Αρκετοί φίλοι και αναγνώστες φαίνεται πως χαλάστηκαν από το προηγούμενο «δρόμο-λόγιο»: πολλοί με κατηγόρησαν μάλιστα ως «αντισυριζαίο» που... θέλει να βγει ο Κούλης, άλλοι έσπευσαν να μου δώσουν... ψυχιατρικού τύπου συμβουλές για την κατάθλιψη (που ακόμα δεν έχω), κι άλλοι μου είπαν σιγανά «δίκιο έχεις, τίποτε δεν θα αλλάξει με τις εκλογές – αλλά έπρεπε να τα γράψεις τώρα, μια εβδομάδα πριν την κάλπη;».
Εν μέρει, τους κατανοώ: τέσσερα χρόνια μετά τη συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ, ο αντιμνημονιακός λόγος και η παλλαϊκή αντιστασιακή πνοή που τον έφεραν από το πουθενά στην εξουσία μοιάζουν παράταιρα, ενοχλητικά, σαν πέτρα στο παπούτσι.
Ξεχάσαμε πια και τις διαδηλώσεις, και τα δημοψηφίσματα, και τα «Go Home Madame Merkel», και όλα – σαν να μην έγιναν ποτέ. Αυτό που μετράει τώρα είναι η «προοδευτική διαχείριση» του «δημοσιονομικού χώρου» από τα ματωμένα υπερπλεονάσματα, και φυσικά η πάση θυσία συνέχιση της «αριστερής διακυβέρνησης», ώστε να έρθει η χιλιοτραγουδισμένη ανάπτυξη και «να μην πάνε χαμένες οι θυσίες» του ελληνικού λαού. Λες κι έχουν σημασία τα πρόσημα, κι όχι η ακούσια ή εκούσια, αλλά σίγουρα... θρησκευτική προσήλωση στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των δανειστών μας.
Δίκιο έχουν λοιπόν όσοι με κράζουν. Τι νόημα έχει να ξύνεις πληγές; Τι νόημα έχει να επιμένεις σε μπαγιάτικα, ξεσκισμένα οράματα; «Αλλάξαν, λέει, τα ανεμολόγια και οι ορίζοντες. Μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε. Ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε. Κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος»...
Ο Μινώταυρος ζει και βασιλεύει. Και ζητά την ψήφο μας, ενώ εξακολουθεί να τρώει τα παιδιά μας. Εμείς κουνάμε πάλι πλαστικά σημαιάκια, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι, κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί...
Μόνο που… Μόνο που, νά. Ενώ γράφω αυτές τις γραμμές, διαβάζω τις δηλώσεις του απερχόμενου πρόεδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ.
Ο Γιούνκερ, λοιπόν, λέει επί λέξει ότι «η αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού ποδοπατήθηκε τότε από μερίδα Γερμανών πολιτικών και γερμανικών μέσων ενημέρωσης. Λες και όλοι οι Ελληνες ήταν τεμπέληδες και διεφθαρμένοι. Αυτό επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τις διαπραγματεύσεις με διαφόρους Ελληνες ηγέτες».
Και παρακάτω παραδέχεται: «Μέχρι στιγμής, η ελληνική βοήθεια δεν έχει κοστίσει σε κανέναν ούτε ένα ευρώ σε πραγματικούς όρους». Και το λέει στην... «Bild», την άθλια γερμανική εφημερίδα που πρωταγωνίστησε στη δαιμονοποίηση των «τεμπέληδων» Νοτίων!
Αλλά και πριν από λίγες μέρες, το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου παραδέχτηκε, για πολλοστή φορά, ότι έγιναν από μέρους του τραγικά, καταστροφικά λάθη (και) στην περίπτωση της Ελλάδας.
Θυμίζω ότι ήδη από το 2013 είχαμε την περίφημη Εκθεση Μπλανσάρ που ομολογούσε τα λάθη στους υπολογισμούς του ΔΝΤ, και ειδικά στους «πολλαπλασιαστές» για τον υπολογισμό των επιπτώσεων των μέτρων λιτότητας στο μέγεθος της ύφεσης που η λιτότητα αυτή θα προκαλούσε.
Διαπίστωναν, δηλαδή, ότι στην Ελλάδα είχαμε μια κλασική κεϊνσιανή «δίνη της ύφεσης» – τα μέτρα που αποσκοπούσαν στη δημοσιονομική εξυγίανση προκάλεσαν ύφεση τέτοιας έκτασης, ώστε δεν ήταν δυνατή η προβλεπόμενη αύξηση των κρατικών εσόδων. Με αποτέλεσμα το έλλειμμα να μειώνεται μόνο μέσω πρόσθετων επώδυνων μέτρων, ενώ συγχρόνως επιδεινωνόταν η σχέση ΑΕΠ και χρέους, η μείωση του οποίου υποτίθεται πως ήταν ο στρατηγικός τους στόχος!
Φυσικά, κανένα «λάθος» δεν έγινε. Ηξεραν πολύ καλά τι έκαναν. Θυσίασαν μια μικρή, «αναλώσιμη» οικονομικά χώρα για να σώσουν τις τράπεζές τους και να «παραδειγματιστούν» δημοσιονομικά τα μεγαλύτερα κράτη, όπως η Γαλλία και η Ιταλία. Ναι, εκεί που τώρα ψηφίζουν ομαδικά Λεπέν και Σαλβίνι.
Η «θεραπεία» τους όμως είναι χειρότερη από την ασθένεια. Απόδειξη ότι, σήμερα, το χρέος μας σε σχέση με του 2010 (και έπειτα από τρία μνημόνια, γενικό ξεπούλημα, χιλιάδες αυτοκτονίες, μαζική «φυγή εγκεφάλων» στο εξωτερικό, 32.000 εφαρμοστικές ρυθμίσεις και εσωτερική φτωχοποίηση με μείωση 25% στο ΑΕΠ, που κανονικά παρατηρείται μόνο ύστερα από πολυετείς πολέμους) είναι υψηλότερο κατά σχεδόν 15 δισεκατομμύρια ευρώ! Εχετε διαβάσει τι έλεγε πριν από μερικά χρόνια ο Τσακαλώτος για τα υπερπλεονάσματα; Τώρα σιωπή.
Οπότε, «σύντροφοι» ψηφοφόροι, μην τα βάζετε μαζί μου. Δεν φταίω εγώ για τις τύψεις και τις ενοχές σας όταν βγαίνετε κάθε φορά από το παραβάν – τα ίδια που έγραφα και τότε γράφω και σήμερα. Εσείς αλλάξατε μυαλά. Ορισμένοι και... εσώρουχα. Διότι τα μεταξωτά βρακιά της εξουσίας και των ευρω-σαλονιών, ως γνωστόν, θέλουν και επιδέξιους κώλους. Αντε, καλό βόλι.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας