Αμείλικτο είναι το άτιμο. Από το χάραμα, που θα σε ξυπνήσει ακριβώς την ώρα που του είπες, δίχως να κάνει τα στραβά μάτια στην ανάγκη σου για λίγο χουζούρι, ώς αργά το βράδυ, που θα σου υπενθυμίσει με το εκνευριστικό του τικ-τακ μες στη σιγαλιά της νύχτας πως πρέπει να πας για ύπνο και να παρατήσεις το χαλαρωτικό τίποτε που έκανες, προσπαθώντας να σβήσεις την ένταση της μέρας.
Αφύπνιση στις έξι και μισή. Η πόρτα του νηπιαγωγείου κλείνει στις οχτώμισι· οχτώ και είκοσι και είσαι ακόμα σπίτι. Ζορίζεσαι. Ο παιδικός του μικρότερου παιδιού δέχεται μέχρι τις εννιά. Εκεί σε μάθανε πια· επιτυχία αν το πας στις δέκα παρά τέταρτο.
Εχεις τρεις ώρες για να ψωνίσεις, να μαγειρέψεις, να πληρώσεις λογαριασμούς, ν’ απλώσεις ενίοτε και καμιά μπουγάδα, να διορθώσεις τετράδια. Παραλαβή από το νηπιαγωγείο στη μία το μεσημέρι κι από τον παιδικό λίγο αργότερα. Σ’ ένα από τα δύο, θ’ αργήσεις· διαλέγεις σε ποιο.
Στις τρεις το μεσημέρι ξεκινάς μαθήματα. Δεν είναι δουλειά γραφείου, να πεις «δε βαριέσαι, ας καθυστερήσω και μισή ωρίτσα, θα κάτσω μετά λίγο παραπάνω ν’ αναπληρώσω». Στις τρεις πρέπει να είσαι εκεί. Στις πέντε και τέταρτο αλλού, και στις εφτά αλλού επίσης. Στο αυτοκίνητο, τα κόκκινα ψηφία των λεπτών σού φαίνεται ν’ αλλάζουν γρηγορότερα απ’ το κανονικό κι εσύ είσαι ακόμη στο φανάρι ή κολλημένος στην κίνηση.
Βάζεις ορισμένα ρολόγια επίτηδες να πηγαίνουνε δέκα λεπτά μπροστά. Το μεγάλο στον τοίχο της κουζίνας, ας πούμε, και του αυτοκινήτου· αυτά που σε αγχώνουν περισσότερο, αυτά που κοιτάς σαν έχεις να προλάβεις διορίες. Σε βοηθά ψυχολογικά αυτή η παρατυπία, να νιώσεις και μια ανακούφιση μέσα στην ημέρα, ότι έχεις πέντε λεπτάκια ακόμα διαθέσιμα. Να γευτείς την ικανοποίηση πως τα κατάφερες, εντέλει, να ’σαι κάπου στην ώρα σου.
Θυμάσαι το ρολόι στο σπίτι στο χωριό, που του έχει τελειώσει η μπαταρία κι έχεις να την αλλάξεις τρία χρόνια. Το βρήκες μπόσικο και πήρες την εκδίκησή σου. Σαν είσαι, άλλωστε, εκεί κυλά αλλιώς ο χρόνος· δεν σ’ ενδιαφέρει σχεδόν ποτέ τι ώρα είναι, παρά μόνο στο περίπου. Χτυπάει κι η καμπάνα της εκκλησίας τις ώρες και τα μισάωρα και σε ενημερώνει, δε νιώθεις πίεση και άγχος.
Οσο για τα ρολόγια της πολιτείας, αυτά θες να τα σπάσεις, να πάψουνε να σε καταδυναστεύουνε και όλο να τα κυνηγάς σ’ αυτόν τον μάταιο κι ατέρμονο αγώνα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας