- Δεν έχω ζητήσει κανένα ρουσφέτι ώς τώρα. Σήμερα σου ζητώ.
Είναι ένας σχεδόν 90χρονος, που με κάποια συστολή αλλά χαμογελαστός και φανερά ευχαριστημένος, απευθύνεται σε αρκετά νεότερό του μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος τον κοιτά με κάποια απορία.
- Θέλω πρόσκληση, να πάω να ακούσω στη Βουλή τον Τσίπρα.
Και συμπληρώνει:
- Περίμενα 75 χρόνια αυτή τη στιγμή. Τώρα μπορώ να πεθάνω. Αλλά το είδα και θέλω να τον δω στη Βουλή πρωθυπουργό, να δω τον αριστερό πρωθυπουργό της χώρας.
Πήρε φυσικά την πρόσκληση και πήγε στη Βουλή. Μόνο που δεν κρατιόταν. Η κουβέντα για το «ρουσφέτι» ήταν λίγες μέρες πριν από την Κυριακή. Πρώτος έφτασε στα θεωρεία από τις 6 το απόγευμα, ενώ η συνεδρίαση άρχισε μιάμιση ώρα αργότερα.
Επέστρεψε στο σπίτι μετά το τέλος ικανοποιημένος, ευχαριστημένος, πιο ήρεμος. Είδε και άκουσε απ' ευθείας.
Είναι ίσως συνηθισμένη περίπτωση, πάντως όχι σπάνια, αγωνιστή της Αριστεράς. Μικρός στην ΕΠΟΝ, στην Εθνική Αντίσταση, ο Κώστας Γκιουλέκας, μετά στον Δημοκρατικό Στρατό, τραυματίας στον Εμφύλιο, που έζησε στην προσφυγιά, στην αναγκαστική υπερορία ώς το ΄77, όταν μπόρεσε και επαναπατρίστηκε. Εζησε όλη την Ιστορία, όλες τις ταλαιπωρίες, τις περιπέτειες, τις ήττες, τα εσωκομματικά βάσανα, τις διασπάσεις, τις συγκρούσεις. Η οικογένειά του εδώ στην πατρίδα γνώρισε και υπέστη τις δικές της διώξεις, σκληρές και ουκ ολίγες... Επέστρεψε έπειτα από 28 χρόνια, επιστήμονας, επαγγελματίας και με δική του οικογένεια. Ανήκει όλα τα χρόνια στον χώρο της ανανεωτικής, της ριζοσπαστικής Αριστεράς, πάντοτε κομμουνιστής.
Ενας άλλος της γενιάς του, συνομήλικος, στην ΕΠΟΝ και την Εθνική Αντίσταση με θητεία πολλών χρόνων σε φυλακές και εξορίες εδώ στην πατρίδα, ηγετική μορφή στη Νεολαία της ΕΔΑ και στη Νεολαία Λαμπράκη, «ένας από τους πολλούς της Ελληνικής Αριστεράς», όπως δηλώνει ο ίδιος στο ομότιτλο αυτοβιογραφικό βιβλίο του (Εκδόσεις «Θεμέλιο»), ο Στέφανος Στεφάνου ήταν την προηγούμενη Κυριακή στο ραδιόφωνο «στο Κόκκινο» και είπε για το αποτέλεσμα των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου:
► Ηταν καινούργια, μεγάλη και ωραία είδηση. Χρόνια την περιμέναμε.
Και αναφέρθηκε στην πορεία ζωής εκατοντάδων χιλιάδων, που προσπάθησαν και σε μεγάλο βαθμό κατάφεραν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εποχής τους, να κάνουν δύσκολες επιλογές και να πουν το «παρών» σε σημαντικές περιπτώσεις αντιπαράθεσης με αντιπάλους ιδεολογικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των προσπαθειών αυτών, παρατήρησε, από τις νίκες ή τις ήττες, που αυτές ήταν περισσότερες, είναι η πρώτη φορά σε συνθήκες κοινοβουλευτικές, που έχουμε παρόμοιο αποτέλεσμα, ύστερα από 70 χρόνια, με το κόμμα στην εξουσία, που δεν θα είναι κόμμα εξουσίας, αλλά θα χρησιμοποιήσει την εξουσία για να εξασφαλίσει τον άλλο τρόπο διευθέτησης και οργάνωσης της κοινωνίας.
Βρήκαν δικαίωση των αγώνων και οι δύο. Κι ακόμη, είναι δικαίωση στην πορεία της προηγούμενης γενιάς τους και των επόμενων γενιών, του 114, του 15%, του αντιδικτατορικού αγώνα, της γενιάς του σημερινού πρωθυπουργού.
Δεν χαίρονται ή καλύτερα δεν μπορούν να χαρούν άλλοι, που βρίσκονται είτε σε άλλες πλευρές της Αριστεράς, όπως στο ΚΚΕ, είτε έχουν περάσει σε άλλους δρόμους, σε ποτάμια, σε κεντροαριστερές όχθες, όπως αρέσκονται να λένε... ή ακόμα και σε δεξιές. Κι όμως η νίκη της 25ης Ιανουαρίου αγκαλιάζει όλη την Ιστορία.
Το αποτέλεσμα των εκλογών και η νέα κυβέρνηση με τις κινήσεις, τις προσπάθειες και τις αποφάσεις της, μόλις σε λίγες ημέρες, έφεραν όχι μόνο τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ σε κατάσταση αμηχανίας, αλλά και τα άλλα κόμματα. Αλλοι μεμψιμοιρούν, άλλοι ζηλεύουν, άλλοι δεν μπορούν να κρύψουν τη στενοχώρια τους. Κι όμως το αμήχανο «θέλω να πετύχει η κυβέρνηση, αλλά...» είναι αποκαλυπτικό της στάσης τους, που δεν περίμεναν την Αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ, να είναι κυβέρνηση.
Η συγκίνηση, που συνόδευσε τα λόγια του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο κλείσιμο της ανάγνωσης των προγραμματικών δηλώσεων ήταν η συγκίνηση και η χαρά με τις οποίες υποδέχτηκαν οι χιλιάδες λαού τη νίκη το βράδυ της 25ης Ιανουαρίου στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών, ήταν η δικαίωση των αγώνων, των ονείρων, των προσδοκιών.
Είμαστε ρομαντικοί, έλεγε ο Ναζίμ Χικμέτ, που δεν ευτύχησε να ζήσει στη χώρα του παρόμοια χαρά.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας