ΜΟΥ ΖΗΤΑΤΕ πολλοί να επιμείνω στα μικρά αφιερώματα στους ποιητές. Χρωματίζουν με πινελιές ανεξίτηλες το γκρίζο που μας κατακλύζει και το σβήνουν, λέτε. Κι αφού τούτη η σύντομη και πολωμένη προεκλογική περίοδος, μουντή όσο κι οι άλλες, μας πλακώνει την καρδιά, ας αφεθούμε στις φωτιές της μεγάλης οργής του Ναζίμ Χικμέτ. Ενας λόγος παραπάνω πως γεννήθηκε σαν σήμερα στα 1902 στη Σαλονίκη.
ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΕΡΕΜ Τον έλεγαν Κερέμ κι αγάπησε πολύ/ κι απ’ τον βαρύ σεβντά τον άρπαξε η φωτιά/ και κάηκε ο Κερέμ π’ αγάπησε πολύ/ κι έχει στάχτη γενεί μες στην Ανατολή./ Μου λεν πως θα καώ κι εγώ σαν τον Κερέμ/ με τούτη τη φωνή που καίει την ψυχή./ Μολύβι ο καιρός κι ο άνεμος πικρός,/ βάλτε όλοι σκοπό ν’ αλλάξει ο καιρός./ Φωνάζω κι ας καώ κι εγώ σαν τον Κερέμ./ Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ,/ αν δεν καούμε εμείς ν’ ανάψει πυρκαγιά,/ πώς θέλεις να γενεί να φύγει η σκοτεινιά./ Για να λάμψει η νύχτα πώς θέλεις να γενεί,/ αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ.
ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΣΕΪΧΗ ΜΠΕΝΤΡΕΝΤΙΝ II Οι νικητές σκουπίσανε τα ματωμένα τους σπαθιά/ στ' άσπρα δίχως ραφές/ πουκάμισα των νικημένων/ κι η γη π’ όλοι μαζί την είχαν τραγουδήσει/ κι η γη που την οργώσανε τ’ αδερφικά τους χέρια/ ποδοπατήθηκε απ’ τα πέταλα των αλόγων που φτάσαν το πρωί/ μπρος στο παλάτι της Αδριανούπολης./ Νικήθηκαν.
ΧΛΙΑΡΟΙ ΚΑΙ ΠΑΛΛΟΜΕΝΟΙ/ σαν το αίμα που πηδάει από μια φλέβα/ αρχίσαν να φυσάν οι άνεμοι./ Ακούω τους ανέμους/ αργοπορεί ο σφυγμός/ στις κορφές του Ουλουντζά θα χιονίσει/ και κει ψηλά οι αρκούδες/ μεγαλόπρεπες κι εξαίσιες θα κοιμούνται/ πάνου στα κόκκινα φύλλα των καστανιών./ Στην πεδιάδα γυμνώνουνται οι λεύκες./ Οπου να 'ναι θα κλειστούνε τα μεταξοσκούληκα/ όπου να 'ναι θα τελειώσει το χινόπωρο/ όπου να 'ναι κι η γη θα ξαναμπεί/ μέσα στου τοκετού τον ύπνο./ Κι εμείς θα περάσουμε ακόμη ένα χειμώνα/ ζεσταίνοντας τα χέρια μας στη φωτιά της μεγάλης οργής μας/ και της άγιας ελπίδας μας.
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ/ είναι πιο όμορφα από τους ίδιους/ πιο βαριά από ελπίδα/ πιο λυπημένα/ πιο διαρκή./ Πιότερο απ' τους ανθρώπους/ τα τραγούδια τους αγάπησα./ Χωρίς ανθρώπους μπόρεσα να ζήσω,/ όμως ποτέ χωρίς τραγούδια./ Μου 'τυχε να απιστήσω κάποτε/ στην πολυαγαπημένη μου,/ όμως ποτέ μου στο τραγούδι/ που τραγούδησα γι' αυτήν/ ούτε ποτέ και τα τραγούδια/ μ' απατήσανε./ Οποια κι αν είναι η γλώσσα τους/ πάντοτε τα τραγούδια τα κατάλαβα./ Σ' αυτόν τον κόσμο τίποτα/ απ' όσα μπόρεσα να πιω/ και να γευτώ/ απ' όσες χώρες γνώρισα/ απ' όσα μπόρεσα να αγγίξω/ και να νιώσω/ τίποτα, τίποτα/ δε μ' έκανε έτσι ευτυχισμένον/ όσο τα τραγούδια.
Η ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΘΑΛΑΣΣΑ Να γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιών/ είμαστε μες στο δικό μας κόσμο./ Η πιο όμορφη θάλασσα/ είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει/ τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα/ τις πιο όμορφες μέρες μας/ δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα./ Κι αυτό που θέλω να σου πω/ το πιο όμορφο απ’ όλα,/ δεν στο 'χω πει ακόμα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας