Χαράς ευαγγέλια

Μεγάλες χαρές είχαν από το πρωί στα ραδιόφωνα, στις εφημερίδες και στα κανάλια τους οι δημοσιογράφοι του συστήματος κι από κοντά και η Ν.Δ.

- Αίσχος με τον Θοδωρή Δρίτσα που πήγε να... κοροϊδέψει την Cosco, αποφάσισαν μετά την επιστολή της κινεζικής εταιρείας.

Απέφυγαν, φυσικά, να πουν ότι αυτές οι μικρές ή μεγάλες διαφωνίες οφείλονται στο ότι ο σημερινός υπουργός Ναυτιλίας προσπάθησε όσο το δυνατόν περισσότερο να διαμορφώσει σε μια δικαιότερη για την Ελλάδα κατεύθυνση το πλαίσιο της συμφωνίας.

- Αίσχος και με τον Μαρινόπουλο καθώς -τάχα- τα capital controls και η επιχειρηματική ανασφάλεια που προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ έριξαν έξω την εταιρεία.

Κι εδώ όμως απέφυγαν να πουν πότε έπεσε έξω η εταιρεία, πώς από το 2008 άρχισαν να διογκώνονται τα μεγάλα χρέη, πώς μέσα σε καθεστώς αδιαφάνειας πέρασαν αυτά στο διάφορα funds του Κατάρ και πώς και γιατί τροποποιήθηκαν μετά προς τα πάνω τα συμβόλαια με τα καταστήματα της Μαρινόπουλος.

- Αίσχος και με την «Αυγή» που όταν προχώρησε προ ετών σε αύξηση του κεφαλαίου της βρέθηκε ανάμεσα στους αγοραστές μετοχών και μία εξωχώρια εταιρεία με το «αστρονομικό» ποσοστό του 3%.

Αυτό μάλιστα ανακαλύφθηκε από τον διαφανή οργανισμό Ψυχάρη και τον δημοσιογραφικό όμιλο Φιλιππάκη που αγόρασε νύχτα, μπιρ παρά και χωρίς χρέη την εφημερίδα Esspresso.

Κι όλα αυτά όταν αποκαλύφθηκαν χθες όλες οι επισφάλειες των αστρονομικών δανείων ΜΜΕ και κομμάτων στη Βουλή.

- Αίσχος, τέλος, και με την αδικημένη εισαγγελέα Τσατάνη που ελέγχεται πειθαρχικά αφού έβγαλε λάδι τον επιχειρηματία Βγενόπουλο την ίδια στιγμή που η κυπριακή δικαιοσύνη εκδίκαζε την υπόθεση.

Το χειρότερο όμως αίσχος από όλα είναι ο ξαφνικός πόνος όλων αυτών για τους χειμαζόμενους εργαζόμενους.

«Κλαίνε» για τους 13.000 μελλοντικούς ανέργους του Μαρινόπουλου αλλά δεν μπαίνει κανείς στον κόπο να εξετάσει τι έκαναν οι συγκεκριμένοι επιχειρηματίες κι έφτασαν ανεξέλεγκτα στο χείλος του γκρεμού.

Πώς ο αρχηγός της Ν.Δ., αφού προχώρησε με τους συνυπουργούς του σε χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων, οδύρεται τώρα για τους ανέργους;

Πώς όταν έχαναν τη δουλειά τους οι εργαζόμενοι του ΑLTER, της Ελευθεροτυπίας και φυσικά της ΕΡΤ όλοι οι υπόλοιποι καλοί συνάδελφοι σιωπούσαν γνωρίζοντας ασφαλώς ότι στο μεταξύ τα δάνεια έτρεχαν στις τσέπες των αφεντικών τους χωρίς προσκόμματα;

Το εξωφρενικό, δε, είναι ότι ενώ γελάνε και τα μουστάκια όλων αυτών με την κάθε εμπλοκή ή με την κάθε κακή εξέλιξη που παρουσιάζεται στην οικονομία, για τους δικούς τους στενούς πολιτικούς και επιχειρηματικούς λόγους θέλουν ταυτόχρονα να υποδυθούν τους θλιμμένους από το δράμα που θα πέσει -όπως πάντα- στα κεφάλια των εργαζομένων.

Ποιον πείθει, όμως, ο συγκεκριμένος κλαυσίγελως;