Σε μια στροφή του δρόμου τον αντίκρισα, να στραφταλίζει στο μεσημεριανό λιοπύρι. Χρόνια είχα να δω οψιγιά· στα κοπελάτα μου, όταν είχαμε κι εμείς μερικά αμπελάκια στο χωριό, θυμούμαι τον παππού μου να τον ξεχορταριάζει και να τον κάνει σώπατο, για να υποδεχτεί τα πανιά με τ’ απλωμένα σταφύλια, τα ποτισμένα στην αλουσά, να ξεραθούνε απ’ τον ήλιο και να γενούνε σταφίδα.
Τέτοιον καιρό πηγαίναμε στον τρύγο κάθε χρόνο, να κόψουμε τη σουλτανίνα και να τη σταφιδιάσουμε. Κι ερχότανε φίλοι και συγγενείς, να συντράμουνε στο αμπέλι μας, για να τους βοηθήσουμε κι εμείς αργότερα με τη σειρά μας στη δική τους χρεία.
Γεμάτη οψιγιάδες ήτανε η Κρήτη αυτή την εποχή· φορτωνότανε σε καραβιές η σταφίδα στο τέλος του Σεπτέμβρη, να πουληθεί στα ξένα. Οσοι είχανε μικρή παραγωγή, τους έφτανε το προϊόν για να βγάλουνε τη χρονιά, μαζί με τα μεροκάματα που κάνανε δεξιά κι αριστερά, σε τρύγο και λιομάζωμα. Οσο για τους μεγάλους αμπελοκαλλιεργητές, αυτοί κάμανε περιουσίες ολάκερες· χρυσάφι τη λέγανε τη σουλτανίνα και δεν είχανε άδικο.
Επειτα, ανοίξανε οι αγορές, πέσανε οι τιμές και επιδότησε η Ευρώπη το ξεπάτωμα του αμπελιού και τη μονοκαλλιέργεια της ελιάς. Εξαφανιστήκανε οι οψιγιάδες και γέμισε ο τόπος μουρέλα· ευλογημένα τα χώματα του τόπου, χρυσαφένια βγαίνει κι ετούτη η παραγωγή, στην υψηλότερη ποιότητα. Μονάχα που τώρα πια δεν αρκούνται οι καλλιεργητές στο προϊόν για να επιβιώσουνε. Δίχως την ετήσια επιδότηση τα πράματα θα ‘ναι ζόρικα, μιας και το ελαιόλαδο δεν «πιάνει» σχεδόν ποτέ την τιμή που του πρέπει, παρά πωλείται κοψοχρονιά σε μεγαλέμπορους και συνεταιρισμούς.
Τρέμουνε οι μικρομεσαίοι αγρότες μην τους κοπεί κάποια στιγμή η επιδότηση και απομείνουνε ξεκρέμαστοι, δίχως να μπορούν να βγάλουνε ούτε τα έξοδά τους. Κάποιοι παλιότεροι αναπολούνε άλλες εποχές, όπου με μικρότερη παραγωγή μπορούσανε να ζήσουνε με αξιοπρέπεια απ’ τις τιμές των προϊόντων τους, δίχως να εξαρτώνται από τις διαθέσεις και τη φιλευσπλαχνία μιας γραφειοκρατίας μακρινής κι απρόσιτης.
Και κάποιοι άλλοι, αναζητώντας τρόπους ώστε να απεγκλωβιστούνε από το δεκανίκι της επιδότησης και να ξανασταθούνε στα πόδια τους μονάχα με την αξία της παραγωγής τους, δοκιμάζουνε καινούργιες καλλιέργειες ή επιστρέφουνε σε παραδοσιακές.
Ισως αυτό να κάνει κι ο αγρότης που στάθηκα κι αποκαμαρώνω τον οψιγιά του σε μια στροφή του δρόμου.
*Οψιγιάς στην Κρήτη λέγεται το χέρσο χωράφι όπου αποξηραίνεται η σταφίδα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας