Κάθε φορά που ταξιδεύω, το βλέμμα μου αγκιστρώνεται στις γυαλιστερές επιφάνειες των φωτοβολταϊκών. Στους καθρέφτες που είναι στραμμένοι στον ήλιο, να αιχμαλωτίσουν την ηλιακή ενέργεια μετατρέποντάς την σε ηλεκτρική. Η γη από μακριά μοιάζει να φοράει μια πανοπλία. Χάνει τη ζείδωρη υπόστασή της. Αδρανοποιείται η χοϊκή δύναμη. Η γη σε μεγάλο της μέρος χάνει τον ιστορικό της ρόλο. Μετατρέπεται σ’ ένα απλό μαξιλάρι για επιχειρηματικές δραστηριότητες.
Απολάμβανα για πολλά χρόνια τα χωράφια στον Θεσσαλικό Κάμπο. Κάθε εποχή. Με το φρεζαρισμένο χώμα να αναπνέει με την προσδοκία της νέας καλλιέργειας. Και μετά το απέραντο πράσινο που έμοιαζε με στεριανή θάλασσα. Και τελικά με τις καρβουνιασμένες ρίζες που έκλειναν τον κύκλο της καλλιεργητικής περιόδου.
Τα τελευταία χρόνια η αγροτική παραγωγή δοκιμάζεται. Για τα περισσότερα φταίνε όσοι διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας. Για κάποια από αυτά φταίνε και οι ίδιοι οι αγρότες. Με τις επιλογές που έκαναν. Που παρασύρθηκαν από τις Σειρήνες του εύκολου κέρδους. Μια τέτοια επιλογή είναι και τα φωτοβολταϊκά. Πίστεψαν πως θα γίνουν επιχειρηματίες, που θα ενθυλακώνουν εύκολα τα ευρώ.
Τα τρακτέρ ξανά στους δρόμους, μετά από καιρό. Οι αγρότες νιώθουν τη θηλιά της επιβίωσης του νοικοκυριού τους. Ολα ανέβηκαν στα ύψη. Τα λιπάσματα, οι σπόροι. Τα πάντα όλα, που έλεγε ο Αλέφαντος. Στα σούπερ μάρκετ οι τιμές βογκάνε στις ανηφόρες μαχαίρι. Οι πολίτες αποστρέφουν το βλέμμα τους από τα ντόπια προϊόντα. Προτιμούν τα ράφια με είδη αμφιβόλου ποιότητας και προέλευσης. Που πιθανόν βλάπτουν την υγεία.
Τα τρακτέρ στους δρόμους και η γειτόνισσα λιγουρεὐεται το γάλα που χύθηκε στους δρόμους, σπονδή στη διαμαρτυρία για τη θηλιά που σφίγγεται στον λαιμό της υπαίθρου. Τα μαυρόπαιδα, χάθηκε να το μοιράσουν στον κοσμάκη; Σχολιάζει ψιθυριστά στη ζωηρή συζήτηση στον διάδρομο του σούπερ μάρκετ.
Τα τρακτέρ στους μεγάλους αυτοκινητόδρομους και τις εθνικές οδούς. Εκεί που τις τελευταίες δεκαετίες καβαλίκευαν τα πεζοδρόμια και τους δρόμους της πρωτεύουσας τα «αγροτικά» 4χ4 της εθνικής μας υποκρισίας. Η εικόνα μιας χώρας που ευνοούσε την κοινωνική μεταμφίεση. Που καλλιεργούσε μόνο σύμβολα μιας ευμάρειας με πλαστικά ποδάρια.
Τα τρακτέρ στο Σύνταγμα, στους δρόμους της Αθήνας. Ισως είναι ευκαιρία να θυμίσουν αυτό που γίνεται στην ύπαιθρο. Που κινδυνεύει να εξελιχθεί σε μια απέραντη κοινωνική έρημο. Χωρίς καλλιέργεια. Με τα χωράφια να θυμίζουν νεκροταφεία προσδοκιών.
Τα τρακτέρ μακριά από τον βιότοπό τους. Που είναι το χώμα. Ενα άτυπο είδος ξεριζωμού. Για να κατανοήσουν την ανάγκη να στηριχτεί η ύπαιθρος. Οχι για συντεχνιακούς λόγους ή για αλλότριες προθέσεις. Να φανταστούμε όλοι/ες την περιφερειακή χώρα χωρίς τρακτέρ. Με άλλα λόγια, χωρίς αγροτικά προϊόντα. Με τα τρακτέρ να μεταφέρουν αποκλειστικά τουρίστες, σε μια αντίληψη νεοπαραδοσιακή.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας