Είναι από εκείνα τα συναπαντήματα που βοηθάνε το μυαλό να λαγαρίσει. Και την ψυχή να βαρύνει. Αφορμή στάθηκε η επίσκεψη σ’ ένα φαρμακείο. Η υπάλληλος ήταν αγέλαστη. Οχι, έλεγε, δεν μπορώ. Η κυρία Τ. δεν είναι εδώ, έχει υποχρεώσεις. Δεν μπορώ να της τηλεφωνήσω. Πρέπει να επιστρέψεις, κυρα- Δήμητρα, από Δευτέρα, να μιλήσεις μαζί της.
Η συνομιλήτριά της ήταν μια κοντόσωμη, στο δεύτερο μισό της δεκαετίας των εβδομήντα. Μαυροφορούσα, με μάλλινη ζακέτα. Τα μαλλιά κοντά και στο δεξί χέρι κρατούσε σακούλα νάιλον και τσάντα με σαφή τα ίχνη της φθοράς. Ολη την ώρα σήκωνε για λίγο το κεφάλι και πάλι το χαμήλωνε, με δυσκολία ακουγόταν η φωνή της. Σαν να μην ήθελε να την ακούσουν οι άλλοι. Είχα την εντύπωση ότι ντρεπόταν.
Εκανε να φύγει, όμως επιχείρησε μια τελευταία προσπάθεια, να πείσει την υπάλληλο. Δεν με πιστεύεις; Θα σου φέρω τα χρήματα την άλλη βδομάδα. Θα πάρω τη σύνταξη. Αμετάπειστη η νεαρή. Δεν έχω αυτό το δικαίωμα. Γι’ αυτά αποφασίζει η κυρία Τ. Σχεδόν ικετευτική η φωνή της. Δεν πήρα το χαπάκι της πίεσης σήμερα. Ούτε και χτες. Ούτε το χάπι για τον θυρεοειδή πήρα. Δεν με πιστεύεις; Τελείωσε η σύνταξη. Δεν φτάνουν τα λεφτά. Δυο μέρες παίρνω τα χάπια και μία όχι.
Κάποιος από αυτούς που περίμεναν τη σειρά τους έβγαλε το πορτοφόλι του να πληρώσει το μικρό ποσόν. Η κυρα-Δήμητρα αρνήθηκε. Δεν είμαι ζητιάνα, του είπε. Και βγήκε έξω από το φαρμακείο.
Θα μπορούσαν όλα αυτά να αποτελούν πρόπλασμα για διήγημα. Ομως, είναι ένα πραγματικό γεγονός που θα μπορούσε να γίνει διήγημα. Γιατί η ζωή είναι πιο ευφάνταστη από τη μυθοπλασία.
Θα μπορούσε όμως, το περιστατικό να είναι το παράδειγμα για την εκλαΐκευση του θεωρητικού κειμένου του Κώστα Δουζίνα (από το υπό έκδοση βιβλίο του), που δημοσιεύεται στην «Εφ.Συν.», με τίτλο «Νόμος και βία». Ο γνωστός πανεπιστημιακός διανοούμενος συμπεριλαμβάνει στις διάφορες μορφές βίας και «τη φτώχεια που καταστρέφει ζωές».
Δεν έχει άδικο. Τρανό παράδειγμα η κυρά Δήμητρα και το πορτοφόλι της που αδειάζει το πολύ σε είκοσι μέρες. Και κάθε φορά η σύνταξη ροκανίζεται από τις συνεχείς αυξήσεις στις τιμές που έφτασαν στον Θεό. Προφανώς, το ανάθεμα δεν ανήκει στην υπάλληλο. Ούτε στη φαρμακοποιό. Και είναι πολλές οι Δήμητρες που σκαρφίζονται διάφορα, ώστε να φτάσουν τα λεφτά. Κόβουν φάρμακα. Δεν ακολουθούν με συνέπεια τη φαρμακευτική τους αγωγή.
Η τεχνολογία και η επιστήμη ευεργετούν τη ζωή. Προμηθεύοντας τους αρρώστους με φάρμακα. Για καλύτερη ζωή, σωματική και ψυχική. Ομως, η οικονομική ανημπόρια κάνει την έλλειψή τους φαρμάκι. Ο Διαφωτισμός, που τον έχουμε για ψωμοτύρι, μας βγάζει σχετλιαστικά τη γλώσσα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας