«Πάρ’ το λίγο δεξιά»

》Υπάρχει μια διαδεδομένη αυταπάτη σε ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος ότι νομοτελειακά η επόμενη κυβερνητική λύση στη μετά Μητσοτάκη εποχή θα προέρχεται από τη λεγόμενη Κεντροαριστερά. Δηλαδή ή από τον ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ ή κάποιου είδους ευρύτερη συμμαχία που θα τους περιλαμβάνει. Η εκτίμηση αυτή, πέρα από ευσεβή πόθο πολλών, συναντά πλείστα πρακτικά εμπόδια, με το μεγαλύτερο να αποτελεί το πώς κόμματα του 13% ή του 15% θα φτάσουν σε λιγότερο από τρία χρόνια (ΑΝ εξαντληθεί η τετραετία) να ξεπεράσουν τη Ν.Δ. σε συνθήκες ενισχυμένης αναλογικής και χωρίς μπόνους στους συνασπισμούς κομμάτων. Δεν το λες και ευκολάκι. Χωρίς να υπολογίζουμε μια νέα (εξαιρετικά πιθανή) διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ.

》Το λέω αυτό, διότι ορισμένα στοιχεία των δημοσκοπήσεων απαιτούν προσεκτικότερη μελέτη. Στην πρόσφατη έρευνα της ProRata (Αttica, 25/9) υπήρξε μια ενδιαφέρουσα καταγραφή της πρόθεσης ψήφου με βάση την οικονομική κατάσταση. Τέσσερις οι βασικές κατηγορίες: το 15% του πληθυσμού που δηλώνει ότι ζει καλά και αποταμιεύει χρήματα, το 28% που δηλώνει ότι ζει καλά αλλά δεν μπορεί να αποταμιεύσει, το 34% που καλύπτει τα αναγκαία αλλά δηλώνει πως δεν ζει καλά και το 21% που λέει ότι δεν μπορεί να καλύψει ούτε τα αναγκαία. Μπορεί στην πρώτη κατηγορία η Ν.Δ. να έχει 33,5% και ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ συνολικά άλλο ένα 25,5%, όμως στην τελευταία κατηγορία, αυτή των φτωχότερων, τα καμπανάκια βαρούν στη διαπασών: Η Ν.Δ. πέφτει στο 12,5%, ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ μετά βίας 19,5%, ενώ 23,5% συνολικά συγκεντρώνουν Ελλ. Λύση, Νίκη και Φωνή Λογικής. Αν σε αυτό προσθέσουμε και το 7,5% της Πλεύσης Ελευθερίας, το 13% του ΚΚΕ και το 12,5% που δηλώνει άλλο κόμμα, τότε αντιλαμβανόμαστε πού μπορεί να οδηγήσει η δήθεν κανονικότητα με μισθούς 800-1.000 ευρώ μηνιαίως και τιμές 2024. Αλλωστε, δεν είναι μακριά η περίοδος των μνημονίων, που οι Ελληνες πάνω στην απελπισία τους ψήφιζαν διάφορα «παλαβά» δεξιά και αριστερά. Εκτός αν το πάθημα δεν έγινε μάθημα, πράγμα που ουδόλως αποκλείεται.

«Τα φάρμακα δεν μπορεί να είναι τζάμπα», είπε ο υπουργός Υγείας Αδωνις Γεωργιάδης. Ο τζάμπας πέθανε, με άλλα λόγια. Σωστό. Εκτός αν είσαι κανένας κρατικοδίαιτος «επιχειρηματίας» που παίρνει τη μία απευθείας ανάθεση μετά την άλλη

》Γι’ αυτό διάφοροι στην κυβέρνηση, όπως ο Αδωνις Γεωργιάδης, που βλέπουν να τελειώνει το «γαλάζιο πάρτι» το αργότερο το 2027, εισηγούνται αλλαγή του εκλογικού νόμου. Το σκεπτικό απλό: Αφού το ποσοστό μας μειώνεται, ας χαμηλώσουμε τον πήχη της αυτοδυναμίας για να μην μπλέκουμε με συνεργασίες. Ολως τυχαίως, οι περισσότεροι «εισηγητές» της πρότασης δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να συνεργαστούν με την Ελληνική Λύση, τη Νίκη ή τη Φωνή Λογικής της ανερχόμενης Αφροδίτης Λατινοπούλου. Γιατί να μη συνεργαστείς με τον Βελόπουλο, αν έχεις συνυπάρξει μαζί του για χρόνια στο ίδιο κόμμα; Πόσες ιδεολογικές διαφορές έχει π.χ. η Λατινοπούλου με τον Θάνο Πλεύρη; Βέβαια, σε αυτή την περίπτωση πάει περίπατο ο «κεντρώος πολυδιάστατος εκσυγχρονισμός», αλλά, εντάξει, όλα τα παραμύθια κάποια στιγμή παίρνουν τέλος.

》Το πρόβλημα αυτό δεν αφορά βέβαια μόνο τη Ν.Δ., αλλά και όσους φιλοδοξούν να την αντικαταστήσουν στην εξουσία, βλέπε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Οσο τα κόμματα αυτά δεν προβάλλουν μια πειστική εναλλακτική πρόταση εξουσίας, με αρχηγό, ηγετική ομάδα και πρόγραμμα πειστικό και διαφορετικό από της Ν.Δ., θα φυτοζωούν σε διαγωνισμούς της παρηγοριάς για τη δεύτερη και την τρίτη θέση. Ούτε βέβαια η κεντροαριστερή απάντηση μπορεί να είναι π.χ. στους ελεύθερους επαγγελματίες «συνεχίστε τη φοροδιαφυγή με αφορολόγητο 10.000 ευρώ» ή στους μισθωτούς «κάντε υπομονή με τους μισθούς πείνας». Η κραυγή αγωνίας ειδικά των χαμηλότερων εισοδηματικά τάξεων είναι εμφανής, ενώ και στους λεγόμενους μεσαίους η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι ούτε το διόλου ευκαταφρόνητο οικογενειακό εισόδημα των 4.000 ευρώ μηνιαίως, που λίγοι διαθέτουν, δεν επαρκεί πλέον για να καλύψει τις ανάγκες μιας οικογένειας που πληρώνει ενοίκιο ή στεγαστικό δάνειο, ιδιωτικά σχολεία και φροντιστήρια/ιδιαίτερα. Και όλα αυτά δυστυχώς δεν λύνονται με επιδόματα τύπου pass σε όσους δηλώνουν στην Εφορία ότι ζουν και επιχειρούν για δέκα χρόνια με 400 ευρώ τον μήνα.