Τις τελευταίες ημέρες μελετώ επισταμένα τις κλιματικές συνθήκες. Παρακολουθώ μανιωδώς τα δελτία καιρού και τις έκτακτες ανακοινώσεις της ΕΜΥ, τα επικαιροποιημένα στοιχεία. Κάποτε αρκούσε να ρίξω μια ματιά στον ουρανό το πρωί που ξυπνούσα, άντε να ακούσω και την πρόγνωση του καιρού στο αποβραδινό δελτίο ειδήσεων, και ήμουν έτοιμη για να βγω άλλη μια μέρα στον κόσμο.
Ολα πια έχουν αλλάξει, γιατί και το κλίμα έχει αλλάξει. Και ως άτομο αλλεργικό αρκετές πια δεκαετίες -ποτέ δεν θα ξεχάσω την ανακούφισή μου, εκείνη την άνοιξη, εκεί στα 10 και κάτι, όταν ο γιατρός μού είπε ότι μπορώ να φάω παγωτό, δεν ήταν κρυολόγημα αυτό που με παίδευε τόσες εβδομάδες- το αναπνευστικό μου λειτουργεί λίγο σαν βαρόμετρο. Αισθάνομαι τη βροχή που έρχεται πριν ακόμη έρθουν τα μαύρα σύννεφα, καταλαβαίνω ότι υπάρχει σκόνη στην ατμόσφαιρα και σύντομα, φοβάμαι, θα μπορώ να περιγράψω τη σύσταση της ατμόσφαιρας σε μικροσωματίδια. Χώρια που τα φταρνίσματά μου μπορούν να ξυπνήσουν ελέφαντα εκεί γύρω στις 8 το πρωί.
Φάρμακα, αντιισταμινικά, αποσυμφορητικά είναι οι πιστοί σύντροφοί μου χρόνια τώρα. Και δεν μου έφτανε η οργιαστική άνοιξη, που κάνει όλο τον κόσμο χαρούμενο, να απολαμβάνει τα χρώματα και τις ευωδιές, ήρθε και η άμμος από την Αφρική. Γιατί άμμος είναι, δεν είναι σκόνη. Το διαπιστώνει κανείς εύκολα σκουπίζοντας το μπαλκόνι του, μερικές φορές, ακόμη και το πάτωμα του σαλονιού του.
Εκείνο το πρωί, τρέχοντας να προλάβω το τρένο για τη δουλειά, πάρκαρα έξω από ένα σπίτι. Στο πεζοδρόμιο είχαν φυτέψει πικροδάφνες, που ήταν τόσο μεγάλες που ούτε να βγεις από το αυτοκίνητο δεν μπορούσες. Το έβαλα λοιπόν σύρριζα στις πικροδάφνες και βγήκα από την πλευρά του συνοδηγού. Το μόνο που σκέφτηκα κοιτάζοντας τον κιτρινισμένο ουρανό ήταν πως, όταν γύριζα, θα έπρεπε να πλύνω καλά το παρμπρίζ πριν βάλω μπρος. Η βροχή από αφρικανική λάσπη ερχόταν απειλητική.
Και δεν είχα άδικο.
Το βράδυ -είχε νυχτώσει σχεδόν όταν πήγα να πάρω το αυτοκίνητο- το ταλαιπωρημένο ασημί του θύμιζε κάτι σε σταχτί-μουσταρδί. Αν μπορούσα, δεν θα το άγγιζα καν για να μπω μέσα. Αλλά φυσικά αυτό δεν είναι εφικτό. Εκανα ξανά την ακροβασία από τη θέση του συνοδηγού στη δική μου, καθάρισα τα χέρια μου και πήγα να βάλω μπρος. Το τζάμι στο παρμπρίζ δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από το υπόλοιπο όχημα: γκρι, σταχτί, μουσταρδί, ίσα που μου επέτρεπε να ξεχωρίσω τι υπήρχε λίγα μέτρα μακριά.
Αλλά μου επιφύλασσα και μια έκπληξη: γατοπατημασιές. Κάποια Felis silvestris catus είχε χρησιμοποιήσει το όχημά μου μάλλον για να ανεβεί στις πικροδάφνες και να πηδήξει μέσα στον κήπο του σπιτιού… Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου φάνηκε ότι έπαιξε κιόλας με τη λάσπη που είχε αφήσει η βροχή πάνω στο τζάμι. Οτι λίγο το διασκέδασε ενώ ανέβαινε για να περάσει στην αυλή. Τα βήματά της, μικρά και σταθερά, χωρίς να έχουν γλιστρήσει στο παρμπρίζ, έκαναν μερικά ημικύκλια και χάνονταν προς το πάνω μέρος του αυτοκινήτου. Και τα μαλακά πατουσάκια της είχαν γεμίσει χαριτωμένα σχέδια το τζάμι μου.
Κάθισα λίγο να τα παρατηρήσω. Σαν να μην είχα δουλειά να κάνω, σαν να ήμουν παιδάκι που χαζεύει κάτι αξιοπερίεργο. Ισως και να ήμουν εκείνη την ώρα. Στενοχωριόμουν που έπρεπε να ρίξω νερό και να χαλάσω τη «ζωγραφιά» της γαλής στο τζάμι μου, κι ας ήξερα πως δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Κι ύστερα όλο σκοτείνιαζε και όλο αυξανόταν η υγρασία. Ερχόταν ξανά βροχή… Πριν πέσουν οι πρώτες σταγόνες, οι βρόγχοι μου διαμαρτυρήθηκαν. Επρεπε να πάω σπίτι. Εβαλα μπρος και ψέκασα με νερό το τζάμι. Οι υαλοκαθαριστήρες έκαναν δυο-τρεις βόλτες και αφού μπορούσα πια να δω καλά, έκανα δεξιά το τιμόνι μου και έφυγα.
Οι πατημασιές της γάτας στο παρμπρίζ είχαν την τύχη που έχουν τα βήματά μας στην άμμο το καλοκαίρι. Κάτι σαν το πέρασμά μας από τη ζωή.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας