Το Μεγαλοβδόμαδο θέτει οντολογικά και υπαρξιακά ζητήματα. Ποιοι είμαστε; Τι γίνεται μετά τον θάνατο; Ολα αυτά και άλλα πολλά συμπυκνώνουν τον βασικό κανόνα της χριστιανικής πίστης. Σαρκώνονται οι μεταφυσικές ανησυχίες.
Ομως οι ημέρες και όσα τελετουργικά εξελίσσονται σχετικά με τα πάθη και την κλιμάκωσή τους γίνονται το σύμβολο μιας κλίμακας, της οποίας η ανάβαση οδηγεί σε μια εμπρόθετη στάση ζωής. Πρόκειται για την αναμέτρηση με τον εαυτό και τις φοβίες, τις αδυναμίες του ανθρώπου. Ο αγώνας της συνέπειας με τις αφετηριακές αρχές μας ως μέλη μιας κοινωνικής ή θρησκευτικής ομάδας. Κι όλα αυτά αποκτούν τα τελευταία χρόνια χαρακτηριστικά εντεινόμενου βιώματος. Το άτομο αυτονομείται από το κοινωνικό πλαίσιο που το ορίζει και νομιμοποιείται η παρέκκλισή του από τις ανθρωπιστικές αρχές.
Με λένε Ρίζο και όπως θέλω το γυρίζω. Η παροιμία αποτυπώνει τη σύγχυση που επικρατεί στις μέρες μας. Διαποτίζεται από τον πυρήνα μιας σχετικιστικής αντίληψης. Δεν υπάρχουν σταθερές αναφορές. Η συλλογική ζωή είναι φενάκη και συχνά γίνεται σαν το πουκάμισο του Κένταυρου Νέσσου. Κατατρώγει τις σάρκες του θεού της μεταμοντέρνας εποχής μας. Του ατόμου. Τα παιχνιδάκια μου και πηγαίνω σε όποια παραλία βολεύει εμένα.
Μεγαλοβδόμαδο και το βιβλίο του Σταύρου Ζουμπουλάκη («Ηθική της Αγάπης και Πολιτική Πράξη», Πόλις 2024) υπενθυμίζει τη νοηματοδότηση των ημερών. Ο συγγραφέας πλοηγεί τον αναγνώστη στη βασική έννοια του Μεγαλοβδόμαδου: την αγάπη, όχι ως μια θεωρητική επεξεργασία, ως μια αφηρημένη μορφή που κατοικεί στη νεφελοκοκκυγία των καιρών μας. Αλλά ως πολιτική πράξη. Με άλλα λόγια, και για να αποφορτιστεί η φράση από το στένεμά της, είναι η υποχρέωση να γίνει η αγάπη γνώρισμα κάθε πολίτη. Κάθε ατόμου που λειτουργεί ως μέλος μιας κοινότητας, όχι ως άτομο με τον έμφορτο εγωτισμό του.
Ο βασικός άξονας που συνέχει όσα συμβαίνουν το Μεγαλοβδόμαδο είναι μια διαδοχή από τελετουργίες που αναδεικνύουν τον τιτάνιο αγώνα υπέρβασης του εαυτού. Κάθε ημέρα και μια πράξη του Γολγοθά της Αγάπης. Η ανάβαση χρειάζεται πίστη στον άνθρωπο, σεβασμό σε όλους/ες, ανεξάρτητα από όσα θολώνουν τον νου και δηλητηριάζουν την ψυχή.
Υπάρχουν τέτοιες συνθήκες στην εποχή μας; Υπάρχει μετάβαση από την ηθική της αγάπης στην πολιτική πράξη; Γίνεται δηλαδή η αγάπη οδηγός της συμπεριφοράς μας; Τη διοχετεύουμε στα λόγια και τα έργα μας; Η παρατήρηση όσων συμβαίνουν δεν επιτρέπει αισιοδοξία. Η αγάπη προφανώς δεν κατανοείται ως μια ιδεαλιστική αντίληψη που αναφέρεται σ’ έναν κόσμο ιδεατό, χωρίς κοινωνικές τάξεις, χωρίς συμφέροντα και εκμετάλλευση.
Αγάπη είναι η ανοχή στον άλλο. Η κατανόηση και η συμπόνια στους διαφορετικούς. Αγάπη είναι η ψυχική καλλιέργεια, ο εκτοπισμός της εγωπάθειας. Αγάπη είναι απαλλαγή από τη δυσανεξία για ό,τι δεν συμβαδίζει με τον εαυτό μας.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας