Κάποιοι ιστορικοί θα έχουν ήδη επισημάνει ότι το 2023 συνέβησαν δύο αποχωρήσεις που, συνδυαζόμενες, θα μπορούσαν να αποτελούν ορόσημο. Μιλάμε για την αποχώρηση από το πολιτικό προσκήνιο του Αλέξη Τσίπρα και για την οριστική αποχώρηση από τον μάταιο τούτο κόσμο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Κάποιοι θα το θεωρήσουν συμβολικό τέλος εποχής και επανένταξη της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή κανονικότητα. Αλλοι δογματικότεροι, διαχωρίζοντας τα δύο γεγονότα, θα επιμείνουν στην άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν απλώς ένα προϊόν -ή και υποπροϊόν- της κρίσης που τελείωσε μαζί της.
Ολα αυτά είναι απλώς βολικές αλήθειες. Οπως βολική αλήθεια, πρώτου επιπέδου ανάγνωση, αποτελούσε και η άποψη ότι το περίφημο δημοψήφισμα του 2015 ήταν αντιευρωπαϊκό και ότι μόνο οι υποστηρικτές του «ναι» ήταν φιλοευρωπαίοι. Η πραγματικότητα είναι σαφώς πιο σύνθετη. Γιατί αν δεχτούμε ότι το ερώτημα του δημοψηφίσματος ήταν θολό ή παραπλανητικό (ή και δημιουργικά ασαφές, για να θυμηθούμε τον Γιάνη Βαρουφάκη), η ερμηνεία Μέρκελ ότι το δημοψήφισμα ήταν «ναι ή όχι στην παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ», παρά τη φαινομενική σαφήνεια του ερμηνευτικού σχήματος, ήταν τουλάχιστον εξίσου παραπλανητική και, βέβαια, επιπλέον και εκβιαστική. Παραπλανητική γιατί σε μια χώρα που διαχρονικά παρουσίαζε στις έρευνες τα μεγαλύτερα φιλοευρωπαϊκά ποσοστά όλης της Ευρώπης, το ερώτημα Μέρκελ ήταν ατελές παρά τη σαφήνειά του. Του έλειπε η προσθήκη μιας παρένθεσης: «ναι ή όχι στη ζώνη του ευρώ (όπως τη θέλει ο Β. Σόιμπλε)».
Η πρόσφατη μαρτυρία του Βαγγέλη Βενιζέλου ότι ο Σόιμπλε ήθελε να πετάξει τη χώρα από την ευρωζώνη πολύ πριν από την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει ακριβώς ότι δεν μπορούμε να αποσυνδέσουμε τελείως τον ένα πόλο (ΣΥΡΙΖΑ-Τσίπρας) από τον άλλο (Γερμανία-Σόιμπλε). Πιθανόν και η προεκλογική ρητορική Τσίπρα να ήταν κάπως διαφορετική αν δεν υπήρχε απέναντι η παρασκηνιακή παντοδυναμία του Γερμανού υπουργού Οικονομικών ο οποίος, εμφανέστατα, είχε ως σχέδιο μια πολύ στενότερη ευρωζώνη, απόλυτα ελεγχόμενη από τον ίδιο και τη χώρα του.
Γι’ αυτό και οι βολικές αλήθειες για τις οποίες μιλήσαμε παραπάνω είναι απλώς εύκολες απαντήσεις σε λάθος ερωτήματα. Το ερώτημα δεν είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν καλός ή κακός, αν ήταν ή όχι λαϊκίστικο κόμμα. Το ερώτημα δεν είναι καν αν είχαμε ή δεν είχαμε φταίξει δημιουργώντας μια οικονομία-φούσκα, ή αν η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση μας είχε οδηγήσει στη φούσκα. Το βασικό ερώτημα ήταν και είναι «ποιος αποφασίζει». Ποιος αποφασίζει για τον τρόπο λύσης των προβλημάτων, ποιος αποφασίζει για τις ορθές πολιτικές, ποιος αποφασίζει εντέλει για την τύχη μας εντός και εκτός χώρας. Ο λαός τότε έκανε την αποκοτιά να δώσει μια καταρχάς αρνητική απάντηση, ότι εκείνη τη χρονική στιγμή δεν ήθελε να αποφασίζουν ούτε ο Σόιμπλε, αλλά ούτε και Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ. Και όρισε εκπρόσωπό του τον ΣΥΡΙΖΑ. Το γεγονός ότι σήμερα λέει πως πλέον δεν θέλει να εκπροσωπείται ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν σημαίνει ότι το ερώτημα έχει απαντηθεί. Κάθε άλλο.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας