Σε 53 σελίδες απλώνεται η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για τη συνταγματική αναθεώρηση. Το κείμενο περιέχει ορισμένες ενδιαφέρουσες ιδέες (μείωση του αριθμού των βουλευτών, ασυμβίβαστο μεταξύ υπουργού και βουλευτή, εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό με διευρυμένες αρμοδιότητες, Συνταγματικό Δικαστήριο, καθιέρωση θητειών για τον πρωθυπουργό), όπως και κάποιες άλλες, που είναι αμφιλεγόμενες και στο παρελθόν είχαν προκαλέσει έντονες συγκρούσεις και μεταξύ των κομμάτων και εντός των κομμάτων (άρθρο 16 - ιδιωτικά πανεπιστήμια).
Ωστόσο, δεν ακουμπά ένα κρίσιμο ζήτημα που απασχολεί τη δημόσια ζωή πολλά χρόνια τώρα, όπως είναι το θέμα των σχέσεων Κράτους - Εκκλησίας.
Συντηρητικό κόμμα είναι η Νέα Δημοκρατία με ακροδεξιές εστίες στο εσωτερικό της και δεν θα μπορούσε να υπερβεί τον εαυτό της, υιοθετώντας θέσεις σαν κι αυτές που ισχύουν εδώ και χρόνια στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Αλλωστε, η σχέση της διαχρονικά με τον Διαφωτισμό είναι προβληματική. Η φιλελεύθερη πτέρυγά της είναι ισχνή ως προς το μέγεθος και με αναιμικό ιδεολογικό κύρος.
Προτιμά να δίνει τις μάχες για την ιδιωτικοποίηση των πάντων, το ξεθεμελίωμα του κοινωνικού κράτους, την ακύρωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και τις απολύσεις στο Δημόσιο, παρά για θέματα που έχουν σημείο αναφοράς τον πολιτικό φιλελευθερισμό. Αυτό που αρνείται να συζητήσει σήμερα η Νέα Δημοκρατία (χωρισμός Κράτους - Εκκλησίας) το έχουν κάνει πράξη συγγενή της κόμματα στην Ευρώπη.
Η σημερινή ηγεσία της ακολουθεί πιστά το τρίπτυχο της εθνικοφροσύνης (πατρίς, θρησκεία, οικογένεια) και δεν διανοείται να προωθήσει προτάσεις που χαρακτηρίζονται ανίερες από την ηγεσία της Εκκλησίας. Επίσης, δεν πρέπει να υποτιμηθεί ο ρόλος ορισμένων ιεραρχών οι οποίοι διαθέτουν γερά ερείσματα στην κομματική ιεραρχία και επηρεάζουν το ακροατήριο της παράταξης, λειτουργώντας περίπου σαν παλιάς κοπής κομματάρχες.
Με τη δύναμη που έχουν αποκτήσει, λόγω της ανοχής που επέδειξαν τα κόμματα του συναινετικού δικομματισμού και πατώντας πάνω στο Σύνταγμα, οι ιεράρχες πιστεύουν ότι νομιμοποιούνται όχι μόνο να έχουν γνώμη (απόλυτα θεμιτό), αλλά και να την επιβάλλουν όταν πρόκειται για θέματα που οι ίδιοι κρίνουν ότι είναι θεμελιώδη για την επικρατούσα θρησκεία (σύμφωνο συμβίωσης, γάμος ομοφύλων, καύση νεκρών, τζαμί). Και, πράγματι, το πετυχαίνουν.
Ακόμη και στις περιπτώσεις που δεν μπορούν να αποτρέψουν μια νομοθετική ρύθμιση (υπάρχουν βλέπετε και οι ντιρεκτίβες των Βρυξελλών), καταφέρνουν με εκφοβιστικές τακτικές, ωμές απειλές και συχνά μέσω «ευσεβών αξιωματούχων» (περίπτωση Αθανασίου) να νοθεύσουν το περιεχόμενό της και να καθυστερήσουν την εφαρμογή της.
Για να είμαστε πάντως ακριβείς, πρέπει να πούμε ότι ανάλογη στάση κρατά και το, υποτίθεται σοσιαλιστικό, ΠΑΣΟΚ. Παρά το γεγονός ότι ο χωρισμός Κράτους - Εκκλησίας υπήρχε στην ιδρυτική διακήρυξή του (τι θυμηθήκαμε τώρα), οι κυβερνήσεις του απέφυγαν να κάνουν το αυτονόητο για ένα προοδευτικό κόμμα.
Οι ηγεσίες του ανέχτηκαν, για να μην εξοργίσουν τους μεγαλόσχημους ρασοφόρους και το χριστεπώνυμο πλήρωμα, πράξεις που δεν συνάδουν με μια κοσμική κοινοβουλευτική δημοκρατία, όπως είναι ο αγιασμός στην έναρξη των διαδικασιών της Βουλής και ο όρκος των βουλευτών στα «θεία κείμενα». Ούτε η σημερινή ηγεσία του δείχνει διατεθειμένη να αλλάξει γραμμή. Αναμενόμενο.
Ανακαλέστε στη μνήμη σας τη συμπεριφορά που είχε την περίοδο της μάχης των ταυτοτήτων και θα καταλάβετε γιατί δεν πρόκειται να συμφωνήσει στον χωρισμό Κράτους - Εκκλησίας και γενικότερα στην κατάργηση του θεοκρατικού ντεκόρ.
Κατά τους Αντ. Σαμαρά και Ευάγγ. Βενιζέλο τέτοιου τύπου ζητήματα δεν πρέπει να απασχολούν μια κανονική χώρα, άσε που «μυρίζουν» αντικληρικαλισμό. Και σε μια δύσκολη εποχή, με την Ελλάδα βυθισμένη στην κρίση και περικυκλωμένη από εχθρούς, η βοήθεια του Υψίστου είναι απαραίτητη. Για να την εξασφαλίσουν πρέπει να τα έχουν καλά με τους αντιπροσώπους του στη Γη, αφού όλες οι προσπάθειές τους για απευθείας επαφή με συνεχείς εκκλήσεις πότε στον Χριστό, πότε στην Παναγία, δεν καρποφόρησαν.
Χρήσιμοι, λοιπόν, οι μεσολαβητές προκειμένου ο Θεός της Ελλάδας να κάνει για άλλη μια φορά το θαύμα του και να σώσει τη χώρα από την καταστροφή που απεργάζονται οι ορκισμένοι αντίπαλοί της. Συνεπώς το καθήκον των ιδαλγών του έθνους είναι να μην επιτρέψουν στον μαχητικό αθεϊσμό και τους συνοδοιπόρους του αγνωστικιστές να ασελγήσουν επί της ελληνορθόδοξης ψυχής!
Ανάγωγα
Ποιες λύσεις έχει μπροστά του ένας ηγέτης όταν βρίσκεται απέναντι σε μια πανωλεθρία, καλή ώρα ο Ελληνας πρωθυπουργός; Να παραδοθεί άνευ όρων και να συνεργαστεί με τον αντίπαλο, με το σκεπτικό ότι έτσι θα περιορίσει τις συνέπειες για την πατρίδα του. Να επιλέξει την πολιτική αυτοκτονία, πηγαίνοντας σε εκλογές γνωρίζοντας ότι θα τις χάσει. Να συνεχίσει τον αγώνα οργανώνοντας αντάρτικο. Σύντομα θα μάθουμε ποιο δρόμο θα προτιμήσει ο Αντ. Σαμαράς.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας