Αμίμητες κασκαρίκες πίσω απ’ το παραβάν

Θρασείς θιασώτες της λυσιτέλειας θωπεύουν θορυβωδώς το πόπολο όποτε τους συμφέρει και το σταυρώνουν σιωπηρά κατά το δοκούν. Δεν προτίθεμαι να προβάλω σθεναρές αντιρρήσεις. Η εξουσία των κυβερνήσεων, που μας πίνουν το αίμα και καταρρακώνουν το ηθικό μας τις τελευταίες δεκαετίας, εκπορεύεται ασφαλώς από τον σοφό λαό, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του οποίου πολιτεύονται. Φρονώ, ωστόσο, πως εκδηλώνει ενίοτε τρελά κέφια πίσω απ’ το παραβάν, σκαρώνοντας αμίμητες κασκαρίκες. Η εκλογή του Δημήτρη Νατσιού συνιστά εύγλωττη επιβεβαίωση. Τι γυρεύει, αλήθεια, ένα αρνί του Θεού ανάμεσα στους λύκους του Κοινοβουλίου;

Νουθετεί αυτοκλήτως το χριστεπώνυμο πλήρωμα με υπεσυντηρητικές απόψεις, βγαλμένες απ’ τα σκοτεινότερα ερμάρια του Μεσαίωνα. Ναρκοθετημένη εκ κατασκευής η γαλέρα του, ναυμαχεί με μυθολογικά τέρατα και φανταστικούς κουρσάρους, προτού ναυαγήσει αύτανδρη στα ρηχά. Η καλτ κουλτούρα της παρωχημένης ρητορικής του προκαλεί το πηγαίο μειδίαμα του φιλοθεάμονος κοινού· εύχλοη όαση στην αδυσώπητη ξηρασία των καιρών. Εφθασε προχθές η σειρά του να καταθέσει επίκαιρη ερώτηση στη Βουλή. Δεν του πέρασε απ’ το μυαλό να την απευθύνει στον Λευτέρη Αυγενάκη, μιας κι οι αγρότες της περιφέρειάς του μαρσάρουν τα τρακτέρ στις παρακαμπτηρίους της εθνικής οδού. Μήτε καν στον Κυριάκο Πιερρακάκη, καθότι οι νεοφιλελεύθερες προκαταλήψεις του ιδίου και των συν αυτώ έχουν μετατρέψει σε μπάχαλο σύσσωμη την πανεπιστημιακή κοινότητα. Ούτε επικουρικώς στον Χρ. Σταϊκούρα, βλέποντας πως με την τακτική της κυβέρνησης η εξεταστική για τα Τέμπη τροχοδρομεί γραμμή στη συγκάλυψη.

Ολιγόλογος και ολιγόνους, επέλεξε να εγκαλέσει τη Λίνα Μενδώνη, όχι για τις αρχαιότητες του σταθμού Βενιζέλου ή για το τσιμέντωμα της Ακρόπολης, αλλά για απείρως σοβαρότερο ζήτημα. «Κατέθεσα επίκαιρη ερώτηση στην υπουργό Πολιτισμού απαιτώντας να προστατεύσει την πολιτιστική μας κληρονομιά και να προβεί στις δέουσες ενέργειες κατά των ιδιοκτητών της εταιρείας Netflix για την σκόπιμη παραποίηση ιστορικών στοιχείων της προσωπικότητας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος παρουσιάζεται σε σχετικό ντοκιμαντέρ σε ομοφυλοφιλικές περιπτύξεις με τον επιστήθιο φίλο του Ηφαιστίωνα». Τις άλλες επέπληττε τη Δόμνα Μιχαηλίδου για παρόμοιο κορυφαίο πρόβλημα.

Σε σχολικό βιβλίο του Δημοτικού αντίκρισε σε ισοϋψείς εικόνες τον Μεγαλέξανδρο, την Κοκκινοσκουφίτσα και τον Καραγκιόζη. Εφριξε δε δικαίως, αφού τυγχάνει «Μακεδών το γένος», διαπιστώνοντας πως εζητείτο από τους μαθητάς να γράψουν μια ιστορία για κάθε έναν. «Πράγματα κρανιοκενή», κατέληγε. Διαθέτει, πάντως, αδιάσειστα επιχειρήματα: «Στην αρχαιότητα οι αρσενοκοίτες στερούνταν ακόμη και τα πολιτικά τους δικαιώματα, λόγω της ατιμωτικής τους συμπεριφοράς. Συνεπώς δεν είναι δυνατόν ένας Βασιλιάς-Στρατηγός, που τον θαύμαζαν και οι στρατιώτες του και οι αντίπαλοί του, να ήταν ομοφυλόφιλος». Ας του θυμίσει κάποιος ότι ο γιος του Φιλίππου διαπνεόταν από σπάνιες αρετές, αλλά και απ’ το θεμελιώδες μειονέκτημα να μην είναι χριστιανός, όπως ο Νατσιός. Αλλοι καιροί, άλλα ήθη!