Ο Νοέμβρης έχει τη δική του θέση στη μεταπολιτευτική μας ιστορία. Θέρμανε τα όνειρα και τροφοδότησε τη δράση πολλών νέων, έγινε σύνθημα, παντιέρα, διεκδίκηση. Σάρκωσε την επιθυμία να γίνει καλύτερη η ζωή, πιο ανθρώπινη, με φροντίδα για τους αδύναμους. Με κοινωνία δίκαιη, με σχολεία που θα φτιάχνουν πολίτες συνειδητούς, με αλληλεγγύη και ευαισθησίες.
Μπροστά μου, στην οθόνη του αμφιθεάτρου στο Στρασβούργο, η φράση «Η επανάσταση μέσα μας». Γραμμένη στα γαλλικά, κόκκινο της φωτιάς τα γράμματα. Γιατί όλα αυτά, η αναρώτηση. Εγινε πια η επανάσταση ιδιωτική υπόθεση; Φόρεσε πασουμάκια και στρογγυλοκάθισε στον αναπαυτικό καναπέ της μικροαστικής μας καλοπέρασης;
«Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ». Η φωνή της τραγουδίστριας πάλευε να συντονιστεί με τις πάλλουσες νότες. Δικαιοσύνη. Λέξη που έχει αποσυρθεί στα λεξικά - οι λέξεις του Νοέμβρη κατέληξαν ιδιωτική υπόθεση. Εμπλουτίζουν την ανία σε σχοινοτενείς αναλύσεις, ικανοποιώντας την επαναστατική μας καθαρότητα.
Η επανάσταση μέσα μας, λοιπόν. Να αλλάξει ο εαυτός. Ο τρόπος σκέψης. Μοιάζει από μια πρώτη ματιά ως απόσυρση. Ως εγκατάλειψη της δράσης στον δημόσιο χώρο. Μια κίνηση εσωστρεφής, χαρακτηρίζει κάθε κρίση. Οποιουδήποτε είδους. Υπαγορεύεται από στεναχώρια. Από τη διάψευση που θόλωσε την προοπτική πως μπορεί να γίνει καλύτερη η ζωή. Πως δεν είναι όλα μονόδρομος. Κι όταν βλέπουν οι άνθρωποι τον Φουκουγιάμα να κρυφογελάει κάτω απ' τα ανύπαρκτα μουστάκια του, τότε φουρκίζονται και αποχωρούν πιέζοντας τα τύμπανα των αυτιών τους, για να μην ακούσουν τον καγχασμό του.
Επανάσταση μέσα μας. Γιατί όχι; Οχι γιατί η ζωή μπορεί να αλλάξει αν οι άνθρωποι γίνουν πιο ώριμοι μέσα τους, αλλά γιατί το έξω έχει αλλοιώσει τη σκέψη. Τα αισθήματα. Τα πολύτιμα πετράδια: την αλληλεγγύη, την πίστη σ' έναν καλύτερο κόσμο, στη διαφορετικότητα. Οχι ως τσιτάτο, αλλά ως τρόπο ζωής. Στα μεγάλα και τα μικρά, παντού, σε κάθε στιγμή και χώρο. Η ενδοσκόπηση γίνεται αναγκαία. Να σκάψουμε μέσα μας. Γιατί σαπίζει ο σπόρος; Τι είναι αυτό που πηγαίνει στραβά; Η ανάγκη για βυθοσκόπηση γίνεται όλο και πιο επιτακτική. Παρακολουθώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου οι λέξεις εμποτίζονται στη δυσανεξία, αν όχι στο μίσος. Για τον διπλανό, τον συνοδοιπόρο, που γίνεται αντίπαλος. Που παίρνει τη μορφή του βρικόλακα. Και φορτώνεται όλες τις αμαρτίες της κακοδαιμονίας.
Αντιδράσεις ποδοσφαιρικές. Φταίει πάντα κάποιος άλλος. Ο αντίπαλος για το αντιαθλητικό του παιχνίδι. Ο διαιτητής που ήταν στημένος.
Ο Νοέμβρης πενηνταρίζει πια. Απέκτησε ρυτίδες. Πολλοί εγκατέλειψαν τον δρόμο. Εκαναν άλλες επιλογές, οι ρυτίδες δεν άφησαν κανέναν/μία ανεπηρέαστο. Χρειάζεται μια επανάσταση μέσα μας. Δίκιο έχουν οι Γάλλοι διοργανωτές. Ο δρόμος με τις αναπεπταμένες σημαίες έγινε σαν τη ζώνη αγνότητας τον Μεσαίωνα. Εγκλώβισε τη σκέψη και τα αισθήματα.
Χρειάζεται να αλλάξουμε μέσα μας. Να συνταξιοδοτηθεί η μικροαστική ηθική, που διάβρωσε καθετί.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας