Ειρήνη τώρα! Πόσο ανεδαφικό μοιάζει ένα τέτοιο αίτημα, εκφρασμένο μάλιστα με τη μορφή απαίτησης, σε έναν κόσμο όπου οι αποφάσεις –κυρίως οι καταστροφικές– παίρνονται ερήμην των όπου γης ανθρώπων, που τους μετρούμε μόνον ως αναλώσιμα νούμερα; Σε έναν κόσμο όπου οι αμοιβαίοι εκβιασμοί με φόβητρο τον πυρηνικό όλεθρο –από αυτούς που λησμονούν ότι θα είναι όλεθρος των πάντων– απειλούν να μετατραπούν, από πρόθεση ή βλακεία, σε εφιαλτική πραγματικότητα;
Ζούμε σε μια χώρα, την Ελλάδα, η οποία, όπως έχουν τα πράγματα, λίγο μετράει στις διεθνείς εξελίξεις, ιδιαίτερα από τη στιγμή που η κυβέρνησή της την έχει μονόπλευρα και αδιαπραγμάτευτα προσδέσει ως άβουλο συμμέτοχο σε ένα από τα πολεμικά στρατόπεδα που εν ονόματι της ελευθερίας, των δικαιωμάτων και της ειρήνης, αποδέχονται την εξόντωση δεκάδων χιλιάδων αμάχων και μη, σε μέτωπα με τα οποία γειτονεύουμε επικίνδυνα. Σε μια χώρα, επίσης, όπου από τη ρητορική της πλειονότητας των πολιτικών σχημάτων απουσιάζει ένας ουσιαστικός λόγος τόσο για τη γεωπολιτική όσο και για τους πολιτισμούς, ενώ οι «μάχες» εξαντλούνται κυρίως σε μικροκομματικούς και προσωπικούς διαπληκτισμούς.
Η κατάσταση από την άποψη αυτή σε επίπεδο δημόσιου πολιτικού και επικοινωνιακού λόγου δεν είναι καλύτερη και σε άλλες χώρες της Ευρώπης και της Δύσης. Παρ’ όλα αυτά, ένα διεθνές κίνημα ενάντια στον πόλεμο απλώνεται όλο και πιο πολύ και, όπως έχει ξανασυμβεί σε τέτοιες καταστάσεις, παρά τις πολύμορφες αντιδημοκρατικές επιθέσεις που δέχεται από τις διάφορες εξουσίες, ξεπερνά κάθε μέρα τα όρια φυλών και θρησκευμάτων, κερδίζοντας κοινωνικό βάθος και πολιτική ωριμότητα.
Είναι ζωτικό να συνυπάρξουμε στο παγκόσμιο αυτό κίνημα. Το απαιτεί συν τοις άλλοις η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας και ο εκτός συνόρων ελληνισμός. Και μπορεί να το εμπνεύσει η προαιώνια παράδοση ενός λαού που δοξάστηκε όχι κατακτώντας, αλλά υπερασπίζοντας τη γη του. Είναι φανερό ότι μια τέτοια προσπάθεια, απευθυνόμενη και σε όσους μετέχουν στα οργανωμένα κόμματα, πρέπει να βασιστεί στην ανεξάρτητη σύμπραξη ενταγμένων και ανένταχτων ενεργών πολιτών.
Ως γεωπολιτική βάση της συμφωνίας μας θα μπορούσε να τεθεί η άρνηση να ζούμε σε έναν κόσμο που όλο και πιο πολύ χωρίζεται στα εμπόλεμα στρατόπεδα «καλών» και «κακών». Και οι αντίμαχοι δήθεν πολιτισμοί, που για πρώτη φορά μετά τον Β' Παγκόσμιο δαιμονοποιούνται και γίνονται μέρος της σύγκρουσης, θα μπορούσε να γίνουν όχημα μιας τέτοιας δράσης. Ας θυμηθούμε ότι οι Δελφοί δεν ήταν τόπος για διεθνή νεοφιλελεύθερα φόρουμ, αλλά ιερό παγκόσμιας συμφιλίωσης που μας κληροδότησε τη λέξη εκεχειρία, που όταν δεν είναι πρόσχημα, είναι το πρώτο βήμα για την ειρήνη. Και, όσο κι αν δεν μετρούμε για τις εξουσίες, ας πράξουμε αναλόγως.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας