Aντίο «Μούτι», κι ας τα έκανες... μούτι!

Το παρατσούκλι της στον Τύπο είναι «Μούτι», που στη γλώσσα της σημαίνει «μητερούλα» - και είναι αλήθεια πως η Ανγκελα Μέρκελ, η κόρη του πάστορα από την Ανατολική Γερμανία που από άσημο «κορίτσι του Κολ» εξελίχθηκε σε... μόνιμη καγκελάριο της Γερμανίας και «σιδηρά κυρία» της Ευρώπης, τα έχει κάνει όντως «μούτι», αλλά σε άλλη γλώσσα, τα αρβανίτικα!

Η χώρα της, η ηγεμονική πολιτική και οικονομική (υπερ)δύναμη της Ε.Ε., πλήττεται σκληρά από την πανδημία, που με 45.000 νεκρούς και πάνω από δύο εκατομμύρια καταγραμμένα κρούσματα έχει ξεγυμνώσει τον μύθο του πειθαρχημένου και οργανωμένου γερμανικού κράτους. Οσο κι αν προσπάθησε εδώ και μήνες να επιβάλει σκληρότερα μέτρα περιορισμού σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης, για να προλάβει τις σημερινές εκατόμβες, οι ορντο-λιμπεραλιστικές ιδεολογικές αγκυλώσεις της ίδιας και του κόμματός της –που βάζουν συστηματικά την οικονομία και τους ψυχρούς αριθμούς πάνω από την ευημερία και την ασφάλεια των κοινωνιών, περιλαμβανομένης της γερμανικής– απέτρεψαν κάθε τέτοιο ενδεχόμενο.

Αλλωστε τις σκληρότερες κόντρες της για το θέμα, τους τελευταίους μήνες, τις είχε απέναντι σε ακραία νεοφιλελεύθερους πρωθυπουργούς ομόσπονδων κρατιδίων που ανήκουν στο κόμμα της, όπως ο φιλόδοξος Βαυαρός αρχηγός του «αδελφού» CSU, Μάρκους Ζέντερ, οι οποίοι μάλιστα επιμένουν στην ανάγκη απρόσκοπτης λειτουργίας μέρους του λιανεμπορίου και της βαριάς βιομηχανίας, ακόμη και με μακάβρια «ταρίφα» πάνω από χίλιους νεκρούς την ημέρα! Η Μέρκελ, που σε αυτό το θέμα ζωής και θανάτου έδειξε ασυνήθιστα... soft, τρέχει και δεν φτάνει: την άλλη εβδομάδα, λέει, θα επιχειρήσει πάλι να πείσει τα κρατίδια για δρακόντεια μέτρα, αλλά, στο μεταξύ, χιλιάδες ακόμη θα πεθάνουν - χώρια το μπάχαλο με τα εμβόλια, όπου κοτζάμ Γερμανία σε έναν μήνα έχει εμβολιάσει μόλις το 1% του πληθυσμού...

Αλλά και η Ενωση που αφήνει πίσω της δεν είναι το ενιαίο και υπάκουο στα γερμανικά δημοσιονομικά και άλλα προ(σ)τάγματα μπλοκ, όπως οραματιζόταν με τον Σόιμπλε και τους άλλους... συνεργούς της: αντίθετα, με την άτεγκτη και υπεροπτική πολιτική της απέναντι στους πιο αδύναμους εταίρους της, και κυρίως με την εξόφθαλμη εκμετάλλευση της χρηματοπιστωτικής κρίσης για να «δέσει», με όπλο το χρέος, τα άλλα κράτη -και ιδιαίτερα αυτά του Νότου- στο άρμα του γερμανικού οικονομικού ιμπεριαλισμού, η «Μούτι» κατάφερε να «αναστήσει» πανευρωπαϊκά τους εθνικισμούς και την ευρωπαϊκή Ακροδεξιά (που σταδιακά επιβάλλει την αντιμεταναστευτική ατζέντα της και στα παραδοσιακά δεξιά κόμματα, σαν το δικό της), να ενισχύσει τις φυγόκεντρες δυνάμεις (βλέπε Brexit) και γενικότερα να επιταχύνει τα διαλυτικά φαινόμενα που υποτίθεται ότι θα τιθάσευε μέσα στο γενικό κλίμα ευ(ρω)ημερίας. Πού να εκδηλωθούν, δηλαδή, και οι πραγματικές οικονομικές συνέπειες της πανδημίας...

Τώρα, η κουρασμένη μητερούλα ετοιμάζεται να αφήσει την εξουσία της Γερμανίας και, εμμέσως έστω, της Ευρώπης - αλλά σε ποιον; Σήμερα το μεσημέρι, το (ψηφιακό, εννοείται) κονκλάβιο των 1.001 συνέδρων του CDU θα αποφασίσει ποιος από τους τρεις υποψηφίους θα οδηγήσει τη Δεξιά στις εκλογές του ερχόμενου Σεπτέμβρη - αλλά το σίγουρο είναι ότι κανείς τους δεν δείχνει ικανός να σηκώσει το αυξημένο... ιικό φορτίο.

Φαβορί πάντως είναι ο πιο δεξιός από τους τρεις, ο πρώην επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του CDU και «προτεζέ» του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, Φρίντριχ Μερτς. Ενας υπερ-συντηρητικός πολιτικός, παραδοσιακός αντίπαλος της Μέρκελ, που κατάφερε να ηττηθεί ακόμη και από την άχρωμη και άοσμη Ανεγκρέτ Κραμπ-Καρενμπάουερ στις εσωκομματικές εκλογές του 2018. Εχει όμως ένα μεγάλο ατού: έχει περάσει από τα διοικητικά συμβούλια μεγάλων πολυεθνικών τραπεζών και επιχειρήσεων όπως η Deutsche Bank, η Bosch και η BlackRock, και ως εκ τούτου δικαίως θεωρείται έμπιστο όργανο των πραγματικών κυβερνητών της χώρας... Είναι επίσης ο εκλεκτός του πιο ξενοφοβικού τμήματος της Δεξιάς, ένας τύπος που κατηγορεί τη Μέρκελ για «σοσιαλδημοκρατικοποίηση» (!) του κόμματος και υπόσχεται πως θα επαναφέρει στο «μαντρί» τους ψηφοφόρους που έχουν φύγει προς τη ρατσιστική Ακροδεξιά! Αλλά και ένας φανατικός ΝΑΤΟϊκός, αντι-Ρώσος και αντι-Κινέζος και φυσικά υποστηρικτής της «προσωρινής αποχώρησης» των δημοσιονομικά απείθαρχων χωρών, όπως η Ελλάδα, από την ευρωζώνη...

Σαφώς λιγότερες πιθανότητες έχει πλέον ο «κεντρώος», για τα δεδομένα της Δεξιάς, πρωθυπουργός της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, Αρμιν Λάσετ, τον οποίο στηρίζουν οι περισσότεροι μερκελικοί αλλά και ο υπουργός Υγείας Γενς Σπαν - ένας δημοφιλής πολιτικός που εθεωρείτο και ο ίδιος φαβορί για την αρχηγία πριν τον... κάψει οριστικά η κακοδιαχείριση της πανδημίας. Ο Λάσετ έχει ελπίδες, αλλά τον τελευταίο καιρό εναντιώθηκε στην καγκελάριο υποστηρίζοντας δημαγωγικά μια πιο «χαλαρή» βερσιόν του λοκντάουν, γεγονός που ίσως τώρα του στοιχίσει. Η δεξιά πτέρυγα έτσι κι αλλιώς τον μισεί, αφού το 2015 στήριξε σθεναρά τη συγκριτικά φιλο-προσφυγική πολιτική της καγκελαρίου, έστω κι αν αργότερα έβαλε αρκετό αντιμεταναστευτικό νερό στο... σναπς του.

Τέλος, σε ρόλο αουτσάιντερ κατεβαίνει ο πρώην υπουργός Περιβάλλοντος Νόρμπερτ Ρέτγκεν, ένας δηλωμένος οικολόγος που πλασάρεται ως ο ιδανικός άνθρωπος για να ηγηθεί μιας πιθανής μελλοντικής μετεκλογικής συγκυβέρνησης με τους ανερχόμενους Πρασίνους, κάτι που σίγουρα δεν θα γίνει αν βγει ο αντιδραστικός Μερτς...