Διερμηνείες

Καλαμπουρίζοντας τις άλλες με τον Εκλείπειν Αντώνιον και το χιλιοειπωμένο, άτεχνο ποίημα που τιτίβισε για μία εισέτι φορά στη Βουλή, στη συνεδρίαση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, λάθεψα γράφοντας: «Ξεκούρασε, μολαταύτα, αφάνταστα τη διερμηνέα που απέδιδε τα φληναφήματά του στη γλώσσα των κωφών. Την είχε τρελάνει προηγουμένως ο Κώστας Ζουράρις με τις παραληρητικές αποστροφές του. "Πιστεύω ότι τόσο ένας ακούων που δεν έχει άμεση επαφή με την αρχαία ελληνική όσο και κάποιος που παρακολούθησε την ομιλία στη νοηματική δυσκολεύτηκαν εξίσου", δήλωσε κατάκοπη αργότερα, αφού ο πυρίκαυστος πανέλλην την έκανε πασίγνωστη ανά την επικράτεια».

Ο οίστρος οδηγεί ενίοτε στις επικίνδυνες ατραπούς του άστοχου χιούμορ. Το κατάλαβα την επαύριο, όταν έλαβα ένα οργισμένο email. «Σας διαβάζω καθημερινά και συνήθως απολαμβάνω τα κείμενά σας. Σήμερα αυτό δεν συμβαίνει» σημείωνε η επιστολογράφος. «Λέτε ότι η διερμηνέας της νοηματικής είπε πως δυσκολεύτηκε πολύ, αλλά κατάφερε να μεταφράσει την ομιλία του Ζουράρι. Κι εσείς γιατί το δέχεστε χωρίς να ρωτήσετε πρώτα εμάς τους κουφούς;» συνέχιζε.

Υπέπεσα σε δεύτερο σφάλμα· τη ρώτησα. Γιατρίνα, κυτταρολόγος συγκεκριμένα, και σαράντα χρόνια κουφή, η Σοφία Κολοτούρου με διαβεβαίωσε ότι δεν έχει μάθει ακόμα τη νοηματική, όπως και πολλά ακόμα άτομα με προβλήματα ακοής. «Αντιθέτως, μάθαμε γραφή και ανάγνωση στα κανονικά σχολεία στα οποία φοιτήσαμε. Ζητάμε εδώ και χρόνια να μπαίνουν υπότιτλοι κάτω από τις ειδήσεις της νοηματικής. Ετσι κανείς πλέον δεν θα αμφιβάλλει για το αν καταλαβαίνουμε και τι καταλάβαμε από κάθε ομιλία. (...) Γιατί σ' αυτή τη χώρα, που ο κουφός μαθαίνει να γράφει και να διαβάζει, πρέπει να τιμωρείται με τον αποκλεισμό του από την πρόσβαση στην πληροφορία;» αναρωτιόταν.

Φιλομαθής εξ απαλών ονύχων βυθίστηκα επί ώρες στο υλικό που μου προμήθευσε αφειδώς. Αντελήφθην ότι απουσιάζει από τη νοηματική το μεγαλύτερο μέρος του λεξιλογίου των αρχαίων ελληνικών, αλλά και της λογοτεχνίας, της φιλοσοφίας, της ιατρικής και των υπόλοιπων επιστημών. Γίνονται μεν προσπάθειες για τον εμπλουτισμό του, ωστόσο οι καθηγητές στις σχολές κωφών σηκώνουν συχνά τα χέρια ψηλά όταν καλούνται να διδάξουν συναφή αντικείμενα. Επιπροσθέτως το κράτος παρέχει σημαντικά κονδύλια για τις πολυποίκιλες εκδηλώσεις για μη ακούοντες, τα οποία καταναλώνονται με αδιαφάνεια· μήτε φωνή μήτε ακρόαση τουτέστιν.

Απίθανο εντελώς φαντάζει, άραγε, να μεταφράστηκε όντως το λογορροϊκό ντελίριο του αμφιλεγόμενου Σαλονικιού. «Εκτιμώ πολύ την εφημερίδα σας. Δεν εκνευρίζομαι με σας, αλλά με αυτούς που διατείνονται ότι τάχα μεταγλώττισαν και Ζουράρι... αλλά είναι πολλά τα λεφτά Αρη!» υπογραμμίζει η συνομιλήτριά μου. Ως κατακλείδα παρωδεί τον «Μιχαλιό» του Κώστα Καρυωτάκη: «Τον πήραν τον κουφό μες το σχολείο./ Kαμαρωτά ξεκίνησε κι ωραία/ να μάθει ένα κι ένα κάνουν δύο./ Δεν μπόρεσε να μάθει καν το "ουάου"./ Ολο εμουρμούριζε: "Kυρ διερμηνέα,/ τι λέει το βιβλίο; Το Μίκυ Μάου;"./ Τον άλλο χρόνο στο πανεπιστήμιο/ αμίλητος κοιτούσε τα βιβλία/ και στύλωνε το βλέμμα αθώο και τίμιο/ σε κείνα τα περίεργα γράμματά τους./ Tι να 'λεγαν; Το 'χε βαθιά απορία/ να καταλάβει τα νοήματά τους./ Πέθανε, δίχως γράμματα να ξέρει./ Θάφτηκε στης Κοινότητας τη χάρη,/ δίχως Ελύτη, δίχως τον Σεφέρη./ Aπάνω του σκεπάστηκεν ο λάκκος,/ μα λίγο του μετέφεραν Ζουράρι/ ήταν κι ο διερμηνέας μπαγασάκος».