Θέλει αναμφίβολα πολύ θράσος για να πας στο σπίτι του κρεμασμένου και όχι μόνο να μιλήσεις για σκοινί, αλλά και να προσπαθήσεις να πουλήσεις στη χαροκαμένη οικογένεια και κάνα δυο κουλούρες ακόμη, για να κρεμαστούν και οι υπόλοιποι...
Κι όμως, αυτό ακριβώς έκανε πριν από λίγες μέρες ο ντε φάκτο θρασύτερος υποψήφιος πρόεδρος στην ιστορία της αμερικανικής πολιτικής, ο Ντόναλντ Τραμπ, επιλέγοντας να παρουσιάσει το προεκλογικό οικονομικό πρόγραμμά του στην ημιθανή «καρδιά» της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, το χρεοκοπημένο και εγκαταλειμμένο χρόνια τώρα από αφεντικά και κυβέρνηση Ντιτρόιτ.
Στη «βαρυσήμαντη» ομιλία του στην Οικονομική Λέσχη του Ντιτρόιτ, την περασμένη Δευτέρα, μπροστά σε ένα προεπιλεγμένο κοινό από επιχειρηματίες και στελέχη της αμερικανικής Δεξιάς, ο Νεοϋορκέζος μεγιστάνας των ακινήτων παρουσίασε μια δέσμη φοροαπαλλαγών για τους πλούσιους, βγαλμένη απευθείας από τη «χρυσή εποχή» των αλήστου μνήμης Reaganomics της δεκαετίας του 1980, πασπαλισμένη με λαϊκιστικές πατριωτικές κορόνες περί «ανάστασης» της εγχώριας βαριάς βιομηχανίας, φορολόγησης των εισαγόμενων προϊόντων κ.ά.
Αναφέρθηκε, βέβαια, εκτενώς στις τραγικές συνθήκες διαβίωσης που επικρατούν εδώ και χρόνια στην πάλαι ποτέ εργατούπολη, τον μεγαλύτερο χρεοκοπημένο δήμο στην ιστορία, αλλά φυσικά δεν είπε λέξη για τα πραγματικά αίτια της καταστροφής – τον εξωφρενικά υψηλό τραπεζικό δανεισμό και την άθλια διαχείριση από αξιωματούχους και των δύο μεγάλων κομμάτων, τη «μετακόμιση» ολόκληρων εργοστασίων σε χώρες με φτηνό εργατικό δυναμικό και φυσικά το κραχ της αγοράς στεγαστικών δανείων του 2007-08 και τη βαθιά παγκόσμια ύφεση που ακολούθησε ως αποτέλεσμα της κερδοσκοπικής φρενίτιδας των μεγάλων τραπεζών της Wall Street.
Τραπεζών που στη συνέχεια «διασώθηκαν» –όπως άλλωστε και οι «Big Three» κατασκευαστές αυτοκινήτων του Ντιτρόιτ, δηλαδή οι Ford, General Motors και Chrysler– με τρισεκατομμύρια φρεσκοτυπωμένου ομοσπονδιακού χρήματος, χάρη στη σχετική «κωλοτούμπα» του Ομπάμα, ο οποίος βέβαια φρόντισε να βάλει σαν όρο του «bail out» την περικοπή στο μισό του μισθού των νεοπροσλαμβανόμενων εργατών.
Αλλά όχι, αυτά είναι ψιλά γράμματα για δισεκατομμυριούχους σαν τον Τραμπ. Για την ακρίβεια, η λέξη «χρεοκοπία» δεν αναφέρθηκε ποτέ στην ομιλία, όπως δεν έγινε και καμιά αναφορά στις ομαδικές απολύσεις, την απώλεια μισθών και συντάξεων και τη συνεχιζόμενη διάλυση ή/και ξεπούλημα σε ιδιώτες των κοινωφελών υπηρεσιών και δημόσιων «φιλέτων» του γκετοποιημένου Ντιτρόιτ.
Ο Τραμπ είπε βέβαια και κάποιες αλήθειες, «βομβαρδίζοντας» τους ακροατές με στοιχεία που αποδομούν την όντως χαλκευμένη «οικονομική ανάκαμψη χωρίς δουλειές» (jobless recovery) επί των ημερών του Ομπάμα, όπως είναι η ραγδαία μείωση του μέσου εισοδήματος ανά νοικοκυριό και η αύξηση της πραγματικής (και ιδίως της νεανικής) ανεργίας, της χρήσης επιδοτούμενων κουπονιών σίτισης από δεκάδες εκατομμύρια πεινασμένους Αμερικανούς κ.ά., στην προσπάθειά του να πείσει πως «για όλα φταίνε οι κακοί Δημοκρατικοί».
Το πρόβλημα έγκειται στις καθαρά νεοφιλελεύθερες λύσεις που προτείνει, λύσεις «κομμένες και ραμμένες» για την ελίτ των ΗΠΑ, όπως περικοπές φόρων για τις επιχειρήσεις και τους πολύ πλούσιους, ακόμη μεγαλύτερη «απελευθέρωση» της αγοράς εργασίας και φυσικά κατάργηση όλων των περιορισμών για την υπεράκτια άντληση πετρελαίου και την εξόρυξη άνθρακα ως προεκλογικό «δωράκι» στο αμερικανικό ενεργειακό λόμπι.
Για να μη μιλάμε αόριστα, ο Τραμπ πρότεινε τη μείωση του ανώτατου φορολογικού συντελεστή εισοδήματος στο 33%, από 39,6% που είναι σήμερα, και στο 15% για τα εταιρικά κέρδη, από 35% ώς τώρα.
Εννοείται πως επειδή οι μεγάλες υπερεθνικές επιχειρήσεις προτιμούν, όπως ξέρουμε, να «παρκάρουν» τα τρισεκατομμύρια τους σε εξωχώριους φορολογικούς παραδείσους, ο Τραμπ τούς υπόσχεται σκανδαλώδη ασυλία και συντελεστή μόλις 10%, αν «επαναπατρίσουν» τα λεφτά τους.
Ολα αυτά μεταφράζονται σε έναν μποναμά εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων για τους αμερικανικούς κολοσσούς και σε απώλεια τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε δημόσια έσοδα, σε βάθος δεκαετίας.
Οσο για το πλουσιότερο 1% των Αμερικανών, στο οποίο φυσικά ανήκει και ο ίδιος, οι εξαγγελίες Τραμπ θα οδηγήσουν σύμφωνα με ανεξάρτητες πηγές σε αύξηση του πραγματικού εισοδήματός τους κατά 5,3%, ενώ το αντίστοιχο όφελος για τη μεσαία τάξη θα είναι... 0,2%. Εννοείται πως για το φτωχότερο 40% των φορολογουμένων η αύξηση θα είναι ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό.
Ανατριχίλα προκαλεί και η ομάδα οικονομικών συμβούλων που παρουσίασε περιχαρής ο Τραμπ και αποτελείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από δισεκατομμυριούχους της ελίτ σαν τον «πετρελαιά» Χάρι Χαμ, τους (γνωστούς μας και από την εμπλοκή τους στο ελληνικό πιστωτικό δράμα) μεγαλοδιαχειριστες κεφαλαίων Τζον Πόλσον και Στίβεν Φάινμπεργκ, τον ανταγωνιστή του στην αγορά ακινήτων Στίβεν Ροθ και τον μεγαλοκερδοσκόπο καταστροφέα της αμερικανικής χαλυβουργίας Γουίλμπουρ Ρος, που θησαύρισε οδηγώντας στην ανεργία και την απόγνωση εκατοντάδες χιλιάδες Αμερικανούς εργάτες.
Ατυπος, για την ώρα, σύμβουλός του είναι και ο διαβόητος Καρλ Ικαν, το ζωντανό πρότυπο αχαλίνωτου κερδοσκόπου στο οποίο βασίστηκε ο Ολιβερ Στόουν για να πλάσει τον χαρακτήρα του Γκόρντον Γκέκο στην ταινία «Wall Street»: άτυπος, γιατί προτίμησε να δημιουργήσει ένα «Super-PAC», μια κλειστή λέσχη υπερ-πλούσιων σπονσόρων υπέρ του Τραμπ, που μάζεψαν μεταξύ τους 150 εκατομμύρια δολάρια για να προωθήσουν –μαντέψτε!– τον ιερό σκοπό της «φορολογικής απελευθέρωσης», που απειλείται από... σοσιαλιστές σαν τη Χίλαρι!
Πληροφορίες που θέλουν τον Ρόναλντ Ρίγκαν και τη Μάργκαρετ Θάτσερ να βρικολάκιασαν και να συμμετέχουν στην οικονομική ντριμ τιμ του μεγιστάνα προφανώς ελέγχονται ως ανακριβείς – αν και με τον Τραμπ ποτέ δεν ξέρεις.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας