Ατιμο πράγμα το μυαλό. Ετσι και κολλήσει κάπου δεν ξεκολλάει με τίποτα. Και το δικό μου είναι κολλημένο 50 χρόνια πίσω (όχι, δεν έχω πάθει πρώιμο Αλτσχάιμερ). Ημουνα νιος και γέρασα. Ημουνα 15 χρόνων με λίγο χνούδι τότε, το 1974, και σήμερα, 2024, έφτασα αισίως τα 65 με πολύ γκρίζο σε μαλλιά και γένια.
Αλλά τα θυμάμαι. Στις 22 Ιουλίου του 1974 κυκλοφορεί στη Λάρισα που μέναμε οικογενειακώς η φήμη ότι ο στρατηγός Ντάβος, διοικητής του 3ου Σώματος Στρατού, κατεβαίνει με τα τεθωρακισμένα να ανατρέψει τους πραξικοπηματίες και να δώσει τη διακυβέρνηση στους πολιτικούς. Ο πατέρας μου, απολυμένος από το 1970 από την υπηρεσία, είναι όλο αγωνία. Εχει πειστεί ότι κάτι γίνεται. Κατά τις 3 τα ξημερώματα χτυπάει το τηλέφωνο. Ο γείτονάς μας Ονίκ Σιρινιάν, που βρισκόταν στην Αθήνα. Εμπλεος χαράς ο πατέρας μου του… ανακοινώνει: «Ονίκ, σήμερα ελευθερώνεται η Λάρισα». Τέτοιο άγχος. Το πρωί της 23ης τίποτα δεν είχε αλλάξει. Ακόμα έξω από την πολυκατοικία ο γνωστός «καβουράκιας» με κοστούμι «σεμπεζάκι», μπεζ γραβάτα και άσπρο «καβουράκι» στο κεφάλι. Με το ελαφρύ μουστάκι (σαν ποντικοκούραδο έλεγε η μάνα μου). Τον χειμώνα βέβαια φορούσε καφέ. Ηταν ο… δικός μας άνθρωπος. Αυτός που συχνά και πιο συχνά ειδοποιούσε τον πατέρα μου ότι τον ήθελαν «εις την Ασφάλειαν δι' υπόθεσίν του». Αντε να μαζέψεις τη μάνα από το κλάμα.
Το βράδυ της 23ης προς 24η τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Ακούγαμε ειδήσεις στο παλιό ξύλινο ραδιόφωνο μάρκας TELEFUNKEN ότι έρχεται ο Καραμανλής. Τότε άκουσα για πρώτη και τελευταία φορά τον πατέρα μου να βρίζει: «Εφυγαν, γαμώ το στανιό μου» ήταν η… ηρωική και μοναδική βρισιά.
Σήμερα στα 65 αναλογίζομαι το τότε και διηγούμαι στα παιδιά μου πολλές ιστορίες. Για τη μνήμη και την Ιστορία. Γιατί, όχι να το παινευτώ, αλλά έκανα και εγώ… αντίσταση. Το 1971 με έβαλαν στη χορωδία του σχολείου και έπρεπε να τραγουδήσουμε τον ύμνο της «εθνοσωτηρίου» (Μέσα στ’ Απρίλη τη γιορτή/ που μέλλον δείχνει η νιότη / αγκαλιασμένοι δυνατοί/ μ’ εργάτη αγρότη φοιτητή / και πρώτο τον στρατιώτη). Αρνήθηκα να το τραγουδήσω, δεν θυμάμαι με ποια δικαιολογία και μετά με έβγαλαν από τη χορωδία γιατί ήμουνα… φάλτσος. Γιατί, δεν ήταν αντίσταση; Δηλαδή ο Μητσοτάρχας, που λέει και η Νόρα Ράλλη, που ήταν ο νεότερος πολιτικός εξόριστος, ήταν καλύτερος από μένα;
ΥΓ. Εύχομαι κάποια στιγμή πριν με πιάσει το αληθινό Αλτσχάιμερ να προλάβω να τα πω όλα στα παιδιά μου και αν κάποτε γίνω παππούς, και στα εγγόνια μου.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας