Ο Ξέρξης ήταν βασιλιάς της Περσίας, αυτοκράτορας με απέραντες εξουσίες. Επιχείρησε να κατακτήσει, στις αρχές του 5ου αιώνα προ Χριστού, την Ελλάδα. Ηταν μια κληρονομημένη εμμονή. Την άφησε ο πατέρας του Δαρείος που πέθανε μ’ αυτόν τον καημό. Ποιος θα μπορούσε να αντισταθεί σε μια οικογένεια που κατέκτησε όλο τον τότε κόσμο;
Προφανώς, ουδείς τον ενημέρωσε ότι η αλαζονεία είναι ύβρις που τιμωρείται. Γιατί υποκαθιστά τη γνώση και την αίσθηση του μέτρου. Και τυφλώνει την όραση και τον νου. Κι έτσι προχώρησε στον παραλογισμό. Να διατάξει τη μαστίγωση του Ελλησπόντου. Που δεν έκανε το χατίρι του. Που δεν ηρέμησε την ώρα που ο στρατός του προσπαθούσε να διαβεί τον Βόσπορο πατώντας πόδι στην ευρωπαϊκή ακτή. Και σαν να μην έφτανε αυτό, διέταξε τους υποτελείς του να αλυσοδέσουν τα κύματα και τη θάλασσα.
Οι αιώνες, φαίνεται, αντιγράφουν αλλήλους. Να γιατί η σωστή και βασανιστική ανάγνωση της Ιστορίας είναι αναγκαία σκευή για όσους διοικούν. Χωρίς καλή αρματωσιά, η αλαζονεία μπολιάζει τους διοικούντες. Απλώνεται παντού, προσβάλλοντας την ορθοκρισία. Ο εγωτισμός δεν αφήνει ανεπηρέαστο κανένα κύτταρο.
Οι σύγχρονοι Ξέρξες (διοικούντες και επικοινωνιολογούντες) δανείζονται μόνο την αλαζονεία του. Δεν διαβάζουν όλη την ιστορική πορεία του. Που ολοκληρώθηκε με ατιμωτική ήττα. Η αυτοκρατορία πλήρωσε την ύβριν, η οποία μεταβλήθηκε σε μικρή θεότητα.
Στη Θεσσαλία, λοιπόν, το νερό πλημμύρισε τα πάντα. Κατέστρεψε ζωές, καλλιέργειες και ζωντανά. Στερεί τα όνειρα που μπορεί να γίνουν εφιαλτικά. Θεσσαλία μικρή κι απέραντη, γράφει ο Ηλίας Κεφάλας. Μια χούφτα λάσπη, προσθέτει ο ποιητής, είναι η Θεσσαλία. Είναι η ιστορική εμπειρία που τροφοδοτεί τις λέξεις του με σοφία. Είναι η διαρκής πάλη με τη λάσπη και την ιστορική συγκυρία που όπλισε τους Θεσσαλούς στο διάβα των αιώνων. Είναι αυτοί που έμαθαν να συνυπάρχουν με τη φύση. Να τη διαβάζουν και να την κάνουν δύναμη.
Δύναμή τους η επιστράτευση της αλληλεγγύης. Εζεψαν οι απλοί άνθρωποι ό,τι δεν βούλιαξε στη λάσπη. Ξαναθυμήθηκαν πράγματα που άρχισαν να ξεχνιούνται. Στάθηκαν ο ένας δίπλα από τον άλλο. Αλλος με τη βάρκα του σώζοντας ανθρώπινες ζωές. Κι άλλη, επαγγελματίας της φροντίδας ανήμπορων, έβγαλε από το σεντούκι την έγνοια. Ωδή στην αλληλεγγύη.
Στην αντίπερα όχθη οι Ξέρξες της διοίκησης. Που βρήκαν τον ένοχο. Είναι η θεομηνία, η ακατανίκητη. Ως άξιοι επίγονοι του Πέρση μονάρχη μαστιγώνουν τα ποτάμια, τις μεγάλες ποσότητες βροχής που έπεσαν. Μοιραίοι και άβουλοι στην αλαζονεία τους. Δυσκολεύονται να διακρίνουν τις δικές τους ευθύνες. Θηρίο κάποτε και θεός / ευεργέτης και δήμιος, γράφει ο ποιητής Κώστας Λάνταβος. Ετσι συμβαίνει με τη φύση. Αρκεί να τη σεβαστούν οι άνθρωποι. Αλλιώς, η ύβρις γίνεται χείμαρρος για τους αλαζόνες.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας