Διαβάζω κείμενα τούτες τις μέρες πολλών που αυτοαποκαλούνται ευρωπαϊστές (είναι πολλοί· κι έχουν ένα ύφος! Απόλυτοι μες στον ρεαλισμό τους, τον ορθολογισμό τους, τους θεσμούς της Ευρώπης, την κουλτούρα της, τον πολιτισμό της - λένε ότι η Ευρώπη έχει δημοκρατική παράδοση και η ζωή στις χώρες της δεν έχει καμία σχέση με τη θρησκόληπτη, καθυστερημένη Ανατολή και άλλες τέτοιες ανοησίες). Τα κείμενά τους λοιπόν είναι ποτισμένα με δηλητήριο. Τόση χαιρεκακία (τόσο μίσος) επειδή οι Γερμανοί στέλνουν τελεσίγραφα και τραβάνε τάχα το αυτί στους δικούς μας. «Οχι σε όλα» κραυγάζουν, έχετε δεσμεύσεις, εδώ είναι Ευρώπη (Γερμανία δηλαδή), δεν είναι παίξε-γέλασε, δεν μας ξεγελάνε εμάς οι κώδικες ενδυμασίας - ρωτήστε και τον Πάγκαλο, λένε, θα πληρώσετε και ας σκάσετε. Γιατί σκάνε οι δικοί μας λαοί; Τέτοια λένε κι εμείς ακούμε σαν χάννοι.
Ούτε μία λέξη για τις κραυγαλέες κοινωνικές ανισότητες, για τις φυλακές και τα ψυχιατρεία που ανθούν στη γηραιά πεπολιτισμένη ήπειρο, για τους χορτασμένους της εξουσίας και τους αυλοκόλακες. Και βέβαια, τους είναι αδιανόητο ότι μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που προτιμάνε να πεθαίνουν περήφανα παρά να ζουν υποταγμένοι και ταπεινωμένοι. Είναι με λίγα λόγια οι κύριοι εκπρόσωποι της νοσηρότητας αυτής της ίδιας της εποχής μας!
Ετσι κι ακούσουν κάποιον να κατακρίνει την Ευρώπη πέφτουν πάνω του να τον φάνε, τον λεχρίτη, τον αχρείο, τον απολίτιστο, τον ανάγωγο, τον καθυστερημένο και λοιπά, ακόμη κι όταν αυτός ο κακόμοιρος χρησιμοποιεί γλώσσα κριτική και όχι απορριπτική ή μηδενιστική ή σκοταδιστική (sic). Γράφουν λοιπόν με μανία εναντίον κάθε ιδέας ή προσώπου που τολμά να αμφισβητήσει τον ευρωπαϊσμό τους, μάλλον τον γερμανισμό τους, μάλλον την έκστασή τους μπροστά στον ισχυρό - τους τρέφει, λες, η υποτέλειά τους, τους δίνει νόημα· στην ουσία είναι οι βολεμένοι της υπόθεσης.
Ερεθίζονται και εξοργίζονται με το κάθε τι, όπως λ.χ. με την απουσία γραβάτας στα κυβερνητικά στελέχη ή με την ίδρυση και επιτυχή λειτουργία συνεταιριστικών-συνεργατικών εγχειρημάτων· με οτιδήποτε δηλαδή ξεφεύγει από το γούστο τους. Οφείλουν να γνωρίζουν ότι η κατάκτηση του καλού γούστου απαιτεί προσπάθειες χρόνων, προϋποθέτει γνώσεις και κόπο πολύ, πλάι στην κοινωνία πάντα και όχι μέσα στα αποστειρωμένα τετραγωνικά τους.
Και ακόμη δεν έχουν ξεσαλώσει· πιστώνουν -λένε- τη νέα κυβέρνηση αλλά μέσα τους λυσσάνε· πώς την πάτησαν έτσι αυτοί οι θηριώδεις υποστηρικτές του ορθού λόγου και του φιλελευθερισμού; Ας κοιταχτούν καλά μέσα τους, εκεί που εδρεύει η μνησικακία και όλα τα κακά εγωιστικά συναισθήματα και εν συνεχεία ας γράψουν ό,τι θέλουν (γράφουν και καλά οι κύριοι αυτοί, τους το αναγνωρίζω). Ξέρουν εντούτοις ότι «ο κόσμος δεν μπορεί να συγχωρέσει εκείνους που δεν φταίξανε ποτέ», εξ ου η λύσσα τους, η ημιτέλειά τους, το θολωμένο τους μυαλό. Εντάξει, δεν μπορούμε να τους βοηθήσουμε, αλλά τους ανεχόμαστε· δεν τους αρκεί; Θα ‘πρεπε κι ευχαριστώ να μας λένε, σ’ εμάς τους πληβείους, στους υποστηρικτές μιας άλλης, αληθινής Ευρώπης.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας