Νιώθω περίεργα κάθε φορά που βρίσκομαι σε κάποιον άλλον τόπο. Αυτό έχει δύο όψεις. Η μία είναι η ανάγκη να μάθω τον τόπο. Η περιέργεια ωθεί σε εξωστρέφεια. Να κατανοήσω τα ιδιαίτερα στοιχεία. Να κοιτάξω στις χαραμάδες που αφήνει ενίοτε η αρχιτεκτονική ομογενοποίηση. Τα απρόσωπα κτίρια φυτρώνουν παντού. Είναι εκείνα που ακυρώνουν την όραση. Λειτουργούν αποτρεπτικά. Σκέφτηκα να προσθέσω το «σαν τα παλιά». Γρήγορα αφαίρεσα τη λέξη, εκείνα τα σχήματα ήταν όμορφα, ταιριασμένα με τα κτίρια. Τούτα εδώ καθιστούν το μάτι άχρηστο.
Νιώθω περίεργα, σε σχέση με το καινούργιο. Παλεύω να ελέγξω την παθογένεια των ταξιδιωτών. Που η συνάντηση με νέους τόπους προκαλεί αμυντική αντίδραση. Ανασύρονται στερεότητα και αναδύεται η διάθεση επιβεβαίωσης ότι το πολιτισμικό «εγώ» είναι ανώτερο από αυτό που κείται μπροστά, ανοιχτό για εξερεύνηση. Να μάθει κανείς για ανθρώπους, για ιστορίες παλιές και καινούργιες, για την ιστορική διαδρομή.
Η Δυτική Μακεδονία είναι ένας τόπος οικείος. Πληγωμένος από πολλά. Από έχθρητες, από παλιές πληγές που χώρισαν τους ανθρώπους. Στεφανωμένη με πολλές φυσικές ομορφιές. Που συχνά επισκιάζονται από τους ιστορικούς ψιθύρους, από την καχυποψία.
Στέκομαι στον πεζόδρομο της Κοζάνης. Με έντονα τα συναισθήματα από την Κοβεντάρειο Βιβλιοθήκη. Ενας χώρος που διεγείρει την ιστορική μνήμη. Θησαυροί εκδοτικοί υπενθυμίζουν τον δυναμισμό της πόλης. Γίνονται τα πειστήρια ενός τόπου που ευλογήθηκε να μαζέψει σπουδαίες προσωπικότητες. Η Κοζάνη γίνεται το εύκρατο έδαφος, στο οποίο καρποφορεί ο σπόρος του Διαφωτισμού.
Κάθομαι στον πεζόδρομο της πόλης. Μπροστά μου, στο πιάτο του μαγαζιού, τα περίφημα σουτζουκάκια. Τερψιλαρύγγια. Η τέχνη του κρέατος που ξέρει να δημιουργεί από το τίποτε γευστικές απολαύσεις. Οι εμμονές κάνουν θαύματα. Οταν διοχετεύονται στον συνδυασμό του τοπικού με τις νέες διατροφικές συνήθειες. Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε αυτό να είναι η αφετηρία για την αρχιτεκτονική της Κοβενταρείου. Εντυπωσιακό το κτίριο. Εκπλήσσουν οι αναγνωστικοί θησαυροί. Πλην εξωτερικά άμορφο.
Η Τάσα ανιστορεί τα παλιά. Και αγωνιά για το μέλλον. Κάνει λόγο για τα χρέα των συμπολιτών της. Που σημαίνει την ηθική υποχρέωση. Που δεν επιβάλλεται από συναλλαγή. Αλλά από αλληλεγγύη. Από την αίσθηση. Τα χρέα που ξεθωριάζουν. Ο δεσμός που σπάει. Η αδιαφορία που γίνεται σαράκι. Οι μοναχικές μας πορείες.
Τα σουτζουκάκια. Το πρόσωπο της Τάσας λάμπει από ικανοποίηση. Τα μάτια της πυγολαμπίδες, οι άνθρωποι ενθάρρυνση χρειάζονται. Η βραδιά στην Κοζάνη είναι μαγευτική. Ξεχνιέται ακόμη και η καθυστέρηση στο ξεκίνημα της τηλεθέρμανσης. Στον πεζόδρομο οι πολίτες απολαμβάνουν το ξεψύχισμα του Οκτωβρίου. Η Τάσα γίνεται το παράδειγμα μιας τοπικής αλληλεγγύης. Οσοι πεζοπορούν καταθέτουν τον χαιρετισμό της εκτίμησής τους.
Αν τα χρέα ήταν καρύκευμα στα σουτζουκάκια, ίσως να συναντιόταν το ήθος με τη διατροφή.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας