«Ευχαριστώ. Ευχαριστώ που το διηγηθήκατε» είπε η γυναίκα, που ήταν ίσως 60 ετών, σε έναν από τους ηθοποιούς που συμμετείχαν στη θεατρική παράσταση «56» η οποία μόλις είχε τελειώσει στον μικρό χώρο του θεάτρου πίσω της. Ηταν η Hazel Greenwood, της οποίας τα παιδιά, ο 13χρονος Φέλιξ και ο 11χρονος Ρούπερτ, όπως και ο σύζυγός της είχαν χαθεί από τις φλόγες της φωτιάς του γηπέδου παρά την προσπάθεια ενός φύλακα να τα προστατεύσει. Τα παιδιά ήταν ακόμα φωλιασμένα κάτω από το χοντρό παλτό του φύλακα όταν τα ανακάλυψαν.
Ηταν η 11η Μαΐου του 1985 και μία από τις χειρότερες τραγωδίες -αν και σπάνια μνημονευόμενη- συνέβη στο ποδοσφαιρικό γήπεδο του Μπράτφορντ, καθώς η τοπική ομάδα γιόρταζε την άνοδο της, στερώντας τη ζωή σε 56 άτομα και τραυματίζοντας εφ' όρου ζωής πάνω από 200.
Για την Ιστορία, η νηπιακή τότε ακόμα ομάδα ερευνών της Πυροσβεστικής της Αγγλίας δεν μπόρεσε να αποδώσει κάπου την καταστροφική πυρκαγιά, την οποία χρέωσε σε έναν «ανώνυμο που έριξε τσιγάρο», παρά τα σκληρά βίντεο που δείχνουν τη φωτιά να εξαπλώνεται με περίεργα ραγδαία ταχύτητα στο ξύλο.
Αλλά ένας από τους επιζήσαντες της πυρκαγιάς, ο οποίος έχασε τη μητέρα του και άλλα 3 μέλη της οικογένειάς του εκείνο το απόγευμα του Μαΐου, μικρό παιδί τότε, άρχισε να ερευνά για να υπερασπιστεί τη μνήμη της κοινότητας και των θυμάτων.
Η εξαιρετικά καλογραμμένη έρευνά του απέδειξε κάτι συγκλονιστικό. Ο επιχειρηματίας ιδιοκτήτης της ομάδας, Stafford Heginbotham, είχε καταγεγραμμένες στο ιστορικό του ακόμη 8 πυρκαγιές στις εταιρείες «του» σε 18 χρόνια, αρκετές από τις οποίες, όμοια με τους Ελληνες πλοιοκτήτες κάποτε, είχαν κοστίσει ζωές και είχαν οδηγήσει σε τεράστια ποσά από τις ασφαλιστικές εταιρείες. Ποτέ όμως ο αριθμός, αν και δεν έχει σημασία, δεν είχε ξεφύγει τόσο. Ενας χώρος μαζικής συνεύρεσης απλών ανθρώπων και γιορτής μιας μικρής πόλης προσέφερε στον βωμό της επιχειρηματικής ανόδου δεκάδες ζωές, το τελικό νούμερο των οποίων ίσως να μην είχε υπολογίσει. Αποζημίωση δεν πήρε καμιά οικογένεια, αλλά την ηθική αποζημίωση την ανέλαβε η μνήμη και η γραφή.
Η κόρη του Susan, εγγονή και θεία των θυμάτων, μετέτρεψε την αφήγηση του πατέρα της σε ένα δυνατό θεατρικό, που έδωσε φωνή στη μικρή πόλη. Αν και προβλήματα, ιδίως σε χώρες όπως η δική μας, υπήρχαν και πριν, η εποχή των τεράτων στο χορτάρι (μετεξελιγμένη πια σε δουλειές του Δημοσίου ή σε παρεμπόρια μεγάλης κλίμακας εις βάρος του Δημοσίου κάτω από τα μάτια όλων) μόλις ξεκινούσε.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας