Ιερά μονή με λάθος εξωστρέφεια

Συνέβησαν πολλά στις τελευταίες εκλογές, άλλα κωμικά, άλλα τραγικά, νομίζω όμως ότι ένα τα ξεπερνάει όλα. Αυτό το ένα το κάτι είναι τόσο κωμικό που ξεπερνάει τα όρια της τραγωδίας, τόσο τρελό που ξεπερνάει τα όρια της φάρσας. Μου θύμισε, για να είμαι ειλικρινής, τις καταπληκτικές εκείνες ταινίες-παρωδίες του Μελ Μπρουκς στα χρόνια του '70 όπου τελείως τρελά έκαναν παρωδία ολόκληρων κινηματογραφικών ειδών, όπως π.χ. το «Φρανκενστάιν Τζούνιορ» τις ταινίες τρόμου, το «Μπότες, σπιρούνια και καυτές σέλες» τις ταινίες γουέστερν, το «Η τελευταία τρέλα του Μελ Μπρουκς» τις κωμωδίες του βωβού σινεμά, αλλά και άλλες μετέπειτα ταινίες-παρωδία, όπως οι «Απίθανες πτήσεις», τα «Scary movies», το «Με το δάχτυλο στο μπουκάλι» κ.λπ. κ.λπ., όπου εκεί έπιαναν σοβαρά θέματα και ταινίες αλλά τραβούσαν τη σάτιρα από τα μαλλιά και έκαναν το πιο σοβαρό να φαίνεται πολύ παλαβό και λιποθυμούσες από τα γέλια. Φυσικά το καλό γούστο δεν περίσσευε, αλλά το γέλιο ειδικά σε αυτού του είδους τις τρελές κωμωδίες δεν βασίζεται πάντα στην αισθητική, το γέλιο είναι γέλιο, έτσι;...

Ετσι λοιπόν, ξαφνικά ο γνωστός δήμαρχος ορμώμενος από τη μεγάλη υπέροχη πόλη της Θεσσαλίας και που εκλέγεται με την πρώτη και που ανοίγει το στόμα του -όταν δεν ρίχνει σφαλιάρες- και καταφέρεται με τα χειρότερα λόγια του λιμανιού και του πεζοδρομίου επί δικαίους και αδίκους και μετά τον καλούν σε εκπομπές και παριστάνουν τους θυμωμένους με όλα αυτά, ενώ στην ουσία όλοι αυτοί και το απολαμβάνουν και το εκμεταλλεύονται, όπως αυτός εκμεταλλεύεται το να παριστάνει το απλό, λαϊκό παιδί του Δημοτικού.

Βέβαια, τα απλά, λαϊκά παιδιά «του Δημοτικού», του πεζοδρομίου ή του λιμανιού συνήθως δεν μιλάνε έτσι και στις λαϊκές γειτονιές οι άνθρωποι προσέχουν το πώς μιλάνε και το πώς φέρονται. Αυτές οι διάλεκτοι ανήκουν στην υψηλή κοινωνία και σε ανθρώπους που δεν έχουν κανέναν ηθικό φραγμό γιατί πιστεύουν ότι τα λεφτά, χωρίς καλλιέργεια και χωρίς αγωγή, τους δίνουν το δικαίωμα «να θυμούνται πού και πού τη μητρική τους γλώσσα», όπως έλεγε ο Παπαμιχαήλ στην Αλίκη στο «Ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο» του Αλέκου Σακελλάριου όταν εκείνη έλεγε με μεγάλο θράσος ως μαθήτρια στον καθηγητή της «Ναι, μουγκρίζω, δικαίωμά μου δεν είναι;» και εκείνος της απαντούσε: «Και δικαίωμά σας και υποχρέωσή σας είναι να θυμάστε πού και πού τη μητρική σας γλώσσα»...

Μετά λοιπόν απ' όλα αυτά που έχουν γίνει, η είδηση που σκοτώνει και έκανε κόσμο και κοσμάκη να σκάσει στα γέλια είναι πως ο εν λόγω νικητής που έβριζε χυδαία τη βραδιά της εκλογής του μπροστά στις κάμερες και από κάτω κόσμος και λαός της πόλης του τον αποθέωνε -γιατί έχουν και οι λαοί και ο κόσμος και ο κοσμάκης τις ευθύνες τους, μια και η προσφορά βασίζεται πάντα στη ζήτηση-, μετά λοιπόν απ' όλα αυτά επισκέφτηκε τον πνευματικό του στην Ιερά Μονή του Βατοπεδίου. Νομίζω πως ύστερα απ' αυτό δεν χρειάζεται να σχολιάσεις τίποτα γιατί πραγματικά εδώ όλες οι ταινίες που σας είπα πιο πάνω θα σήκωναν τα χέρια ψηλά.

Αλήθεια, στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου, που στην ουσία είναι η μόνη ιερά μονή στο Αγιον Ορος που έχει κατηγορηθεί για πολλά και για «λάθος εξωστρέφεια», ας την πούμε έτσι, τους αρέσει αυτή η προβολή; Τον «πνευματικό» τους πάντως να τον χαίρονται. Κάνει καλή δουλίτσα...