Είναι τουλάχιστον παραπλανητικό (και κουραστικό για πολλούς από μας) να μεταθέτεις τις ευθύνες των άκαρπων διαπραγματεύσεων στον κακό Σόιμπλε και στους υποτακτικούς (του) Ευρωπαίους ηγέτες, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και λοιπούς εχθρούς της χώρας, όσα ψήγματα αλήθειας και αν εμπεριέχονται σε τούτη τη «διακήρυξη».
Είναι επίσης ανέξοδο αλλά και αστείο να βροντολαλείς ότι είσαι αριστερός και ότι δεν σε αφήνουν τάχα μου να ασκήσεις την αριστερή σου πολιτική γιατί φοβούνται μήπως ξεσηκωθούν οι καταπιεσμένοι Ευρωπαίοι - και πάει η παγκοσμιοποίηση, πάνε όλα.
Η μετάθεση ευθυνών είναι εξοργιστική· όπλο των απαίδευτων - το ξέρουμε εδώ και πολλούς αιώνες. Ο φτωχός και ανάπηρος Επίκτητος το είπε μια και καλή: Απαιδεύτου έργον το άλλοις εγκαλείν. Οσο υπάρχουν καιροσκόποι και πολιτικοί εγκληματίες η ρήση τούτη θα είναι πάντα ζωντανή (και δεν θα κουραζόμαστε να την επικαλούμαστε) και για κυβερνώντες και για αντιπολιτευόμενους. Πάντα φταίνε οι άλλοι, οι κακοί και οι δεξιοί, τα λαμόγια, που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και την κατάθλιψη.
Παραδεχόμαστε ότι παρέλαβαν οι αριστεροί της κυβέρνησης (και οι ακροδεξιοί συνεργάτες τους, μην ξεχνιόμαστε, όσο κι αν πονάει η υπενθύμιση αλλά και όσο Λένιν κι αν εμπερικλείει) καμένη γη και ακόμη ότι εξαναγκάστηκαν να υπογράψουν μνημόνια για να μην επιτρέψουν στους προηγούμενους ολετήρες να ξανααρπάξουν την εξουσία - και τι θα γινόταν η κοινωνία χωρίς τους αριστερούς υπερασπιστές της; Ελα, ντε.
Ας πούμε ότι έκανε η Αριστερά ένα βήμα πίσω ώστε να της είναι πιο εύκολο να κάνει δύο βήματα μπροστά. Ελα όμως που κάνει μόνο βήματα πίσω - γιατί έτσι και τολμήσει έστω να διανοηθεί να κάνει ένα βήμα μπρος θα της κόψουν σύρριζα και τα δύο πόδια.
Οπότε, μην κουραζόμαστε και μη γελιόμαστε· η πολιτισμική και ηθική παρακμή είναι γύρω μας και μέσα μας πλέον και κύριος υπεύθυνος γι’ αυτή την κατρακύλα είναι η τωρινή κυβέρνηση, κάποιοι νεοφώτιστοι που έχασαν όποιο αγωνιστικό φως κι αν τους καθοδηγούσε αμέσως μετά την κατάληψη θέσεων εξουσίας.
Ολες οι παλινωδίες, οι αντιφάσεις της, τα φοβερά και τρομερά ψεύδη της ξεπερνιούνται με απίστευτη ευκολία από τους κολαούζους και τους χειροκροτητές [δεν συμπεριλαμβάνονται εδώ οι γνήσιοι αριστεροί που ματώνει (μεγάλη αιμορραγία) η καρδιά τους με τα εκάστοτε καμώματα των κυβερνώντων - αλλά και αυτοί καλούνται να ξεκαθαρίσουν τη στάση τους· δεν αρκεί το επιχείρημα της απειλής του μπαμπούλα των διεφθαρμένων δεξιών και του ίδιου του καπιταλισμού!].
Οι ψηφοφόροι, όμως, καραδοκούν και είναι έτοιμοι να τους ξαναστείλουν στα παλιά και γνωστά ποσοστά τους - είναι θέμα χρόνου (και μετά θα αρχίσουν τα πανηγύρια· θα θυμούνται προφανώς την τύχη των μεγαλοστελεχών του αμερικανικού χρηματιστηρίου και των πολυεθνικών όταν έχαναν τα τεράστια προνόμιά τους).
Απευχόμαστε κάτι τέτοιο, προς θεού, αλλά, επιτέλους, ας αποκτήσουν ολίγη σωφροσύνη. Αποκτάται όμως αυτή;
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας