καιρός για διάλογο.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας